De crisis slaat hard toe en de bezuinigingen blijven een onheilspellende bedreiging voor menig huishouden. Velen voelen zich arm en radeloos.
Columns
Drie generaties zenzientekenen
In deze column leg ik de wondere weg neer van drie generaties Zenzientekenen. De vraag is of deze nieuwe, uit de vorige eeuw daterende zenkunst, tijdig zal worden doorgegeven om haarvoor de wereld te behouden als een weg van ware verbinding en van waarlijk waarnemen.
‘Bloei!, werken aan geluk in organisaties’ (2)
Om het heugelijke feit te vieren dat mijn nieuwe boek ‘Bloei, werken aan geluk in organisaties’ – een verzameling essays met constructieve visies op management, marketing, leiderschap en ondernemerschap – vanaf vandaag écht in de winkels ligt, presenteer ik u hierbij een blog over het sleutelprincipe van mijn essay over maatschappelijk meedogend ondernemen: benefit!
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel? (2)
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
Alles was nieuw en vertrouwd tegelijk, de struiken, de bomen, de raamkozijnen, de bagagedrager van een fiets…
We zouden naar het MuZIEum in Nijmegen gaan, Marloes en ik. Je kunt daar ervaren hoe het is om blind te zijn. Voor Marloes is dat haar voorland, want haar gezichtsvermogen is minder dan 3 %.
Als je niet gelukkig bent, is het je eigen schuld! Toch?
Onder de titel Zo verdomd alleen schrijft Sanne Bloemink over haar boek Happy Me. Ze beschrijft haar verblijf in New York en haar worsteling met wat ze noemt de Geluksindustrie
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel?
Als we gaan zitten (liggen, staan, lopen) om te mediteren, wat is dan onze praktijk? Waarvoor doen we het? Wat is ons doel? Of is het zonder doel? Maar als het geen doel heeft, waarom zouden we het dan doen? En hoe verhoudt onze praktijk zich tot ons dagelijks leven? Of staat het daar zoveel mogelijk los van. Wat is onze praktijk? (1).
Veertig boeken over zen en boeddhisme
Dertig jaar geleden, in 1982, kocht ik in Londen het boekje van Alan Watts, The Way of Zen. Een paar jaar terug herlas ik het. Toen ik mijn onderstrepingen en in de kantlijn gekrabbelde aantekeningen zag, realiseerde ik me dat ik er indertijd niets van begrepen had.
Medevreugde, fileermes en azijn
Klokkenluiders zijn mijn vrienden. Actievoerders ook. Maar altijd zal ik naar de motivatie van deze mensen kijken. Is die wel zuiver. Of zijn het levenslange beroepszeurders?
Het belooft in mij
Vrijdag was ik bij de oratie waarmee André van der Braak zijn bijzonder hoogleraarschap Boeddhistische filosofie aan de VU accepteerde. De oratie had als titel ‘De vele gezichten van compassie: het boeddhisme te midden van culturele en religieuze diversiteit’ en beschreef de grote verscheidenheid aan religieuze tradities binnen het boeddhisme in relatie tot de religieuze […]
