Een klooster dat geen klooster is, midden in de wereld…
Veel Thaise boeddhisten geloven dat het maken van verdienste – goed karma – door middel van het geven kan helpen de gevolgen van slechte daden te verzachten. Dit zijn handelingen die gemotiveerd worden door hebzucht, haat of waanideeën. Het geven van voedsel aan monniken is niet de enige manier waarop Thais verdienste maken, maar het is een gemeenschappelijke manier, gebonden aan het dagelijks leven in het hele land.
Het eerste ‘asociale’ beeld is dat van boeddhisme als een ascetische zoektocht belichaamd in de vorm van een beoefening. Hoewel de Boeddha het extreme ascetisme van sommige van zijn tijdgenoten afwees en een middenweg aanprees tussen hedonisme en ascese, wordt het ‘ascetisch’ genoemd omdat het de wereldse aspiraties en sociale banden verwierp.
In mahayana liggen onboeddhistische valkuilen op de loer. Beoefenaars weten te weinig van de alternatieven en laten zich dus te makkelijk indoctrineren.
Religieuze specialisten bekleden een positie waarbij ze het gedrag van gelovigen aan kunnen sturen. In mijn termen heet dat macht. Hun roeping en kennis zijn hun machtsmiddelen.
