Veel gelovigen lijken op bakker Jansen. Als het om hun particuliere religie gaat, komen ze uit bij hun eigen grote gelijk.
Wat ontmoedigend als er aan interessante, wenselijke dingen een donkere achterkant blijkt te zitten.
Soms denk je iets dat je je afvraagt: ‘wat voor raars denk ik nu?’. Zo dacht ik gisteren dat het toch heel apart is dat alles zo bepaald is.
Waarom heb ik steeds meer moeite met het idee van een God? Ik vermoed dat het komt doordat er een persoon van is gemaakt.
‘Hoe objectief ben jij eigenlijk in wat je beweert?’. Af en toe krijg ik die vraag. Kennelijk is er aanleiding te twijfelen aan mijn objectiviteit.
Toch even doorvragen: zijn religies een toonbeeld van democratie? Hebben alle gelovigen gelijke invloed op de besluitvorming?
Een zinnetje dat bleef haken: ‘Er is dan uiteindelijk niet zoveel verschil tussen de ervaring van Gods oneindigheid en de extreme godverlatenheid‘.
‘De Nieuwe Gids voor de niet-bestaande Vogels van Europa’. Van zo’n speelse boektitel ga ik spontaan grinniken.
De natiestaat waarin geïntegreerd zou moeten worden, is mede door ons eigen toedoen deel geworden van een wereldwijd geheel.
