En hier staan wij als een bende idioten mooie liedjes te kwelen over ‘allen die vol moed en groot van hart zijn en het heil van anderen beogen’ in een wereld waar je met menselijkheid nergens komt. Het is allemaal zo vanzelfsprekend. Je moet hard zijn. Het is crisis voor iedereen. Je hebt geen keuze. Als jij het niet doet, doet iemand anders het …
Zen
Dick – Kwan Yin Huis
Als je de drempel over gaat, voel je het al. Je betreedt heilige grond. Niet de heiligheid van beelden, kaarsen en relieken, al zijn er wierook en een prachtig houten Kwan Yin-beeld in de kapel. Maar de heiligheid van samen doen, van een samenwerkingsverband.
Taigu – Bevrijd door religieuze verbeelding
Dat ik me nog nooit heb vertoond in een shintempel komt niet alleen omdat de dichtstbijzijnde zich in Antwerpen bevindt. Ik vind shinboeddhisme, hoe sympathiek ook op papier, in de praktijk een beetje eng.
Niets doen
Never a dull moment op het kussen.
Dick – Twee Boeddha’s
Volkomen wederzijdsheid. In de bodhisattvagelofte gaat het niet om een ik dat zulke mooie voornemens heeft of die zulke mooie dingen doet, maar in de eerste plaats om een ik dat bereid is om bevrijding te ‘ondergaan’. In de herkenning van de Boeddha in de ander gebeurt dat.
Dick – Kaartje van God
Het boeddhisme, zo heet het, heeft het niet zo met God. Met of zonder O. Dat heeft vast te maken met het massaal ontvlieden van het Christendom sinds in onze cultuur het idee groeit dat God Dood is.
Dick – Alles is mogelijk
Als je zelf MU wordt, ligt de wereld voor je open. Hou op zeg! Abracadabra van de bovenste plank! Zie je wel dat zen een mistig gedoe is, waar je geen spijker in kunt slaan?
Met stomheid geslagen
Het boeddhisme beweegt zich op het slappe koord van de middenweg en de val van eternalisme is altijd dichtbij. Ik heb een zekere mate van allergie ontwikkeld voor woorden als leegte en eenheid. Hoe rechtvaardig je deze vanuit de fenomenologie van het boeddhisme en het voorwaardelijk ontstaan, waarin niet-weten altijd vóór de abstractie komt?
Dick – Theekommen
Ik ben weer bezig met klei. Vooral theekommen maken. Het is een schitterende bezigheid die steeds weer leidt tot een confrontatie met jezelf. Niets is leerzamer dan klei. Want klei leidt een eigen leven, heeft een eigen wil en legt je, voor je het weet, in de luren.
Vat het nu, vat het onmiddellijk
Vriendelijk betekent dit: één worden met dit, zonder mankeren gewoon één. Als je je kind ontmoet dan word je een kind, als je een oude vrouw ontmoet dan word je een oude vrouw. De sleutel hier voor is ‘zelf vergeten’ het ego afgeworpen en vergeten, gewoon één worden met alles wat je ontmoet.
Dick – Vrij van illusies
Vrij zijn van illusies is niets anders dan het doorzien en loslaten van onze plaatjes en beperkende denkbeelden. Dan komt onze ware natuur, de liefde die we in wezen zijn, ongehinderd aan bod.
Edel – dharmaregen
Zen heeft niets tegen helder redeneren, integendeel, maar het is niet haar eerste bekommernis. Zen gaat over openheid en mededogen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het is maar door ons te openen dat we geraakt worden. Daaruit ontstaat mededogen.
Dick – Alles is één
Dat alles één is, wordt in de wandeling al gauw een moordende dooddoener die onverschilligheid camoufleert. Maar als ik er vanuit de stilte naar kijk, is ‘t het mooiste en dankbaarste geschenk dat denkbaar is.
B’eter – Shojin Ryori
Shojin Ryori is de naam van de Japanse zen-kloosterkeuken die we in een wat vreemde vorm ook in het Westen kennen onder de naam ’macrobiotiek’. Ene meneer Kushi heeft de kloosterkeuken geanalyseerd en in een soort dieetachtig concept gehesen met een hoop ‘do’s and don’ts’, wat veel mensen afschrikt. De enige ‘don’ts’ in Shojin Ryori zijn: ‘geen vlees, alcohol, en andere drogerende middelen.
Sta ik daar wat stof te vergaren…
Er zullen wel steeds wat steekjes loszitten aan mij, ruimte en gelegenheid om anderen op te nemen in mijn hart.
Taigu – Breuklijn door de menselijke conditie
Van bovenaf roepen mensen in de put. Ik hoor ze zich verlustigen in de weerkaatsing van hun mantra’s.
Dick – Aan de slag
Waarom toch die wil om te weten wat ‘het’ boeddhisme is? In elk stukje over dat onderwerp lees ik de onuitgesproken wens om te tonen of uit te leggen wat het ware boeddhisme is. Hou toch op
De Zendo biedt nieuw onderkomen aan Zen Centrum Nijmegen
Terwijl het zomerzitten en de zomersesshin gewoon doorgaan, is de sangha van Zen Centrum Nijmegen in rep en roer. Want op 2 oktober gaat ze verhuizen van de zendo die nu nog een onderdeel is van mijn woonhuis, naar een prachtig pand -een voormalig restaurant- op het terrein van Museumpark Orientalis. De zendo wordt iets van alle sanghaleden!
Dick – Wijsheid en mededogen
De meeste indruk op mij maakt de prullenbak. Hij staat daar een beetje alleen en soms komt er iemand langs die er een propje in gooit. Of een leeg flesje. Of iets ondefinieerbaars. De prullenbak ontroert me. Die open ‘mond’, waar alles in kan. Die niets weigert
Lekker duidelijk
Staan zitten en zoeken de zending van zen in de weg? Wat moet er gebeuren opdat zenboeddhisme zijn klare geluid hervindt en een tandje hoger schakelt bij het aangaan van de confrontatie met de tijdgeest?
Bay Hagebeek – van vipassana naar zen
‘Ikzelf maak deze meditatieve overstap nu heel bewust. Mijn keuzes zijn nooit impulsief. Anderen zien niet wat voor contemplatie daaraan voorafgaat. Mijn levensloop roept daardoor nogal eens ongevraagd commentaar op. Alsof ik niet tevreden zou zijn met wat ik heb of ben.’
Dick – Gedachten
Ik vond het wel een echte verademing om te lezen dat Geurtz steeds kiest voor de spiritualiteit en niet meeging en -gaat in de wonderlijke eisen die de Tibetaanse traditie nu en dan aan hem en anderen stelt.
Boekbespreking – Edel Maex: Het kan anders. Naar een ommekeer in ons denken en doen.
Het centrale thema van het boek zou “ommekeer” moeten zijn. Dit wekt verwachtingen, die ik echter niet vervuld zie.
Taigu – De lijn en de cirkel
Tijd is een moeilijk onderwerp voor boeddhisten. Om te beginnen bevinden wij ons in een periode en een cultuur die diep geïmpregneerd is met de idee van een lijn van gestage progressie waarlangs wij ons bewegen. Af en toe flakkert er een golf van cultuurpessimisme op, op basis van de idee dat ook regressie, een terugval in de tijd, mogelijk is.
