Het is midden in de nacht. Ik lig al uren wakker door de stress rond deze film die over stress gaat. Ik zou moeten mediteren, maar heb helemaal geen zin. Ik wil gewoon dat het over gaat. Ik ga maar thee zetten.
Anneloor van Heemstra, regisseur, moeder van twee jonge kinderen.
‘Het is nu ruim een jaar geleden dat ik tegen een burn-out aanliep. Ik heb een aantal dingen veranderd in mijn leven. Ik mediteer regelmatig, beoefen yoga, ga vroeger naar bed en let op mijn voeding. Ik ben vast van plan om gezonder te gaan leven.
De Wereldgezondheidsorganisatie gelooft dat stress de belangrijkste doodsoorzaak zal zijn in de 21ste eeuw. Stress tast ons lichaam aan en breekt het af. Dat ik zo slecht naar mijn lichaam luister is gewoon gevaarlijk. Als ik het druk heb zet ik de ‘link’ naar mijn lijf uit. Ik betrap mezelf erop dat ik er trots op ben dat ik me nog nooit ziek heb gemeld op mijn werk. Maar je lichaam liegt nooit.
Ik overvraag mijn lichaam. Al jaren. Daarom lig ik hier op 34-jarige leeftijd met hartklachten in dit ziekenhuis. Ik hoop altijd stiekem dat anderen me zullen afremmen, dat anderen zouden zeggen: ‘Doe het nu maar een beetje rustiger aan, anders trek je het niet meer’.
Ik heb tijd nodig voor mezelf. Maar niet alleen ikzelf lijd onder mijn overbelaste leven. Mijn omgeving, en vooral mijn kinderen ook. Ik wil niet dat zij, net als ik op de hartafdeling van een ziekenhuis komen omdat ze geen grenzen kunnen stellen. Maar dan moet ik wel het goede voorbeeld geven. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Omdat ik vaak denk dat ik overal aan mee moet doen en geen ‘neen’ kan zeggen omdat ik alles leuk vind zadel ik mezelf en mijn kinderen op met een overvol schema. Ik wil een goede opvoeder zijn en mijn kinderen niets onthouden wat goed voor hen is. maar hoe weet ik wat goed voor hen is ? Als ik tijd neem om echt met mijn kinderen te zijn, zonder afleiding en zonder doelen dan zie ik dat ze met heel weinig gelukkig zijn. Dat gebeurt vaak in de natuur. Het gevoel dat ik verbonden ben met de wereld, met alles wat leeft mis ik vaak. Ik vlieg eraan voorbij.
In mijn drang het leven te bedwingen en de stress die dat oplevert doe ik niet alleen mezelf schade aan. Mijn naasten moeten mee. Ik sleur, trek, roep en zweep ze op. Ik sleur mijn kinderen mee in de dingen die op dat moment belangrijk lijken. En ik heb eigenlijk geen oog voor hen. Sterker nog, ik heb het gevoel dat ze me in de weg zitten als ze niet meewerken. En in plaats van me aan te passen aan hun tempo ga ik nog harder mijn best doen om ze vooruit te krijgen.
Het liefst wil ik altijd liefdevol en harmonieus zijn en niet gespannen en gehaast. Ik merk dat ik hierin weer doelen stel. Ik heb een ideaalplaatje van ‘de perfecte moeder’ in mijn hoofd en stel mezelf daardoor constant teleur. Ik zie dat andere ouders daar ook mee worstelen …
We hebben een leven dat past in een bepaald plaatje: we wonen in een sjieke wijk; onze kinderen gaan naar een goeie school; we hebben nette buren; eigenlijk is het allemaal helemaal goed; het plaatje klopt. En toch voelt het dat we vastzitten. Dat heeft te maken met dat ik heel erg oververmoeid ben en een periode van rust moet hebben. Maar dat kan niet want er moet geld worden verdiend om dat plaatje te kunnen betalen. Maar ik merk dat ik langzaam maar zeker de prijs te hoog vind. Dat plaatsje is maar een idee dat we dit soort leven moeten leiden. Misschien kan het ook simpeler …’
Op vrijdag 20 maart 2015 vertoont het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Antwerpen de film ‘De waanzin van het moderne hectische leven‘ (Doen en Laten). Deze film schetst een portret van onze moderne maatschappij die ons doet geloven dat stilstand achteruitgang is. Deze film werd nog niet in Ehipassiko getoond. Met o.a. Edel Maex, Rob Brandsma, Paul Verhaeghe, Christina Feldman.
Waar wij aan lijden is het idee dat we de dingen kunnen vasthouden en controleren als we maar genoeg ons best doen. Meditatie is bewust niet doen.
Rob Brandsma
We maken onze gezondheid ondergeschikt aan de doelen die we stellen in ons leven. Hoe strenger we voor onszelf zijn, hoe meer aanzien we denken te verwerven. Deze manier van denken maakt ons ziek.
Paul Varhaeghe
Kijk naar wat je aan het doen bent. Stel jezelf de vraag: ‘Hoe wil ik leven ?’
Edel Maex
