De leuke, opvallende, rare of irritante dingen waar Leven in Thailand meestal over gaat zijn nog onbelangrijker geworden dan ze toch al waren. Ze bieden even geen inspiratie momenteel. Dat komt wel weer. Of niet. Ach, een korte blog is ook een blog.
sterven
Boeken – Lucht
Het boek gaat over de dochter die zich vanaf die dag, het blind worden van moeder, met boek, laptop en telefoon posteert naast het bed van haar moeder. Dat boek beschrijft bijna elke ademtocht in die twee weken, de kleinste gebeurtenissen, zoals het meeuwenjong in de tuin, de kraaien, de uitgebloeide distel.
Het jaar 2022 – dag 91 – sterven
De dood is onafwendbaar maar niemand troost.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Dick – Alleen maar nu
Het aftellen is begonnen en niemand die iets kan zeggen over het verloop. Maar wij zijn nog bij elkaar en leren nu iets onbeschrijflijk belangrijks: er is regen, wind, zonneschijn. Dat groen van die blaadjes, waar het licht op valt, die geuren ’s avonds in de tuin…
Aandacht voor de (eigen) dood
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Boeddhistische teksten voor een uitvaart
Op basis van de Theravada leerstellingen.
‘Mijn beste! Nu begint het bij je te dagen dat je sterft! Je gaat deze wereld verlaten’
Ook al weten wij doorgaans niet het precieze uur van onze dood, het onvermijdelijke afscheid van deze wereld en alles wat ons daarin lief en vertrouwd is, vormt ironisch genoeg een van de schaarse zekerheden van ons bestaan. Maar laat die dood nu ook iets zijn waar we ons nooit echt goed met zekerheid een voorstelling van kunnen maken.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (3) – Angst
En dan is het zo ver, de spreekkamer in, je hoort de uitslag, een zakelijke mededeling die je hele leven op zijn kop zet. Er zijn wat emoties, wat tranen en over tot de orde van de dag. Hoe gaan we behandelen?
Het laatste – verhalen bij de dood
Als coördinator van De eenzame uitvaart in Antwerpen staat Yella Arnouts mee in voor persoonlijke gedichten die worden voorgelezen bij de begraving van mensen waarop geen nabestaanden aanwezig zijn.
30NOW Podcast – #19 Ineke Visser
‘Mijn grootste lessen heb ik geleerd in het hospice, in de nabijheid van mensen op de grens van leven en dood. Sterven is een autonoom proces. Het is iets wat aan ons gebeurt, we kunnen het niet regisseren.’
