• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Verdachten worden ‘gekuist’ en niemand maakt zich er druk over

19 januari 2015 door Joop Ha Hoek

Naar aanleiding van de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs waar drie extremisten bijna twee weken geleden een bloedbad aanrichtten waarbij zeventien onschuldige mensen en zijzelf om het leven kwamen, is de laatste weken een discussie op gang gekomen over de –grenzen van – vrijheid van meningsuiting. En dat is goed. Vrijheid van meningsuiting betekent in een democratie ook het recht op informatie, je kunt je pas uiten over kwesties als je daar kennis van draagt. Anders leef je het leven van een mens die in een bunker opgesloten zit. Een hersendode. Geen artikelen, geen meningen, geen cartoons. Geen Kalasjnikovs en executies.

Pen, vrijheid van meningsuiting.
Pen, vrijheid van meningsuiting.

Het vreemde is dat die vrijheid van meningsuiting, het recht op informatie, door de Franse en Belgische autoriteiten met voeten getreden wordt waar het gaat om informatie over de wijze van uitschakelen van mannen die er van verdacht worden vreselijke dingen te hebben gedaan, namelijk het in koelen bloede vermoorden van onschuldige mensen. Deze autoriteiten gedragen zich als Big Brother, de almachtige, de alwetende, de alleenheerser en wij nemen genoegen met hun: geen commentaar. Vorige week zag ik op de tv de Belgische minister Jambon die naar aanleiding van de gebeurtenissen in het Belgische Verviers en in antwoord op een vraag van een Nederlandse journalist glimlachend antwoordde dat de zaak daar mooi gekuist was. Schoongemaakt. Zo omschreef hij de dood van twee mannen die in een vuurgevecht met Belgische veiligheidsdiensten werden doodgeschoten. Gekuist. De journalist vroeg niet verder, niemand vroeg verder.

De dag na de moorden in Parijs, op de stagiaire van de Franse politie, de klanten van de Joodse supermarkt en de medewerkers van het satirische blad Charlie Hebdo, werden de broers Kouachi- verdacht van deze vreselijke feiten, door de politie of veiligheidsdiensten doodgeschoten toen ze ‘al schietend de drukkerij verlieten waar ze zich hadden verschanst’. Zestigduizend politiemensen waren er op de been om de twee mannen op te sporen en voor de rechter te brengen. Zoals in een rechtsstaat normaal en gebruikelijk is. Frankrijk en België zijn landen waar nog steeds- in dit geval een jury en een rechter oordelen over iemands schuld. Dat recht hebben we als burgers gedelegeerd om volksgerichten en blinde woede en wraakzucht te voorkomen. Vrouwe Justitia met de blinddoek voor. Niet de rechter maar zwaarbewapende politiemensen en/of militairen velden en voltrokken het vonnis.

Journalisten vroegen niet verder, niemand vroeg verder.

Misschien kon het niet anders. Niemand weet of het doodschieten van de vijf mannen-drie in Parijs, twee in Verviers, te voorkomen was geweest. Omdat er geen informatie over is en alleen maar vragen rijzen. Waarom werden de twee mannen die ‘al schietend’ uit de drukkerij renden niet uitgeschakeld door goed opgeleide scherpschutters? Waarom gebeurde dat ook niet in Verviers? Was de situatie er niet naar. Er waren toch goed geoefende en uitgeruste ‘speciale eenheden’ aanwezig. We weten het niet, er is gekuist. Eenieder zou voor de wet gelijk moeten zijn: ook terroristen. In dit geval verdachten, tot de rechter heeft gesproken. Zo zou het moeten zijn in een Europa waar miljoenen mensen de straat opgaan om  vrijheid van meningsuiting te verdedigen. We zijn aangeland op het niveau van het kuisen van mensen en niemand maakt zich er druk over. Niemand wil weten wat de waarheid is.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Krijgsmacht, Mensenrechten, Opinie Tags: bloedbad, doden, extremisten, Parijs, persvrijheid

Lees ook:

  1. ‘Dalai Lama moet zich uitspreken tegen geweld tegen moslims’
  2. Persvrijheid in boeddhistisch Birma steeds verder onder druk
  3. VN secretaris-generaal Antonio Guterres hoopt op spoedige vrijlating Reuters journalisten
  4. HRW – ‘Thaise opstandelingen verminken boeddhisten en willen moslimbevolking onder controle houden’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Maxim zegt

