• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » Sogenji desu: KUFU

Sogenji desu: KUFU

11 oktober 2022 door Bertjan Oosterbeek

“En… wat heeft zo’n jaartje in een Japans zenklooster je nou gebracht?”

Dat is een vraag die me al vaak gesteld is sinds ik weer terug ben uit Sogenji. En eentje die me ook in Japan al veel bezig heeft gehouden. Want ik zag het natuurlijk al wel aankomen: iedereen verwachtte natuurlijk dat ik fully and completely realized weer uit het vliegtuig zou stappen, vol van meeslepende verlichtingservaringen en diepe inzichten… Als een Boeddha zeg maar. Niet dus: ondanks al dat mediteren was ik gewoon mijzelf  gebleven. En wat moet je dán op zo’n vraag zeggen?

kufuHet antwoord kwam gelukkig vanzelf, net een week of wat voordat ik Sogenji weer zou verlaten. Het schoot ineens door mijn hoofd. Namelijk dat het niet belangrijk was wat het me wel of niet zou brengen. Waar het om ging was dat ik – toen ik het jaar ervoor besloten had om naar Japan te gaan – géén betere beslissing had kunnen nemen. En: hoe goed het was om daar in Sogenji te zijn, ongeacht wat er daarna zou gaan komen of wat het me op zou gaan leveren.

En natuurlijk blijkt – nu ik weer terug ben – hoeveel dat jaar voor mij betekent heeft. Maar dat zit ‘m vooral in de kleine dingen, niet in ‘het Grote’. Zo ben ik in Japan bijvoorbeeld een veel betere kok geworden. Creatiever, meer gevarieerd én efficiënter (ik blijk ineens prima te kunnen multitasken). En dat heeft alles te maken met wat ze in Japan kufū noemen.

Kufū laat zich niet zo makkelijk in het Nederlands vertalen. In het Engels is het zoiets als creative invention. De Roshi legt het in het boekje How to do zazen als volgt uit: ‘To not have the slightest extraneous thought in our mind but to do what we’re doing with everything we are and with our life on the line, this is kufū.‘

Maar wat heeft dat met koken te maken?

Iedereen in Sogenji was eens in de pakweg 2-3 weken daily tenzo (kok) en die dag kookte je voor de hele sangha – een man of dertig. En omdat de lunch in Sogenji toch wel het hoogtepunt van de dag was, deed iedereen daar erg zijn best voor. Ik natuurlijk ook. De eerste paar keer dat ik tenzo was, probeerde ik altijd één of ander lekker Nederlands recept klaar te maken. Maar er was één probleem: je moest het als tenzo doen met net wat er toevallig aan groente en andere ingrediënten in de cura lag. Even naar de supermarkt rennen was er niet bij. En juist de smaakmakers die ik voor mijn gerechten zo hard nodig had – crème fraîche, knoflook, tomatenpuree – tja, die waren er dan natuurlijk niet. Als je je dan – zoals ik – toch vasthoudt aan je recept… dan is dat dus niet echt een recept voor succes. Daar kwam ik snel achter.

Het heeft een tijdje geduurd, maar na een paar keer tenzo te zijn geweest kreeg ik het uiteindelijk door: ik moest niet uitgaan van de mooie recepten die in mijn hoofd zaten, maar ik moest het doen met wat er voor mijn neus op de tafel lag. En vanaf toen werd koken eigenlijk heel makkelijk. Want terwijl ik de groente stond te snijden, kwamen de ideeën vanzelf. Moest ik ineens denken aan iets wat ik eerder in de koelkast had laten liggen en eigenlijk prima kon gebruiken. Of aan iets wat ik iemand anders al eens had zien maken en wat ik met wat kleine aanpassingen zelf ook zou kunnen doen. En dat ging de hele tijd dat ik in de keuken stond zo door.

Ook wist ik om de één of andere reden ineens precies wat er nog moest gebeuren om het eten stipt om 13:00 – zoals het hoorde – op tafel te hebben staan. Vroeger zou ik bijvoorbeeld – als het bijna tijd was – iets als ‘shit, nog maar vijf minuten…’ gedacht hebben. Nu was het: ‘Nog vijf minuten? OK, dan kan ik dus nog vijf dingen doen. Dus nu eerst dit, en dan nog dat.’

Samenvallen met wat je aan het doen bent, ruimte geven aan je gevoel, vertrouwen op je creativiteit en vooral ook: dat alles gewoon durven te doen. En je dus niet laten afleiden door gedachten die zeggen dat je het niet kunt of dat het vast gaat mislukken. En als je je daarvoor kunt openstellen, dan zie je jezelf opeens dingen doen die je anders nooit gedaan zou hebben.

Dan zet je je schaar in een hakama* van 125 euro, terwijl je nog niet eens weet hoe de naaimachine werkt. Klim je samen met Bodhi over stoffige balken – want een trap is er niet – naar de top van de Sogenji-pagode, terwijl je eigenlijk niet zo’n held bent en hoogtevrees hebt… Dat is waar kufū eigenlijk op neerkomt.

Terug in Nederland probeer ik dat er in te houden en koken is daarvoor een prima oefening. Dus heb ik nu iedere week een tas met biologisch geteelde groenten van Odin: telkens weer een verrassing wat voor groente erin zit, telkens weer de uitdaging om het daarmee dan ook te doen en om niet toch maar even snel naar de supermarkt te rennen. Net Sogenji.

* een soort broekrok die we in Sogenji veel droegen, bekend van bijvoorbeeld aikido.

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, Japan, klooster, kok, KUFU, roshi, sogenji desi, zen

Lees ook:

  1. Sogenji desu: KUFU
  2. Sogenji desu – gaitan
  3. Sogenji desu: SUSOKKAN
  4. Sogenji desu – gaitan

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
23 mrt
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
23 mrt 23
23 mrt
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
23 mrt 23
23 mrt
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
23 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen tellen en noemen vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens