Juist sterven is voor mij, zelf kunnen bepalen hoe en op welke manier deze manifestatie ten einde komt. In onze westerse cultuur wordt het erg belangrijk gevonden dat we zo lang mogelijk blijven leven. Soms wordt dat ook nog eens bepaald door de beschikbare medicijnen en de kosten daarvan.
sterven
Alleen maar geven – Maar wat houdt ‘alleen geven’ in?
Alleen geven betekent het idee dat je over jezelf hebt, wie jij denkt te zijn, te vergeten. Dat beoefen je als je zazen doet. Je gedachten laten voor wat ze zijn. Je ademhaling tellen en al je energie omlaag richten. Je denkt misschien,: “ja maar ik beoefen zazen juist om tot mijzelf te komen.’ Dan heb ik de volgende vraag voor je: ‘Wat is dat, jezelf en wat zou je met een zelf willen? Juist… je beoefent zazen om tot jezelf te komen. Dat wil zeggen dat je nog niet jezelf bent of nog niet tot jezelf gekomen bent. De oefening die daar voor nodig is, is ‘only giving’.
Nederlandse vereniging voor een vrijwillig levenseinde bestaat 50 jaar
De euthanasiewet – waar de NVVE dertig jaar voor heeft gestreden – is niet meer weg te denken uit onze samenleving. Andere voorbeelden van het werk van de NVVE zijn de niet-reanimeren penning, de initiatiefwet Voltooid Leven, het NVVE Fonds, de bijzondere leerstoel ‘Kwaliteit van de laatste levensfase en van sterven’ bij het AMC en de oprichting van Expertisecentrum Euthanasie. Allemaal bedoeld om een zelfgekozen, waardig levenseinde mogelijk te maken voor iedereen in Nederland.
Het jaar 2022 – dag 47 – genezijde
Gewoon dood is beter dan hartstikke dood.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Dying to live – regie over laatste levensfase
‘Als we het leven kunnen plannen, kan dat met de dood ook’
Fundamentele goedheid en verlichte samenleving
Fundamentele goedheid, je boeddhanatuur is niet iets wat hebben, het is wat we zijn. Boeddhist zijn is dit te geloven, te zien en te omarmen. Daarom zul je door het boeddhisme te beoefenen niets verkrijgen. Alles wat je doet door het boeddhisme te beoefenen, is uitdrukking geven aan je fundamentele goedheid.
Leven in Thailand – vier weken
De leuke, opvallende, rare of irritante dingen waar Leven in Thailand meestal over gaat zijn nog onbelangrijker geworden dan ze toch al waren. Ze bieden even geen inspiratie momenteel. Dat komt wel weer. Of niet. Ach, een korte blog is ook een blog.
Boeken – Lucht
Het boek gaat over de dochter die zich vanaf die dag, het blind worden van moeder, met boek, laptop en telefoon posteert naast het bed van haar moeder. Dat boek beschrijft bijna elke ademtocht in die twee weken, de kleinste gebeurtenissen, zoals het meeuwenjong in de tuin, de kraaien, de uitgebloeide distel.
Het jaar 2022 – dag 91 – sterven
De dood is onafwendbaar maar niemand troost.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Dick – Alleen maar nu
Het aftellen is begonnen en niemand die iets kan zeggen over het verloop. Maar wij zijn nog bij elkaar en leren nu iets onbeschrijflijk belangrijks: er is regen, wind, zonneschijn. Dat groen van die blaadjes, waar het licht op valt, die geuren ’s avonds in de tuin…
Aandacht voor de (eigen) dood
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Boeddhistische teksten voor een uitvaart
Op basis van de Theravada leerstellingen.
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (3) – Angst
En dan is het zo ver, de spreekkamer in, je hoort de uitslag, een zakelijke mededeling die je hele leven op zijn kop zet. Er zijn wat emoties, wat tranen en over tot de orde van de dag. Hoe gaan we behandelen?
Het laatste – verhalen bij de dood
Als coördinator van De eenzame uitvaart in Antwerpen staat Yella Arnouts mee in voor persoonlijke gedichten die worden voorgelezen bij de begraving van mensen waarop geen nabestaanden aanwezig zijn.
30NOW Podcast – #19 Ineke Visser
‘Mijn grootste lessen heb ik geleerd in het hospice, in de nabijheid van mensen op de grens van leven en dood. Sterven is een autonoom proces. Het is iets wat aan ons gebeurt, we kunnen het niet regisseren.’
Dood door … wat?
Ik geef dus opdracht om levende wezens te doden! Of help ze te doden én dood ze zelf. Maakt mij dat nu een slecht mens? Of juist niet? Of wat?
Wie het denkt te weten, mag het zeggen.
TV – de Boeddhistische blik – loslaten in liefde
In de documentaire “Loslaten in Liefde” volgt filmmaker Misha Beliën de dagelijkse praktijk van het op het boeddhisme geïnspireerde ‘Hospice de liefde’.
Het jaar 2020 – dag 308 – over
A hard day’s night.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Mildheid en meedogenloosheid
Vanavond drong het pas volledig tot me door dat ik dit leven misschien niet lang meer aankan. Ik wil waardig sterven en misschien is euthanasie dan de consequentie. Ik besefte dat ik ook mijn nabestaanden daarop moet voorbereiden.
Boeken – Afscheid dat verbindt
Hilde Ingels: Praten over het levenseinde. Waarom en hoe praten over het naderende levenseinde verbindend kan werken.
Boekrecensie – Arjen Sevenster: De wind van morgen
Het laatste werk van Sevenster is getiteld ‘De wind van morgen’, het is geen dichtbundel, maar een kroniek van het leven, neergeschreven in 233 pagina’s. Het is het verslag van zijn ziekteverloop, vanaf de eerste diagnose tot aan de laatste dagen.
Sterven zonder spijt*
Een vraaggesprek over boeddhistische stervensbegeleiding. Uit 2001 maar nog altijd actueel.
De kracht van machteloosheid
Vraaggesprek met een geestelijk verzorger in een verpleeghuis.
