De moeders weten heel goed hoe verschrikkelijk zij hun best hebben gedaan. En dat in hun kind een lief en talentvol mens schuilt.
Columns
Peter – Gips, krukken en de brace
Nadat ik ruim tien jaar in Venray woonde, begon ik buitenshuis te merken dat mijn aanwezigheid in de fysieke nabijheid van zieken als helend werd ervaren. In tegenstelling tot mijn oma Judith sta ik niet bekend als kruidenvrouw. Anderen wezen mij erop. In de praktijk komt het erop neer dat ik in winkelstraten en op pleinen wel eens een minuutje klets met invaliden, geesteszieken of combinaties van beide.
Het jaar 2024 – dag 360 – eerste klas
Is het elitair om eerste klas verzekerd te zijn?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Henk – Decemberfeesten
U begrijpt: ik heb een samsarische hekel aan decemberfeesten. Aan feesten in het algemeen trouwens, maar in het bijzonder aan de in december samengeperste feestvreugde. Daarnaast ben ik ook niet zo dol op Pasen, Pinksteren, Hemelvaartsdag en Valentijnsdag, maar dat terzijde. Oh ja, en verjaardagen niet te vergeten, die ik elk jaar weer tevergeefs probeer over te slaan.
Het jaar 2024 – dag 359 – verlichting
Kerst, boom, strengen, vernietiging.
Somewhere over the rainbow skies are blue.
Take care out-there.
André – Kerst 3.0
Kerst 3.0 dwingt elke machthebber, religieus of politiek, om zich publiekelijk in een Kersttoespraak per TV te verantwoorden over de vraag of zijn/haar beleid nog wel beantwoordt aan het Kerstgeschenk van de beste waarden. Alle burgers kijken kritisch mee.
Guy – dhammazaadjes – Tussen twee gedachten in…
De teksten van de oudste sutta’s uit de Pali-canon zijn zo puur, zo helder, dat ze geen uitleg vergen. Zuiver in hun eenvoud, roepen ze slechts tot reflectie op. Tot beschouwing. Tot meditatie. Bhavana-maya panna.
‘Het kerstvierend kind in mij’
Of ik een echte boeddhist ben, weet ik niet. Wat ik wel weet is, dat ik Kerstmis vier. Om met het eerste te beginnen: wie bepaalt of ik een echte boeddhist ben?
B’eter: Nogmaals hummus (met variaties)
Afgelopen weken heb ik vele kilo’s hummus gemaakt. Onze zoon Simon, die mij op deze plek wel eens heeft vervangen, is bezig een voedselbos aan te planten, of beter gezegd, de heggen om wat ooit een voedselbos gaat worden. Op de plantdagen komen telkens 50-60 vrijwilligers af, en die krijgen na een ochtendje bomen en struiken planten in zware klei een lunch aangeboden. Vrijwilligers – zoals ik – zorgen voor goed brood, soep, en heel veel hummus. Op zo’n plantdag gaat er gemakkelijk 3 of 4 kilo hummus doorheen.
Ken jezelf (in de ander)
Wie zichzelf kent, veroordeelt niemand
Want alles ligt – sluimerend, of vol aanwezig –
ook in onszelf besloten:
Het jaar 2024 – dag 356 – oud en nieuw angst
Zou mijn opa ons verlaten?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Vrijdag Zindag – Twee Kersten
Intussen wordt het volk geteld, met algoritmes die mensen omvormen tot consument-gemaakten. Langs alle communicatiekanalen klinkt het vreugdegeschal van het bedrijfsleven: Christmas Sale – Vier de feestdagen met geweldige kortingen! Onderbetaalde pakketbezorgers leveren in alle straten vorstelijke geschenken af, digitaal besteld.
Edel – Wat helpt
Je hebt een andere cultuur nodig om je bewust te worden van je eigen cultuur. Door de confrontatie met het boeddhisme werd het mij steeds duidelijker hoe wij hier in het Westen geobsedeerd zijn door twee vragen: ‘wat is de waarheid?’ en ‘wat moet?’. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Is er iets belangrijker dan dat? Maar het boeddhisme heeft aan deze twee vragen nooit veel belang gehecht. Het boeddhisme is veel meer bezig met de vraag: ‘wat helpt?’
Het jaar 2024 – dag 355 – kraken
Het einde van een leven: kraken.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Nathan – aan welke kant sta jij?
Tegenwoordig lijkt iedereen vergiftigt te zijn door politiek, wereldse macht. En houden we de aantallen bij van doden en gewonden. En als we spreken van redding, dan hebben we het over de redding van het lichaam. ‘Zij is gered.’
Het jaar 2024 -dag 354 – 2025
We’ll say hello till the moment I go.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
We sterven elke dag een beetje…
En dat is maar goed ook, want zo wennen we vast aan de grote dood, die op ons wacht.
Guy – dhammazaadjes – Illusie
Concreet: je bent niet meer wat je was toen je deze tekst begon te lezen. Je bent slechts een flow van permanente transformatie. Van muterende energie. Je beweegt in een ondefinieerbare ruimte waarin alles ontstaat, eventjes bestaat en opnieuw vergaat. Zonder vastheid. Zonder essentie. In die ruimte resoneert alles. Eén langgerekte echo tot de oerknal. En verder.
Peter – De ring met het doodshoofd
Zijn beperkte scholing, LOM-onderwijs, en de soort onbevangen naïviteit die koninginnen van de straat zoals hij aan zich hebben kleven, maakten hem in zijn communicatie open en direct. Eerder vandaag las ik een interview met Lou Reed (Velvet Underground) die zoals bekend solo veel liedjes schreef over types die op Joseph leken, onder wie Lou Reed zelf.
Het jaar 2024 – dag 353 – huisje van opoe kee
Familie om niet te vergeten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Op naar een nieuw Volkscongres?
Eén van deze zaken die in Groningen verloren ging was het Volkscongres, onder leiding van voorman Fré Meis. Wat hield dat dan in?
Het jaar 2024 – dag 352 – buigen
Het buigen en de interpretatie.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ludo – Liefdevolle ontmoeting
…
Reine-Landboeddhisme gekaapt door tempelinstituten?
Amida Boeddha ben jijzelf, het Reine-Land bestaat op die momenten dat je in balans bent met je eigen boeddhanatuur. Niet meer, niet minder: geen hemel, geen hel- hemel en hel bestaan naast elkaar in ons eigen dagdagelijkse leven, en meestal zijn we onze eigen kwelduivel of redder. Gooi dus de kerkbanken uit boeddhistische tempels, verscheur onnodige sutra’s, room alle pracht en praal af en maak van de tempel weer een plaats waar mensen, als ze het nodig hebben kunnen samenkomen om even een rustmomentje in te bouwen.
