Je kunt ervaringen benoemen, zoals grote twijfel, maar pas wanneer het licht bij jou opgaat, het leeg zich onthult voor wat het is, zul je verstaan dat woorden en teksten op zichzelf slechts een betrekkelijk onderscheidend vermogen hebben, dat ze in zekere zin als hordes tussen levende wezens en de ervaring van het inzicht in staan.
Columns
Het jaar 2023 – dag 110 – metselbij
Eindelijk leven in het insectenhotel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Psychotherapie en vajrayana boeddhisme – Transformatie als therapeutische ‘oplossing’
Wanneer wij iets als problematisch ervaren dan hebben we meestal de neiging om de oplossing te zoeken in het aanpassen van de omstandigheden. Boeddhisme leert ons echter dat de oorzaak van onze problemen niet in de omstandigheden gezocht moet worden maar in onze geest. Het gaat om onze kijk op de werkelijkheid en hoe we ons tot onszelf en tot anderen verhouden.
Het jaar 2023 – dag 109 – familie
De dode koe in de veewagen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – De dingen zien zoals ze zijn (P. yatha-bhuta)
Zelfrealisatie is altijd een persoonlijke odyssee langs territorio incógnito. Een pelgrimsreis zonder enig greintje veiligheid. Een yatra met enorm veel hinderlagen. Het is springen zonder parachute. Maar de transformerende spirituele verdienste is fenomenaal. En de sprong méér dan waard.
Het jaar 2023 – dag 108 – vrouwaandacht
Mannen – vooruitkijkers.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
André – De pleisterplaatsen
“Wonderlijk, vriend, buitengewoon, vriend, zoals door een geleerde leerling, die de Leer van de Leraar goed begrijpt, die diepe vragen punt voor punt gesteld werden. Het is een groot voorrecht voor de medebroeders om de eerwaarde Sariputta te zien, om hem te vereren.”
Het jaar 2023 – dag 107 – heimwee
Langs het tuinpad van mijn vader.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Over de Lotus-soetra (17): Heil Boeddha!
In de Lotus-soetra belooft Boeddha dat iedereen de boeddhastaat zal bereiken. Om duidelijk te maken wat hij bedoelt, is het wellicht nuttig eens een eikeltje in de hand te nemen. In iedere eikel zit een eikenboom; in ieder beukennootje een beuk; in iedere zaadje uit een dennenappel een den, en in ieder minuscuul maanzaadkorreltje een prachtige papaver. Dat is met het blote oog natuurlijk niet te zien, maar wanneer de omstandigheden ernaar zijn en je de tijd hebt, dan…
Zinvol ouder worden?
Het lichaam is sterfelijk. Daar valt geen speld tussen te krijgen. Het lichaam is geen doel. Het kan geen doel zijn, want het sterft. Wel kunnen we het tijdelijke zijn zien als ervaringsweg, zoals vele religies en spirituele stromingen doen. Dat brengt de vraag ‘wat is de zin, de betekenis van ervaringen opdoen’?
Guy – De Boeddha was een Groot Mens (P. Mahapurisa)
Wat de Boeddha vooral siert is dat hij een mens bleef. Hij noemde zich geen schepper van werelden.
Ludo – een vrolijk lentelied
…
Alleen maar geven – Maar wat houdt ‘alleen geven’ in?
Alleen geven betekent het idee dat je over jezelf hebt, wie jij denkt te zijn, te vergeten. Dat beoefen je als je zazen doet. Je gedachten laten voor wat ze zijn. Je ademhaling tellen en al je energie omlaag richten. Je denkt misschien,: “ja maar ik beoefen zazen juist om tot mijzelf te komen.’ Dan heb ik de volgende vraag voor je: ‘Wat is dat, jezelf en wat zou je met een zelf willen? Juist… je beoefent zazen om tot jezelf te komen. Dat wil zeggen dat je nog niet jezelf bent of nog niet tot jezelf gekomen bent. De oefening die daar voor nodig is, is ‘only giving’.
Dick – Juwelenschip
Mijn vroegere vriend Hans Korteweg heb ik, na een halve eeuw van weg geweest, onlangs weer ontmoet. Wat een wonderlijke belevenis. Nee, ik doel niet op de samenkomst van hem en klasgenoot Roel van Duijn om een jubileum van hun vriendschap te vieren nog niet zo lang geleden. Ik was daar niet aanwezig. Het gaat om een boekje met de naam Het Juwelenschip, dat hij, Hans, samen met een vertaalgroep van acht anderen samenstelde. Ik leerde het kort geleden pas kennen hoewel het al in 2004 is uitgegeven.
Geen dood geen vrees (65) – Na een moedige strijd …
Niets geen moedige strijd of een moedig gedragen lijden. Dat is niet de bedoeling met deze laatste tocht die ik ga. Het liefst maak ik hem zo draaglijk mogelijk en liefst zo pijnvrij mogelijk. Op een gegeven ogenblik als de pijnmedicatie niet meer werkt, of als ik erg versuft ben, gewoon kunnen zeggen dat het genoeg is. Ik heb een prachtig leven geleefd en nu mag dat eindigen. Wat een rijkdom dat dat hier in Nederland mogelijk is!
Het jaar 2023 – dag 104 – gluurder
Is gluren anders dan waarnemen?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
VrijdagZindag – Klein gelijk
Religies verschillen onderling, al zo lang ze bestaan. Elk koestert het grote gelijk. Dat sluit een vreedzaam co-existeren niet uit, men kan zelfs samenwerken. Maar er kan ook een godsdienstoorlog ontvlammen, inclusief onderdrukking en vervolging.
Het jaar 2023 – dag 103 – zoentradities
Traditie of misdraging, de meester en het kind.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2023 – dag 102 – dodo
De dodo en de dode opa.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Zeshin – Waar is het mis gegaan?
Terug naar mindfulness in de zorg. Ik denk niet dat Boeddha € 310,- excl. btw gevraagd heeft voor zijn lezing in het hertenpark. Waar is het mis gegaan? Wanneer is het boeddhisme handelswaar geworden.
Guy – Samsara
Leven in samsara wil zeggen dat de onwetende mens de cyclus van het bestendige ‘worden’ (P. bhava) niet kan/wil/ durft stoppen omdat hij de werkelijke aard van de verschijnselen niet ziet. Hij blijft als het ware als een hond achter zijn staart aanlopen.
Het jaar 2023 – dag 101 – nietstemelden
Genoeg te doen in de stilte.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Taigu – Twee ouwe rakkers
Pater Jan van Kilsdonk en Huub Oosterhuis hadden strijd geleverd, controverses moeten overwinnen, maar wij namen ze zoals ze waren. Achteraf realiseer je je wat een markante figuren het waren, deze twee ouwe rakkers, vrijbuiters en wegbereiders, die ons van tijd tot tijd gidsten op ons pad door de hoofdstedelijke woestenij. Niets heiligs, zoals Hisamatsu zou zeggen. Mogen zij beide rusten in vrede.
Van zenleraar tot brugwachter – het lege kanaal
Vandaag zit ik in Ossenzijl op een brug. Is altijd een leuk bruggetje. Midden in het dorp. Ik moet rekening houden met de bussen die twee keer per uur langs komen en met het schooltje, dat gaat om 8.30 uur in. En 12 uur uit. En kwart over een weer in. Dus rond die tijden komen de kinderen, soms met ouders, soms zonder, lopend of met de fiets naar en van school. Dan moet ik de brug dicht houden. Ook al liggen er boten voor.
