Deze Special Frontier Force werd opgericht in 1960 en ook Tibetanen die in India in ballingschap leven waren 5 decennia lang soldaten in deze eenheid.
De vluchtelingen willen herstel van burgerrechten, vrijheid en berechting van de mensen die hun familie doodden en martelden.
Een tweede hoofdreeks, en de meest verontrustende, toont de publieke vernederingen in “worstelende sessies” van monniken, nonnen, aristocraten, politici van het voormalige onafhankelijke Tibet, en rijke kooplieden. Ze waren gekleed in clownachtige gewaadjes, en paraderen rond de steden met hoeden met inscripties die hen demonen en vijanden van het volk noemen, terwijl de menigte werd aangespoord om op hen te spugen en stenen te gooien.
In tegenstelling tot de jongere charismatische monnik Wirathu is de genocidale rol van Sitagu weinig bekend buiten een handvol internationale experts op het gebied van het Birmese boeddhisme.
Hoewel Adhe berooid, met een jonge zoon en zwanger van haar tweede kind, een dochter, was besloot zij in 1955 een clandestien netwerk van Tibetaanse vrouwen op te richten die informatie verzamelden voor de mannen die in de bergen tegen de CCP vochten en probeerden de waarheid te vertellen (over de Chinese terreur) aan de wereld buiten Tibet.
De grootste vijand van wereldvrede, vrijheid van denken, religie, van meningsuiting, persvrijheid, democratie, is de Chinese Communistische Partij (CCP), dus China. Jarenlang heeft het regime ongehinderd zijn gang kunnen gaan. Het viel Tibet binnen en bracht meer dan een miljoen mensen om het leven. De invloed van China op de wereld wordt steeds groter.
Mensenrechtengroeperingen hebben er ondertussen bij de autoriteiten op aangedrongen om ervoor te zorgen dat het proces effectief zal zijn en niet alleen zal dienen om het imago van de regering wit te wassen om haar reputatie op het internationale toneel te redden.
Het volk van Birma verdient vrede, geen oneindige oorlog. Er kan geen vrede zijn zonder gerechtigheid. Er kan geen gerechtigheid zijn zonder waarheid.
De vrijheid van mijn vader vertelt niet alleen het oorlogsverhaal van Ton Roumens’ vader, maar ook van zijn zussen en broers. Het is een markante familiegeschiedenis die de oorlog in ons land vanuit de ogen en de beleving van een diepgelovige katholieke familie belicht en hun worstelingen en pijn laat zien.
De demonstratie van de Tibetanen en steunbetuiging aan India is opmerkelijk omdat de Tibetaanse regering in ballingschap, gezeteld in India, zich meestal onthoudt van politieke acties of uitlatingen om de relatie met India niet te schaden.
