Je struikelt over de leugens van mensen, net als je struikelt over de liefdeloosheid.
Boeddha bracht niet alleen de boodschap van de vriendelijke glimlach. De eerste boeddhisten (net als de eerste christenen) biechten hun gedrag dagelijks aan elkaar op. Hun misstappen en dergelijke.
Tegenwoordig lijkt liefde naast geld de nieuwe godsdienst te zijn. Liefde in de vorm van: Alles is oké.
Een cursus in wonderen (een gechanneld boek van zo’n 1500 pagina’s over liefde) accepteert enkel liefde als werkelijk. De rest is een projectie van onszelf, een verhaal over onszelf. Dus, eigenlijk zit ik nu op die manier tegen mezelf te praten.
In deze tijd is een mening haast gelijk geworden aan wat feitelijk aan de hand is. Denk maar aan dat gedoe over: ‘Ik ben ook een vrouw,’ zei de man. ‘Ik heb het recht om zo behandeld te worden.’…
Als we toegeven aan iedere mening dan verdwijnt de waarheid uit het zicht. Dan is onze geest niet meer gericht op wat feitelijk aan de hand is. Leerde de Boeddha dan niet, dat je altijd eerlijk en oprecht moet zijn, zelfs als het moeilijk is? Christus zei, dat het Kwaad de bron is van de leugen.
Liefde zonder waarheid is karakterloos. En liefde zonder geweldloosheid en vrijgevigheid slechts oppervlakkig. Natuurlijk kun je diepe liefde voelen in je hart en dan daarin enkel verkeren. Maar… wordt ook eens in hemelsnaam echt geestelijk volwassen.
Heb ik ooit in mijn leven gelogen? Zeker. Helaas, was er een periode in mijn jeugdige jaren dat ik loog en stal. Maar los van iedere preek had ik gewoon op een dag een heldere gedachtegang over naastenliefde. Los van iedere moraalridder, guru, boek en/of preek zag ik spontaan, geheel voor mezelf de liefdeloosheid in van liegen en stelen.
Ik heb dikke en populaire boeken door de jaren heen zien verschijnen bij uitgevers. Boeken geschreven door fantasten.
Zoals: De meesters van het Verre Oosten door B.T. Spalding. De Wederverschijning van de Christus en de Meesters van wijsheid door Benjamin Creme. Ook De Celestijnse Belofte door James Redfield ging erin als zoete koek, alsof het geen roman was maar een echte vertelling.
Zelfkennis is geen rommel en ook niet tweedehands. Zelfkritiek is dan ook van groot belang. Maar sommige mensen geloven hun eigen misleidende ervaring. Ja, geloven zelfs op den duur in hun eigen verzonnen leugens.
Weten dat je niets weet, is een belangrijke stap naar zelfkennis. Het simpelweg alert en aanwezig zijn ook. Je hoeft niet harteloos de waarheid te spreken maar je hoeft ook niet liefdevol en leugenachtig te zijn.
Hoe weet je iets zeker? Ben je bereid om aan alles en iedereen te twijfelen, dus ook aan jezelf?
Boeddha wilde niet dat je op basis van geloof hem volgde en zijn leringen aannam. Hij wilde dat je dichtbij jezelf bleef. Eerlijk over je eigen ervaring met hem en zijn leer! Maar zonder enig vertrouwen zou je natuurlijk nooit moeite doen.
Voor mij gaat (de) waarheid bijvoorbeeld niet alleen over liefde, feiten, schoonheid, en/of vertrouwen maar over alles. Want het leven is alles. En je kunt dit leven niet als een apart zelf direct zien en begrijpen. Als ‘ik’ houd je namelijk nog afstand: ik en het leven.
Het spreken van waarheid helpt onszelf en elkaar makkelijker geestelijk tot bloei te komen. Fantastische verhalen houden ons enkel af van de harde praktijk. Droom gerust – in bed.
