Wat is de natuurlijke gang van het leven? was de vraag waar deel (I) mee eindigde. Van de geboorte naar de dood, is een antwoord vanuit vogelperspectief. Maar hoe laat je het leven zijn natuurlijke gang gaan in de ruimte en tijd tussen deze twee ijkpunten?
Columns
Het jaar 2023 – dag 356 – huppelvreugde
Kleine momenten om van te genieten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Boeddha in de bajes – Vrij zijn waar je ook bent (slot)
Drie weken geleden overleed Jan Veenendaal, vaste columnist en schrijver voor het BD. Hij bezocht jarenlang als vrijwilliger (langgestrafte) gedetineerden in gevangenissen en justitiële inrichtingen. Als boeddhist kwam hij van zijn kussen af. De komende tijd herplaatsen we zijn teksten over zijn gesprekken en inzet voor gedetineerden.
Nathan – De geest als illusie
De bril die we dragen is niet langer glashelder maar gekleurd. We weigeren simpelweg te kijken naar de feiten, zoals ze voor ons liggen. Zei de Boeddha niet: doe het goede, laat het kwade en zuiver de geest?
Het jaar 2023 – dag 355 – adviesbureau
Elke goeroe heeft een giro.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2023 – dag 354 – arbeidsvitaminen
Is arbeid een vies woord? Arbeidsvitaminen zijn nog steeds nodig.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Een gebroken hart is een open hart – samen stil voor vrede
‘Ja, we zien het gebeuren in Gaza: een getraumatiseerd volk reageert op een ander getraumatiseerd volk. Veiligheid en rechtvaardigheid strijden om het hardst. Woede en angst roepen geweld op. En geweld is weer voedsel voor nieuwe trauma’s.’
Guy – dhammazaadjes – Steeds opnieuw geboren worden
Dukkha omvat de volledige kaleidoscoop van pijn en verdriet. Het is die hoop mentale en lichamelijke onvrede die we als mens ervaren gedurende ons hele leven. Het is die onvrede die ons steeds weer in alle richtingen blijft drijven om steeds opnieuw te ‘worden’ zonder ook maar enige voldoening te vinden.
Het jaar 2023 – dag 352 – kuieren
Een kuieraar heeft altijd wel wat te zien.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘We weten niet meer wie we in wezen zijn’
Wie ik wezenlijk ben? Een kind in groep één is wat het ervaart of heeft hij of zij misschien ook al kernovertuigingen geleerd van zijn ouders? Dat zou spijtig zijn. Als we volwassen zijn weten we niet meer wie we wezenlijk zijn, we hebben ons vaak vereenzelvigt met de geleerde categorieën. We zijn gaan geloven dat materie fundamenteel is en we hebben de illusie ontwikkeld dat we ons lichaam zijn. Veel categorieën zijn gebaseerd op trauma’s en overlevingsgedrag van de ouders en de ouders leerden weer categorieën van hun ouders. Een categorie is het begin van buitensluiten, van polarisatie, strijd en oorlog.
Guy – dhammazaadjes – Stilstaand, stromend water…
‘Als de geest in beweging komt, ontstaan er tienduizend dingen. Als de geest tot rust komt, vergaan er tienduizend dingen. Als de geest niet kijkt, zijn de tienduizend dingen onbezoedeld.’
Taigu – De M van Manjusri
De M van meditatie hebben wij eveneens paraat voor de heer Milders, mocht hij zijn mededogen en metta willen belijden en van minder, minder willen migreren naar meer, meer.
Onvoorstelbaar?
Het idee van een hemel voorbij de randen van het universum is simpelweg onhoudbaar. Net zo onhoudbaar als het idee van een hel ergens onder het aardoppervlak. Als je wil weten wat zich onder je voeten bevindt, kun je naar IJsland gaan om daar kennis te nemen van wat vulkanische krachten zijn, of anders ga je maar op vakantie naar Italië, het land met de vulkanen Etna, Vesuvius, Stromboli en de onrustig slapende supervulkaan Campi Flegrei.
De natuurlijke gang van het leven (I)
Weer een zaterdag, twee weken later, met opnieuw prachtig herfstweer. We nemen op de begraafplaats in Bilthoven afscheid van een kroegvriend die we al lang kennen. Ik kijk om me heen en denk: dit zijn dus de mensen met wie hij een groot deel van zijn leven heeft gedeeld en geleefd; dit is het weefsel van mensen waarvan hij deel uitmaakte. Een groot en gemêleerd gezelschap. Er zijn veel mensen die op hun eigen manier om hem geven.
Het jaar 2023 – dag 349 – openbaring van Johannes
Verzoeke deze column niet te lezen, kan psychische spanningen geven.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Liegen, we doen er allemaal aan?
Denk maar aan het ‘leugentje om bestwil’. En als we kleine kinderen zeggen dat Sinterklaas bestaat en dergelijke. De gelovigen van de Boeddha en de Christus liegen niet. Vroeger biechtten iedere dag men aan elkaar alles op. In het begin leek alles zo onschuldig en zuiver te zijn: immers gaat het om de geest te zuiveren, innerlijke verlichting.
VrijdagZindag – Zingeving en betekenistoekenning
In VZ gaat het vaak over zingeving en ook over betekenistoekenning. Verschil? Even uitproberen: Kerst. Van oorsprong een midwinterfeest, maar gekerstend en uiteindelijk vercommercialiseerd. Zoektermen: Lichtfeest, Kerstkind, Kerstboom, Kerstnachtmis, Kerstmarkt, Kerstmenu, Kerstjurk. Wat is hier zingeving en wat betekenistoekenning?
Het jaar 2023 – dag 348 – afgodsbeeld
Wat een teringweer, sprak de gelovige.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Schrijven op een fractie van een millimeter van de leegte
De anticonceptie die mij vaak hindert om een inzicht te verwoorden, is over-enthousiasme op het moment van geboorte en kritiek achteraf op het verfrommelde, roodgevlekte kind. Eerst lijkt wat ik schreef geweldig, dan banaal, een overrijpe peer die op de grond is gevallen.
Het jaar 2023 – dag 347 – kinderen
God.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – dhammazaadjes- Gehechtheid aan regels en rituelen
Niet de vorm is belangrijk. Op de inhoud komt het aan. In de Hartsoetra van het Mahayana wordt dit kernachtig als volgt samengebald: ‘Vorm is leegte. Leegte is vorm.’ Enkel in leegte kan je ‘de tienduizend dingen’ van de zintuiglijke wereld loslaten. Kan je eenheid ontmoeten.
Het jaar 2023 – dag 346 – ijskasten
De ijskast en water bij de wijn.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Onheilzame emoties in de kunst
De meditatieve houding is niet gebruikelijk bij popconcerten. In de musea valt het ook niet mee te contempleren op de emoties in de schilderijen, wanneer men in dichte rijen langs de beroemde doeken schuifelt. Maar ons tijdperk heeft één voordeel: de overvloed aan goede en betaalbare reproducties : niets weerhoudt de huidige westerse mens ervan om een muziekstuk of kunstwerk thuis in alle rust tot zich door te laten dringen. De mogelijkheden zijn dus volop aanwezig. Als mensen dit meer gaan doen, stimuleert dat ook de kunstenaars om meditatiever werk te maken. En omgekeerd: als er weinig belangstelling voor is, moet een kunstenaar wel heel stevig in zijn schoenen staan om toch meditatieve kunst te maken.
Ludo – Wens
…
