In onze doopsgezinde gemeente worden al een paar jaar twee diensten per maand verzorgd door de eigen leden. Wat je in deze kleine gemeente van nog geen honderd leden ziet gebeuren is de rehabilitatie van de leek.

Alle religies hebben mensen, meest mannen, die meer kennis hebben van de sacrale dimensie dan doorsnee gelovigen. Zij zijn de religieuze specialisten. Om dat te worden hebben ze meestal meer moeten doen dan een inwijdingsritueel ondergaan. Soms is een ervaring van aangeraakt worden door het heilige een voorwaarde. Maar meestal moeten ze zich de visie en praktijken van hun religie hardleers eigen maken. Dat kan werkgelegenheid voor het leven zijn.

Religieuze specialisten bekleden een positie waarbij ze het gedrag van gelovigen aan kunnen sturen. In mijn termen heet dat macht. Hun roeping en kennis zijn hun machtsmiddelen.

Het is vaak een automatisme geworden dat de religieuze specialisten de leidende rol spelen, zo zelfs dat men hen ziet als de eigenaars van hun religie. Ze beheersen de organisatie, beheren de gebouwen, en bepalen de sfeer.

Onze gemeente biedt leken ruimte die elders is voorbehouden aan religieuze specialisten. Dat blijkt een gouden greep. Het kerkbezoek lijdt er niet onder en de betrokkenheid wordt bevorderd. Onvermoede talenten komen tevoorschijn. V laat zich evengoed horen als M. De stillen in den lande blijken geïnspireerde woordvoerders te zijn. Er wordt uitbundig gespeeld met zingeving.

Je zou haast gaan denken dat religieuze specialisten de betrokkenheid van leken eerder hebben belemmerd dan bevorderd…