Vrijheid is aan het veranderen.
Langzamerhand wordt de ruimte kleiner, mijn leven kleiner. En – paradox! – mijn vrijheid steeds groter.
Columns
Sogenji desu: SANZEN
Bertjan Oosterbeek verbleef een jaar lang in een Japans klooster. ‘Wat dus het eerste was dat ik leerde van sanzen? Buigen natuurlijk!’
Het jaar 2022 – dag 278 – voedselbos
Mijn vader had een voedselbos zonder dat hij dat wist.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Boeddhistische doeners en denkers, de serie (60)
Wat ik daar heb geleerd is mijn eigen oordelen te zien over mezelf en over anderen. Hoe moeilijk het is om los te laten. Om jezelf te blijven in een groep en daar genoegen mee te nemen en zelfs van te kunnen genieten met heel veel vallen en ook weer opstaan.
Sogenji desu: OSESSHIN
Zodra ik dát in mezelf hoorde, kwamen – alsof er in mijn hoofd van twintig radio’s tegelijk de volumeknop omhoog gedraaid werd – al mijn gedachten weer terug. Opeens was ‘ik’ er weer. Of was het omgekeerd en was ‘ik’ weer weg?
Het jaar 2022 – dag 277 – proefwonen
De West en de Oost.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Sogenji desu: KUYO
En hoeveel ui we ook aten – uiensoep, uientaart, gevulde ui, door de pasta, over de aardappels met kaas – het was niet te voorkomen dat we uiteindelijk toch nog met zo’n vijfentwintig dozen half vergane uien bleven zitten.
Guy – Omarm vergankelijkheid, onvrede en zelfloosheid
Telkens we ons verzetten tegen verandering en vergankelijkheid (P. anicca) roepen we lijden (P. dukkha) op. Als mens zijn we geconditioneerd in het amechtig grijpen naar zekerheid, naar vastigheid, naar stabiliteit. Ad absurdum. We dromen ons zelfs een wedergeboorte. Of een eeuwige ziel.
‘Magische momenten’
Voor mij was de afgelopen maand buitengewoon leerzaam, en toch toen de foto van de sterrennevel door de bus viel werd het bittere werkelijkheid. Twee oprechte mensen die ruim twintig jaar boeddhistische lessen hadden gegeven zijn er niet meer.
Het jaar 2022 – dag 276 – vooraankondiging
Kanker en corona – stijgingen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Sogenji desu – Koban
Ik begreep meteen dat ik me weer eens enorm had zitten aanstellen. Voor niks, want er was niks of niemand om de schuld te kunnen geven. Alles wat ik hier deed was enkel en alleen mijn eigen verantwoordelijkheid.
Leven in Thailand – gezegend
Hoewel we dat eigenlijk niet willen, krijgen we toch altijd een speciale positie bij dat soort boeddhistische ceremonies. Wij vinden al die andere mensen veel belangrijker dan onszelf, maar al die andere mensen, inclusief de monniken, vinden het geweldig dat er farang, buitenlanders, bij zijn.
Het jaar 2022 – dag 275 – slagveld
Een slagveld zonder standbeeld.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Omgaan met de (eigen) dood
Zo komt de Boeddha in de Pali-Canon, als hij met nabestaanden praat, soms schijnbaar hard en gevoelloos over. De Verhevene was geen mooiprater en troostte niet met holle woorden, maar met de waarheid, hoe onbarmhartig die ook mocht klinken. Het overlijden greep hij aan als middel om vergankelijkheid, verandering en – als dit door de betrokkene niet beseft werd – het daaruit voorvloeiende, door gehechtheid ontstane, lijden te verduidelijken.
Sogenji desu – megane-ya
Alleen de mensen met een zogenaamde job hadden in Sogenji een eigen kamertje. Vooral omdat je met zo’n job best druk was. Bertjan Oosterbeek over zijn verblijf in het Japanse klooster Sogenji.
Over Theologie 37: Dommamismen (I)
De cursus theologie besteedt acht lessen aan verschillende religies, beter gezegd: groepen van religies, want je kunt iedere religie zien als een boom met een stam en takken. Het geeft mij de kans weer wat in te lopen. Eerst maar deze drie handleidingen: christendom (les 33), jodendom (les 32) en islam (les 34).
Taigu – Verwacht niets groots van boeddhisme
Veel boeddhisten (de goede natuurlijk niet te na gesproken) lijken geen haar beter dan andere mensen. Boeddhisme is goed in het kleine, maar onvermogend in het grote.
Sogenji Desu – Shu Jo Mu Hen…
Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik – net terug uit Japan – over de Oudegracht in Utrecht liep. Al die strakke, verkrampte, in zichzelf gekeerde gezichten die ik daar zag, ik had dat nog nooit zo helder en duidelijk ervaren
Guy – De Middenweg (P. majjhima patipada)
‘Mijn pad is de middenweg—er is geen begin, er is geen einde. Wij zijn altijd in het midden, groeien eeuwig, ontspruiten, bloeien, vinden nieuwe ruimte.’
Ludo – De onvindbare tel
…
Dansen met je ego – Omgaan met kritiek en complimenten
De grootste kwetsbaarheid van denken dat je je Ego bent, is het krijgen van kritiek en complimenten. Kritiek op je identiteiten zoals je naam, uiterlijk, werk, positie, auto, overtuigingen, gedrag, emoties, geloof, nationaliteit, en noem maar op, kunnen je raken.
Sogenji – teihatsu
– “En…ga je vandaag je hoofd scheren?” vroeg Marloes me die ochtend, net voor het ontbijt. – “Hoezo?” vroeg ik. – “Nou, vandaag is het teihatsu…”
Dick – Leerling van Nico
Wat wij dan van elkaar zijn, vraagt Joop, de lucifer en de brandstof? Het is dit onderscheid dat in ons samengaan vervaagt, zoals het in- en uitademen zozeer één proces kan worden dat je alleen maar kan zeggen: ‘ het ademt in mij’.
Geen dood, geen vrees (43) – Corona
Niet geweten dat corona zo’n impact zou hebben op mijn gezondheid. Nu na twee weken krijg ik eindelijk weer wat energie. Waar ik makkelijk 10.000 stappen per dag liep ben ik blij dat ik vandaag met pijn en moeite 5000 stappen heb kunnen zetten. Een hele overwinning.
