In een land te voet hier ver vandaan maar met een vliegtuig niet is het niet pluis. Mensen sturen elkaar daar onderschepte bompakketten, ook naar een omroep. De baas van Duckland, zo heet dat land, vindt het sturen van die pakketten- overigens voldoende gefrankeerd, heel naar. Maar het nieuws over het onderscheppen van het pakket naar de omroep was nog niet koud of hij beschuldigde de Ducklandse media opnieuw van haatzaaien en het plaatsen van fakenieuws. Na eerdere toespraken van deze verwarde man over de rol van de media, de hoeder van de democratie, werden journalisten bedreigd door Ducklanders. Het lijkt erop dat er geen opzet achter die beweringen van Donald zit: de man is gewoon ontiegelijk dom en oppervlakkig. Niemand durft dat tegen hem te zeggen, het is het sprookje van de kleren van de keizer. Maar mensen in zijn hofhouding pakken de biezen en vertrekken met gezwinde spoed voordat ze zelf verward raken. De Ducklanders kunnen niet vluchten, het is hun land. Dat lijkt Donald niet te deren. In Nederland worden verwarde mensen van straat gehaald, er zijn speciale apps ontwikkeld om ze op te sporen. Psychoteams rijden dag-en nacht door wijken van steden om verwarden over te brengen naar bruggen waaronder ze de nacht door kunnen brengen om in de vroege ochtenduren een boterhammetje te eten bij het Leger des Heils. Nederland zorgt goed voor zijn verwarden. Frisse lucht is goed voor de geest.

In Duckland wonen ernstig verwarden in een groot, wit huis. Met lijfwachten voor de deur en op het dak. Maar eigenlijk horen ze binnen de boel te bewaken om te voorkomen dat Donald de straat opgaat en haat zaait.

Wim Kan zei het ooit: de staatsloterij is ouder dan Duckland.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas.