De dood en het isolement tijdens het sterven.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Mijn opa was een beroemde dahliakweker.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Piet van Leeuwen: ‘Als hospice-arts ben je voortdurend getuige van het stervensproces. Dat klinkt voor de meeste mensen als een weinig aantrekkelijke positie. Sterven is een onderdeel van het leven dat veel gevoelens oproept, voornamelijk van afkeer, angst en verdriet.’
‘Ik heb genoeg van jouw populistisch gezeik.’
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
De bomenhaters zijn onder ons.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Patty Duijn is de eerste rouwdoula van Nederland. Haar grootste missie is: mensen ‘natuurlijk’ leren omgaan met de dood.
Sterven is een gemedicaliseerd proces geworden en sterven en sterfelijkheid zijn steeds verder van ons af komen te staan. Angst is het gevolg en velen ervaren zelfs afgrijzen bij de gedachte aan een dood lichaam.
Mijn excuses, ik ben nog niet dood.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘Sterven als een stoïcijn’ laat zien hoe Paul en zijn vrouw Marja Havermans op stoïcijnse wijze met de ziekte ‘dealen’. Daarbij komen vragen aan de orde als: Wat kan je helpen om met een aangekondigde dood om te gaan? Hoe communiceer je met artsen, met vrienden en met elkaar?
‘Het lijkt wel of je gaat sterven’.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
