In de serie Tweespraak praten Rob en Luuk over een actueel onderwerp. Vandaag is het thema links en rechts.

Luuk: De politieke partij Denk blijkt in de aanloop van de verkiezingen in 2017 een ‘nep’ advertentie met de kop van Wilders en de tekst ‘na 15 maart gaan we Nederland zuiveren’ in elkaar geknutseld te hebben. Geert Wilders reageert woedend op deze identiteitsroof en besluit aangifte te doen tegen Denk kamerlid . Deze ontkent eerst, wijst naar anderen en draait zich een nekhernia.

Rob: We hadden al eerder gesteld dat de meerderheid van onze politici gecharmeerd lijkt te zijn van machtsuitoefening. Verlangen naar macht staat haaks op ons verlangen naar liefde, maar in beide gevallen gaat ons hart sneller kloppen. Macht als surrogaat voor liefde?

Om macht te ervaren moet je ten strijde trekken, moet je iets met succes willen veranderen. Bij politici moet je voor machtsbeleving winnen van anderen, die op hun beurt ook weer willen winnen. In dit willen winnen is authenticiteit, integriteit en vertrouwen geven storend. Juist de ingrediënten die mij zo belangrijk lijken in liefde.

Wat is er toch dat we zoveel strijden met elkaar, naast de honger naar macht? Kan het zo zijn dat we in onszelf een aanhoudende strijd hebben tussen wat onze eigenheid ons vertelt en wat we zijn gaan geloven over onszelf. Dit geloof vertelt ons waar we aan moeten voldoen, wie we wel en niet moeten zijn.

Als we een verschil kunnen bedenken met iemand anders, dan kunnen we onze interne strijd voor onszelf verbloemen door strijd met die ander aan te gaan. Die ander is door ons toch niet te veranderen en kan daardoor blijvend als het probleem gezien worden. Uiteindelijk zouden we zelfs kunnen geloven dat ons probleem opgelost zou zijn als we de ander zouden kunnen wegzuiveren.

Luuk: Andersdenkenden de mond snoeren, goedschiks of kwaadschiks. Verhelderend is het gedrag van de antifascisten (Antifa). Deze groepering strijdt tegen het fascisme. Waar ze zich in de praktijk vooral op toeleggen is het intimideren van wat zij extreem rechts noemen, zoals het bekladden van huizen van PVV’ers en het huis van FvD voorman Thierry Baudet, ingooien van de ruiten van het debatcentrum ‘de Rode Hoed’, bedreigen van andersdenkenden, gewelddadig reageren bij demonstraties van tegenstanders. Het is nog niet zo ernstig als in Griekenland, waar er al antifascistische knokploegen zijn die de straten beheersen. De door antifascisten in elkaar geslagen hoogleraar Syrigos, docent aan een Griekse universiteit, geeft de volgende definitie aan fascisme: een fascist is iemand die geweld gebruikt om zijn al dan niet politieke doelen te bereiken. De AIVD constateert dat in Nederland het antifascisme gewelddadiger is dan de mensen waar ze voor waarschuwen. Alles lijkt geoorloofd om de vijand onderuit te halen.

Rob: Het is voor mij akelig te beseffen dat onze regerende politici eigenlijk voor het grootste deel een verzameling kleuters zijn in volwassen lijven. Het is ook zo verraderlijk, omdat ze er uit kunnen zien als redelijk volwassen mensen en je niet tot je door laat dringen hoe ze met elkaar omgaan en wat ze zeggen en wat ze juist niet zeggen.

Als je de kleuterpolitici, ondanks de stropdas, het blauwe maatkostuum en het volwassen lijf, er uit zou kunnen selecteren, hou je wellicht te weinig mensen over om het land te besturen. Wat is een oplossing hiervoor? Mensen opleiden die niet macht zuchtig zijn en de insteek hebben om authentiek en integer te willen zijn?

Luuk: Het probleem zit niet alleen bij de politiek. Ook journalisten en BN-ers van allerlei pluimage, zijn inmiddels grotendeels in kampen verdeeld. De strijd lijkt zich toe te spitsen op het wel of niet ‘deugen’, de juiste opvattingen hebben. Eén van onze top-auteurs, die zich profileert als de vertegenwoordiger van de juiste opvattingen, Tommy Wieringa, kreeg als spreker op het jaarcongres voor wethouders en burgemeesters de vraag voorgelegd of hij wilde reageren op de aanslag op het Telegraafgebouw, welke die ochtend had plaatsgevonden. Tommy Wieringa hoefde niet na te denken, ‘het werd tijd’ was zijn antwoord. Wethouders en burgemeesters kwamen niet meer bij van het lachen. Ze congresseerden trouwens over bedreigingen aan het adres van bestuurders. Dat onderwerp hoeven we dus ook niet meer serieus te nemen. Het niveau van de congresgangers, onze bestuurders, werd nog duidelijker toen nog dezelfde week in de VS vijf mensen van de redactie van de krant Capital Gazette werden doodgeschoten.

Net zoals kamerlid Farid Azarkan vindt Wieringa dat hem geen enkele blaam treft. Vervolgens vervalt hij in zijn bekende deugtaal en begint te wijzen naar de Telegraaf. Hij haalt er, voor zover ik weet, nog net niet de Tweede Wereldoorlog bij. De tactiek is: zoek een detail, blaas die op en blijf deze herhalen.

Wilders heeft inmiddels aangifte gedaan. Hij wil ook wel eens dat een andere politicus voor het hekje plaats moet nemen en is kennelijk vergeten dat hij zelf ook creatief kan knippen en plakken. Hij ontwierp een foto waarop zijn politieke vijand, D66-er Pechtold, mee demonstreerde met radicale moslims. Deze fractievoorzitter presenteert zich als toonbeeld van de deugende politicus en een ieder die het niet met hem eens is verwijt hij dat hij onderbuikgevoelens bespeelt.

Pechtold zelf probeert inmiddels koortsachtig de uitgang van de actieve politiek te vinden. Niet alleen omdat de roddelbladen steeds meer over zijn privéleven schrijven, hij heeft inmiddels ook een probleem met het Europese anticorruptie agentschap. Pechtold kreeg namelijk een appartement in Scheveningen cadeau van een oud-diplomaat en vergat dit vervolgens te melden. De Tweede Kamer vond dit in meerderheid best toelaatbaar en hijzelf vond het een privé kwestie en is de schaamte al lang voorbij. De Nederlandse journalisten concentreren zich liever op andersdenkende politici. De storm was naar verwachting al weer snel gaan liggen, maar nu noemt de Europese anti-corruptie waakhond hem als negatief voorbeeld in een Europese verslaglegging. Nog een geluk dat de gekozen burgemeester het nooit gehaald heeft, dus die vluchtweg is vrij.

En Farid Azarkan adviseer ik om, als hij voor de rechter moeten verschijnen, het werkstukje van Wilders mee te nemen waarop hij Pechtold zo knap te midden van islamextremisten heeft geplakt.