    19 januari 2015 om 20:17

    Mee eens. Het Westen mag haar rechtstatelijkheid niet uitruilen voor wraakgevoelens. Waarom geen slaapgas in het gebouw schieten of iets dergelijks? Ook krijgen de nabestaanden van de slachtoffers krijgen nu geen antwoorden of kansen deze mensen in de ogen te kijken.
    .
    Ik had dezelfde teleurstelling na de ontluisterende lynchpartij van Khaddafi. Gemiste kans op waarheidsvinding (waar sommige westerse regeringen overigens niet rouwig om zijn).

  2. Han zegt

    19 januari 2015 om 22:00

    Inderdaad is het vreemd en niet echt journalistiek dat er geen vragen worden gesteld. Mij lijkt het dat door het doodschieten van deze heren je automatisch martelaren van ze maakt, gezien hun geloof, en moet je ze op een geheime plaats begraven, zoals ik in een ander artikel heb gelezen op deze site. Mag ik oordelen……….

  3. Nic Schrijver zegt

    20 januari 2015 om 10:00

    Politie en militairen zijn uiteraard gebonden aan protocollen.
    Ze mogen niet iedereen neerschieten!
    Als er niet volgens dat protocol wordt gehandeld kunnen agenten en soldaten vervolgd worden.
    Het uitzonderlijke aan de politie macht is dat ze een monopolie hebben op geweld.
    Het idee daarvan is dat niet iedereen elkaar gaat neerschieten maar dat je de politie inschakeld in dreigende situaties zodat kalamiteiten niet verworden tot nog grotere chaos door geweldadig ingrijpen van vele omstanders.

  4. Joop Ha Hoek zegt

    20 januari 2015 om 10:19

    Dat is volkomen duidelijk, Nic, er is een geweldsinstructie voor de politie. De vraag is: is die nageleefd en wie controleert dat in alle openbaarheid. Nu zijn er bij twee politieacties (in vredestijd) twee keer twee verdachten gedood. De overheid is er om geweld te beteugelen en moet er alles aan doen om dat in de praktijk uit te voeren. En niet de boel kuisen. Dank je wel voor je reactie.

    • Nic Schrijver zegt

      20 januari 2015 om 11:22

      Een minister neemt het woord ‘kuisen’ in zijn mond en het lijkt er voor mij op dat de agent op straat of iedereen die betrokken is bij dit soort acties het ziet als kuisen. Dat lijkt me niet.
      Meestal zie je dat informatie over de hanselingswijze en instructies pas veel later komen (denk aan de treinkapingen van molukkers en de instructies voor de mariniers)
      Dit heeft volgens mij alles te maken met prioritieten voor de staatsveiligheid.
      Als de bevolking nu ook nog de straat op gaat om het handelen van de politie en militairen is het einde zoek.

  5. Sjoerd zegt

    20 januari 2015 om 23:41

    Het uitschakelen zonder te doden is minder eenvoudig dan dat op tv lijkt. Democratische controle moet er zijn.

    Opkuisen is in een spannende situatie een Vlaamse term die ik niet genuanceerd, maar wel begrijpelijk vind.

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 25 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 25 april 2021
    Boeddhisme in een notendop
  • 25 april 2021
    Leren mediteren
  • 26 april 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 27 april 2021
    Volle Maan Chant
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Van de bergen naar de stad

Kees Moerbeek - 18 april 2021

De leiders van het Nieuwe Boeddhisme (shin bukkyō) beweerden dat het Japanse boeddhisme evolutionair de meest geavanceerde vorm was van Boeddha’s leer. Anderen gingen zelfs zover om te beweren dat het zuivere boeddhisme alleen in Japan bewaard is gebleven.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Het jaar 2021 – dag 112 – overcome corona
  • Dag van de Aarde – Dalai Lama: Geen oplossing tenzij we samenwerken
  • Boeddhistische doeners en denkers – de serie (46)
  • De Bijbel – Wat je kunt doen tegen pandemiemoeheid
  • HRW – Nieuwe aanpak nodig om voortdurend politiemisbruik in VS aan te pakken

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens