Geloof is meer dan wat religies aanreiken. Drie actuele voorbeelden.

Vorig weekend won Feijenoord de bekerfinale. Elf spelers en hun coach wonnen. Nee hoor, duizenden fans zeiden: ‘wij zijn kampioen!’. Die ‘wij’ zouden niet eens op die vijftig bij honderd meter passen, laat staan er kunnen spelen. Ze speelden hun clubgeloof.

Premier Rutte hield deze week in het Kamerdebat vol dat hij geen memo’s had gezien over de afschaffing van de dividendbelasting, een jaarlijks douceurtje van € 1,4 miljard voor aandeelhouders van bijvoorbeeld Unilever en Shell. Hoewel hij zelf een heel pakket memo’s had vrijgegeven, bleef hij uur na uur getuigen van zijn geloof in zijn eigen versie.

Of neem 27 april, Koningsdag. Het Huis van Oranje vergezelt de Nederlandse natie al sinds de 16e eeuw. Lange tijd had het politieke macht. Die is er nu nog nauwelijks. In de huidige democratische verhoudingen overleeft een koningshuis omdat het onderdeel is van ons geloof in onze nationale verbondenheid.

In alle drie de gevallen zit er in de hoofden en beleving van mensen een denkbeeld dat niet rust op strikt aantoonbare werkelijkheid, maar dat niettemin met overtuiging in stand wordt gehouden. Zo werkt geloof.

Lastige vraag: Zou het echte geloof misschien ook zo werken?