Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Dick – Het komt niet binnen (hara)

door

Je zit klaar, bent bereid, en toch komt er niet binnen wat er gezegd wordt. Als je kijkt/luistert naar een teisho, een lezing, en film, een kunstwerk…Of als je een boek leest…Het komt maar niet binnen. Het dringt niet tot je door. Hoe ga je daarmee om? Hoe kom ik er doorheen?
Je kunt er met je hoofd niet bij. Je kunt er alleen met je hoofd nooit bij. Tenzij je het in samenspel brengt met je hart en je buik (hara). Op het moment dat dat gebeurt, merk je dat er iets breder en ruimer wordt. Er is een verhaal over dit probleem in de boeddhistische wereld.

Nathan – De Hara

door

In de zomer van 2017 werd het gehele lichaam voor mij belangrijk, iedere centimeter: voelen wat je voelt, horen wat je hoort, zien wat je ziet, proeven wat je proeft en ruiken wat je ruikt. Wat, welke ervaring komt nu het allereerste bij je binnen? En dan? En dan? Geen ervaring zoeken of creëren maar de ervaring die er is geheel onderkennen. Want het lichaam is er al, je ervaart al.

Loes 12 – Vraag & Antwoord

door

Ik heb altijd veel vragen gehad en heb lang geen antwoorden gekregen. Op sommige vragen heb ik nog steeds geen antwoord. De denker in mij irriteert dat en de voeler zorgt ervoor dat ik mijn schouders ophaal, want tenslotte zei Zhuang Zi (=Dschuan Dsi ca. 365 voor Christus – ca. 290 voor Christus) al: „Niemand is verder van de waarheid verwijderd dan degene die alle antwoorden kent.”

Menno – Ophangen

door

Menno vindt het rigide schoolregime onverdraaglijk. Sommige leraren zijn volgens hem zelfs echte tirannen, zoals ene Verburg, docent biologie. Hij eist aan het begin van het jaar dat iedere leerling een schrift met een hard kaft heeft. Wanneer het Verburg duidelijk is dat Menno er geen bij zich heeft, stuurt hij hem direct naar huis om er een te halen. Menno mag zijn schooltas niet meenemen maar moet hem in de klas achterlaten.

B’eter Basbousa (Egyptische griesmeelcake)

door

Er zijn van die dagen, weken, maanden dat ik alleen maar lijk toe te komen aan mijn werk. Ook ’s avonds en in het weekend. Dat ik nauwelijks tijd heb voor mijn hobby’s zoals lezen, schrijven, koken, bakken, muziek maken en tekenen. Thich Nhat Hanh zei altijd dat je beter kunt kiezen voor minder werken en een minder drukke baan, met minder salaris en een eenvoudig leven. Met meer tijd om van het leven en al wat is te genieten. Een bescheiden woning, weinig spullen.

Vrijdag Zindag – Levensbedreigend geloof

door

Respect voor leven is geen joods-christelijk-moslims monopolie. Als een boeddhistische monnik op zijn wandeling een vegertje hanteert om insecten te redden van de vertrappingsdood, hoeveel te meer moet het menselijk leven dan niet beschermd worden? In boeddhisme en hindoeïsme bevordert het vooruitzicht van een gereïncarneerd beter leven de zorgvuldige omgang met vormen van leven in het hier en nu. Bij een seculiere levensbeschouwing, zoals het humanisme, kan respect voor het leven vanzelf spreken, zonder religieuze onderbouwing.

Boeken – Hier was het wachten op, zo’n tweehonderd jaar

door

Ongeveer tweehonderd jaar geleden publiceerde Ludwig Feuerbach zijn boek Het wezen van het christendom. Dit boek corrigeerde veel aspecten van het Duitse Idealisme en legde een stevige materialistische basis voor het dialectisch materialisme. Aan de kritiek op het eerste werd verder gewerkt, aan de opbouw van het tweede bouwden Marx, Engels en Joseph Dietzgen voort.

De Boeddha van het mateloze mededogen

door

Zen is meer dan zitten. We staan van ons kussen op en gaan weer doen wat we te doen hebben. Gaan we ons in dat doen verliezen? Of kunnen we tussen alle doen in even inchecken bij dat mateloze mededogen, en dat in de tijdslijn van ons leven inbrengen? Thich Nhat Hanh noemt het een mindfulness bel, iets wat ons eraan herinnert. Dat kan een beeld zijn, of een woord, of een eenvoudige mandala van vijf gekleurde schijven. Het maakt niet uit. Als het maar helpt.