Het aftellen is begonnen en niemand die iets kan zeggen over het verloop. Maar wij zijn nog bij elkaar en leren nu iets onbeschrijflijk belangrijks: er is regen, wind, zonneschijn. Dat groen van die blaadjes, waar het licht op valt, die geuren ’s avonds in de tuin…
sterven
Aandacht voor de (eigen) dood
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Boeddhistische teksten voor een uitvaart
Op basis van de Theravada leerstellingen.
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (3) – Angst
En dan is het zo ver, de spreekkamer in, je hoort de uitslag, een zakelijke mededeling die je hele leven op zijn kop zet. Er zijn wat emoties, wat tranen en over tot de orde van de dag. Hoe gaan we behandelen?
Het laatste – verhalen bij de dood
Als coördinator van De eenzame uitvaart in Antwerpen staat Yella Arnouts mee in voor persoonlijke gedichten die worden voorgelezen bij de begraving van mensen waarop geen nabestaanden aanwezig zijn.
30NOW Podcast – #19 Ineke Visser
‘Mijn grootste lessen heb ik geleerd in het hospice, in de nabijheid van mensen op de grens van leven en dood. Sterven is een autonoom proces. Het is iets wat aan ons gebeurt, we kunnen het niet regisseren.’
Dood door … wat?
Ik geef dus opdracht om levende wezens te doden! Of help ze te doden én dood ze zelf. Maakt mij dat nu een slecht mens? Of juist niet? Of wat?
Wie het denkt te weten, mag het zeggen.
TV – de Boeddhistische blik – loslaten in liefde
In de documentaire “Loslaten in Liefde” volgt filmmaker Misha Beliën de dagelijkse praktijk van het op het boeddhisme geïnspireerde ‘Hospice de liefde’.
Het jaar 2020 – dag 308 – over
A hard day’s night.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Mildheid en meedogenloosheid
Vanavond drong het pas volledig tot me door dat ik dit leven misschien niet lang meer aankan. Ik wil waardig sterven en misschien is euthanasie dan de consequentie. Ik besefte dat ik ook mijn nabestaanden daarop moet voorbereiden.
Boeken – Afscheid dat verbindt
Hilde Ingels: Praten over het levenseinde. Waarom en hoe praten over het naderende levenseinde verbindend kan werken.
‘Tibetaanse boeddhistische geleerde na zijn dood 28 dagen in thukdam’
Hoewel zij klinisch dood worden verklaard, tonen de organen van deze overledenen dagen of weken geen teken van bederf.
Boekrecensie – Arjen Sevenster: De wind van morgen
Het laatste werk van Sevenster is getiteld ‘De wind van morgen’, het is geen dichtbundel, maar een kroniek van het leven, neergeschreven in 233 pagina’s. Het is het verslag van zijn ziekteverloop, vanaf de eerste diagnose tot aan de laatste dagen.
Sterven zonder spijt*
Een vraaggesprek over boeddhistische stervensbegeleiding. Uit 2001 maar nog altijd actueel.
De kracht van machteloosheid
Vraaggesprek met een geestelijk verzorger in een verpleeghuis.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (31)
Marjolein: ‘In de jaren van rouw kwam ik er achter dat alle (mentale) wijsheid uit de traditie van Advaita Vedanta mij voor geen meter hielp bij mijn rouwverwerking. Die wijsheid stond zo ver af van mijn dagelijkse geworstel in het omgaan met mijn verdriet, schuldgevoel, verlangen en eenzaamheid. Mijn gemodder kon ik niet afdoen als ‘maya’; mijn gemodder was ècht!’
Sterven als een wolk
Volgens de boeddhistische traditie is sterven niet het omzetten van een knopje, waarna het lampje van de geest definitief dooft, of voor eeuwig voort gloeit in een poel van jolijt of ellende. Als leven een kunst is, dan is sterven dat des te meer, zoals Philip Kapleau Roshi in zijn boek over zen, leven en sterven schrijft.
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
Aandacht voor de (eigen) dood
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Haiku’s in tijden van corona – Van het één komt het ander
Wouter ter Braake in tijden van corona.
Piet van Leeuwen, hospice-arts: ‘Sterven is vertrouwen’
Kunnen anderen nu nog van me houden nu ik er zo bij lig, zeg je. De angst om niet langer geliefd te zijn als men zo verzwakt is?
78 – Sterven als een dwaas is zo gek nog niet
Voor huichelaars.
77 – Hoe ik mij op de dood heb voorbereid
Mijn lijk mag versneden worden door geneeskundestudenten.
