Nathan Rozenhart – Als je een geestelijk leraar betrapt op een leugen, zal hij/zij dan nog wel echt een leraar voor jou kunnen zijn?
Nathan
Ontwaak Nu
De Boeddha wilde geen autoriteit voor ons zijn. Hij predikte geen boeddhisme. Hij riep niet op tot een of ander geloof. Hij ontwaakte, juist door aan alles en iedereen te twijfelen, inclusief zichzelf. Daarom riep hij op tot onderzoek. De waarheid werkt. Maar onze overtuigingen zijn ons vertrouwd, geven ons zekerheid maar een valse zekerheid. Omdat een overtuiging niet waar en objectief is. Misschien maakt dat je niet uit, als je je maar goed voelt met jezelf en anderen. En daar had dus de Boeddha lak aan, want anders had hij nooit zijn gezin verlaten en later de Indiase yoga leraren in het woud. Een overdenking van Nathan Rozenhart.
Treurt een Boeddha?
Als mensen huilen bij een begrafenis, betreft dit dan niet enkel zelfmedelijden? Huil je dan niet om een verlies? Of dat de dood ook jou zal op zoeken, je leven zal eindigen hier op aarde? Wanneer is ons verdriet echt verbonden met of een uiting van compassie?
Hoe beperkt is zen?
Altijd maar weer je aandacht sturen kan leiden tot een bepaalde vorm van krankzinnigheid of moet ik het gespletenheid noemen? Als je echt ziet dat de denker en het denken niet verschillend zijn maar een en hetzelfde, wie beheerst dan wat?
Kijken door de ogen van de Boeddha
Ik zeg altijd: als je een vlinder wilt zijn zal je toch eerst door het stof moeten kruipen. Er bestaat geen vlinder naast de rups. Er zijn mensen die geloven in een innerlijke boeddha maar dat is volstrekte onzin. Je hebt geen twee geesten. De ene in de knoop met zichzelf en de andere vrij.
Spiritualiteit en seks
Siddhartha Gautama was geen maagd meer toen hij zijn zoektocht begon van zes jaar. Hij verliet zijn familie, vrouw en kind. Zover ik begrepen heb, heeft hij seks nimmer aangemoedigd, eerder ontmoedigd. Ga vrouwen uit de weg (indien mogelijk), leerde hij.
De kunst van het oordelen
Zonder fijngevoeligheid, zijn we ziende blind en horende doof. En denken we dat ons oordeel oprecht en juist is. Juist een twijfel kan verdieping geven: oordelen als kunst.
Nathan – De nieuwe mens
In de hele wereld proberen regeringen het beste ervan te maken voor het volk, de schurkenstaten even hier buitengesloten. Misschien wordt de kwaliteit van drinkwater aangepakt. Of betere wegen aangelegd voor het handelsverkeer. Of gewerkt aan betere ziekenhuizen. En dergelijke. Maar al die landen zetten bij een grote oorlog ook het volk in. Politici hebben twee gezichten.
Zijn
Nirvana betekent het uitblussen van het zelf. Maar hoe kun je je eigen aanwezigheid uitblussen? Dan moet het iets zijn in de mens. Iets psychologisch, lijkt mij. Het zogenaamde ego, dat van ons onmensen maakt of zogenaamde helden. Hoe kunnen we het ego het beste aanpakken?
Geloof jij in Boeddha?
Geloof, vind ik een vervelend woord. Je komt dan gauw in een bepaalde godsdienst terecht.
Bestaat er een weg naar de Waarheid?
We geloven dat naast ons innerlijk conflict (ik-en-mezelf) zoiets bestaat als keuzeloos gewaarzijn. Maar dat is een vergissing. Er bestaat zoiets als transformatie maar niet zoiets als een zogenaamd ‘zelf’ naast of in ons menszijn.
Advaita nader bekeken
Ik ben simpelweg wat is en dat is wat ik waarneem: de waarnemer is het waargenomene. Alleen dan, en alleen dan verdwijnt het innerlijk conflict van: ik-en-mezelf. Alleen dan zal er sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn: waarin alles en niets een rol speelt. Dit noem ik dan: volledige non-dualiteit.