Het leven is niet bepaald romantisch. Maar we kunnen wel de doorn van lijden verwijderen uit ons vlees.
Siebe zegt
“Je hoeft niet harteloos de waarheid te spreken maar je hoeft ook niet liefdevol en leugenachtig te zijn” (Nathan)
Precies. Als je eigenlijk nooit eens open communiceert over wat je werkelijk beleeft, wat je werkelijk ziet en voelt, dan kun je wel menen dat je zo liefdevol jezelf wegcijfert of het welzijn van de Ander zo centraal stelt, of dat je gerealiseerd bent en de leegte van mentale formaties hebt gerealiseerd…sure…… ja, ja……je bent eigenlijk gewoon aan het liegen en bedriegen dan, vind ik. Want je wekt dan de verkeerde indruk bij Anderen. Je bent dan nooit eens echt open.
Daarom, jezelf openen is volgens mij toch altijd het beste. Manieren vinden die niet kwetsend en kwellend zijn voor Anderen maar waarbij je ook niet doet alsof je niet bestaat of karakterloos met alle winden meewaait.
PS: Hoe de Boeddha in de Pali Suttas wordt geportretteerd is allesbehalve als iemand dat is alles wel OKE vindt. Totaal niet. Hij wordt juist geportretteerd als iemand die zag hoe belangrijk het is welke visie wezens hebben. Want vanuit hoe we zaken begrijpen ontstaan onze doelen, plannen, streven, intenties, en die scheppen min of meer de sfeer en wereld waarin we komen te leven, innerlijk maar ook uiterlijk, hier op Aarde maar ook na dit bestaan als mens. Als zodanig is visie ook belangrijker dan intentie (AN1.314). De Boeddha wordt geportretteerd als iemand die het belangrijk vond te wijzen op hoe materialisme verkeerd is, eternalisme, annihilationisme, scepticisme, gladjanessen die constant stelling nemen maar die net zo makkelijk weer verlaten (en zo de indruk willen wekken dat ze wijs zijn), fatalisme, het vereren van een Schepper, Vader, Beschikker. Zo nog wat dingen.
Niet alleen wordt hij geportretteerd als iemand die kritiek had op andere levensbeschouwingen maar zelfs ook op religieuze praktijken. Tegenwoordig zouden we zo iemand waarschijnlijk intolerant en een betweter noemen.
Nathanji Rozenhart zegt
‘Tegenwoordig zouden we zo iemand waarschijnlijk intolerant en een betweter noemen.’ Ja, dat zou goed mogelijk kunnen zijn, Siebe!
Jp zegt
Ik heb moeite met woord liegen. Voor mij is liegen als willens en wetens iets anders zegt dan je gelooft of waarvan je weet dat het anders is. Het gebeurt genoeg maar veel vaker is er sprake van verwarring. Laten we niet te hard zijn voor elkaar. Dat is precies wat er misgaat met de uiting dat er een recht op iets is. We zijn zo vaak lelijk en hard naar elkaar dat het voor velen nodig voelt stellig te zijn en uitkomsten te gaan eisen. Hier botsen vervolgens twee kanten de verwarringen. Bescheidenheid is hier nodig. Vervang recht hebben op door behoefte hebben aan en de verzachting is begonnen. En nee verwacht nou niet dat je behoefte dan bevredigd wordt.., dat is dezelfde verwarring.
Het spreken van waarheid is een begrip wat moeilijk zo niet onmogelijk is in algemene zin. Er is alleen een persoonlijke waarheid en die delen door jouw beleving in bescheidenheid te delen en leven is wat mij betreft het dichtstbij komt van spreken van waarheid.
Nathanji Rozenhart zegt
‘Laten we niet te hard zijn voor elkaar.’ Zeker Jp.
Maar we blijven nog altijd onderwijzen, dat de aarde rond is en niet het middelpunt, toch? ;)
Jp zegt
Geen idee of we dat blijven onderwijzen. Op korte termijn waarschijnlijk nog ff wel..