• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » Sogenji desu – gaitan

Sogenji desu – gaitan

18 juli 2020 door Bertjan Oosterbeek

GaitanHet werd al donker buiten. De ramen van de zendo – de meditatieruimte – stonden wijd open en een koele bries waaide naar binnen. De grote, ronde, witpapieren lampen waren op de schemerstand gezet. Vooral voor dikke meikevers waren die lampen onweerstaanbaar; er vlogen wel twee of drie exemplaren tegelijk omheen. Eens in de zoveel tijd belandden ze per ongeluk in het binnenste deel van de lamp. Dan volgende er een hoop lawaai van vleugels die ratelend tegen de lampenkap aansloegen, waarna ze zich als een steen naar beneden lieten vallen en voor dood op de betonnen vloer bleven liggen. Eventjes maar, want al gauw stegen ze weer op en gingen in brede cirkels vliegend opnieuw op het licht af. Soms vlogen ze zo dicht langs mijn hoofd dat mijn nekharen overeind gingen staan van het zware gezoem.

Het was mijn tweede avond in Sogenji. Ik zat in de gaitan, op het kussen naast Amos die twee maanden eerder gearriveerd was. De gaitan was een gang die parallel liep aan de zendo, en waar alle new arrivals hun eerste maanden in Sogenji doorbrachten. De gaitan stond in open verbinding met de zendo, maar had als voordeel dat je tijdens de meditatie eventueel even kon gaan verzitten – of als het echt niet meer ging zelfs even kon gaan staan – zonder dat je de anderen daarbij lastig viel. Al was dat niet echt de bedoeling natuurlijk.

Voordat ik vertrok, had ik gedacht dat de grootste uitdaging ‘het overleven van mijn weekje vakantie in Japan vooraf’ zou zijn. Die ondoorgrondelijke cultuur, die afstandelijke mensen, niks maar dan ook helemaal niks kunnen lezen of zeggen… ik zag er toch wel tegenop. Maar, zo hield ik mezelf voor, eenmaal in Sogenji zou alles weer vertrouwd en bekend zijn. Ik had immers al meer dan tien jaar zen-ervaring. Wat kon daar nog misgaan?

Niks was minder waar. Japan bleek een heel makkelijk land te zijn om in rond te reizen. De mensen waren vriendelijk, behulpzaam en geduldig, de tempels, kastelen en andere bezienswaardigheden perfect aangegeven en makkelijk te vinden; en zelfs het reizen met trein en bus leverde geen noemenswaardige problemen op. Japan was in alles een uiterst modern land waarin ik me als westerling al heel snel op mijn gemak voelde.

Maar dan Sogenji. Daar voltrok alles zich in zo’n sneltreinvaart – het eten, het werken en ja, op een bepaalde manier zelfs het mediteren – dat de Shinkanzen (de Japanse kogeltrein) er niets bij was. Ik moest flink m’n best doen om alles bij te kunnen benen en ik voelde me – ondanks tien jaar ervaring – weer een enorme beginner. De eerste keer bijvoorbeeld dat ik de choka – het dagelijkse reciteren van de soetra’s – meemaakte, ging dat in zo’n razend tempo, dat het me zelfs niet lukte om ze ook alleen maar mee te lezen. Peter, die naast me zat, probeerde me te helpen door zo nu en dan aan te wijzen waar we inmiddels waren, steevast drie of vier pagina’s verder dan waar ik mijn soetraboekje open had. En zelfs de Hartsoetra – die ik uit mijn hoofd ken en die ik in mijn leven al zo’n 1.500 keer gereciteerd moest hebben -zelfs díe lukte niet. Al na een regel of tien was ik de tekst kwijt.

Ook zazen – het zitten in meditatie – viel in het begin helemaal niet mee. Bij de laatste sesshin die ik in Nederland gedaan had, had ik – niet zonder trots, geef ik toe – de hele tijd in volledige lotus kunnen zitten: m’n linkervoet op de rechterdij, m’n rechtervoet op de linker. Maar door de rottige zitkussentjes die ze in Sogenji hadden, lukte me dat hier niet. Ik had enorm veel heel van last van slapende benen.

Maar natuurlijk wilde ik me niet laten kennen en probeerde toch – zo vaak als het ging – toch in de volledige lotus te zitten. Met al het andere mocht ik dan een absolute beginner zijn, ik zou toch wel even laten zien hoe goed ik kon zitten! Met pijn en moeite was het me die avond al vier perioden gelukt om zo te zitten, en die vijfde – zo nam ik me voor – zou ook nog wel gaan. Maar na een kwartier stonden er zweetdruppels op mijn voorhoofd, dat daardoor ijskoud aanvoelde. Daarna begonnen mijn benen – en niet veel later ook mijn armen – hevig en ongecontroleerd te trillen. Maar opgeven wilde ik niet, ik moest en zou ook deze periode ‘gewoon’ stil blijven zitten. Ik werd ook misselijk, begon te duizelen en was op een gegeven moment zelfs bang dat ik flauw zou gaan vallen. Uiteindelijk voelde ik me zo slecht, dat ik wel op moest geven. Heel voorzichtig – zodat niemand het zou zien – liet ik mijn rechtervoet van mijn linkerdij glijden.

Nog geen twintig tellen later ging het belletje dat het einde van de periode aankondigde. ‘Verdomme,’ dacht ik, ‘als ik nou nog twintig seconden had volgehouden…’ Gelukkig kon ik het later wat relativeren. Ik had het niet ‘net niet’ gehaald, maar ‘bijna helemaal uitgezeten.’ Zo diep als nu was ik nog nooit gegaan. En dit was pas de tweede dag!

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

 

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

www.gertjanoosterbeek.nl

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, Japan, klooster, Shodo Harada Roshi, sogenji desi, zen

Lees ook:

  1. Sogenji, de sangha
  2. Sogenji desu: KUFU
  3. Sogenji desu – TEISHO
  4. Sogenji Desu: KOMAKU (deel 2)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 181 – boeren
  • Kloof tussen boekenrecensenten en lezers – auteur plaatst advertenties in NRC
  • Vrijdag Zindag – Arbeidsmigrant
  • Halte Hertenkamp, aantekeningen van Boeddha’s buschauffeur
  • Simpel en waar: drie nieuwe boeken van uitgeverij Samsara

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens