Wereldwijd heeft Japan de meeste honderdjarigen. Volgens het artikel zijn dit de factoren die bijdragen aan het bereiken van een hoge leeftijd: armoede, een hechte gemeenschap, en eten uit de moestuin. Het is geen gemakkelijke boodschap voor de mens van nu, maar wie weinig eet, leeft over het algemeen langer. In Okinama zegt men in plaats van “eet smakelijk” “hara hachi bu”, wat zoveel betekent als “eet tot je maag 80% vol is”. Naast genetische aanleg en leefomstandigheden speelt cultuur een grote rol.
Japan
Taigu – ‘Onnozele meelopers’
Is de atoombom een onderwerp voor boeddhisten? Het enig juiste antwoord luidt: ja, ‘de’ atoombom (er zijn er vele) is een onderwerp voor iedere wereldburger, dus ook voor boeddhisten. Tot voor kort hadden we kunnen zeggen dat niets gevaarlijker is voor de toekomst van de wereld dan wederzijdse nucleaire vernietiging (mutual assured destruction, treffend afgekort als MAD), wanneer de ene mogendheid begint met het afschieten van kernwapens op de ander, en anderen met gelijke munt terugbetalen. Maar bij wie de vlammenzee ziet op Maui (Hawaïi), of in Griekenland, of in Canada of Californië, zou het idee kunnen postvatten dat de opwarming van de aarde een nog actueler vraagstuk is dan een verzengende nucleaire wereldoorlog.
De Boeddha of het vaderland, een dilemma in oorlogstijd
De auteur schreef in de Introduction dat er in boeddhistische geschriften maar weinig passages zijn die aangeven dat het boeddhisme puur pacifistisch is. De auteur bespreekt twee voorbeelden. In de Upaya-kaushalya Soetra verhaalt de Boeddha hoe hij in een van zijn vorige leven een hebzuchtige handelaar doodde, die van plan was 500 mensen te vermoorden. De Maha-paranirvana Soetra beschrijft hoe de Boeddha in een van zijn vorige levens een brahmaan doodde die een misdrijf wilde begaan tegen de Dharma.
Boeddhistisch protest in Hiroshima tegen gebruik kernwapens
Hiroshima was het eerste militaire doelwit van een kernwapen in de menselijke geschiedenis. Dit gebeurde op 6 augustus 1945, in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de Amerikaanse luchtmacht de atoombom ‘Little Boy’ op de stad liet vallen.
Liefde is een deugd
De bloesemtak met bloesem die vrucht draagt, afsterft en in de volgende lente weer opnieuw bloesem draagt, als metafoor voor ons eigen leven met haar wisselende perioden van voorspoed en tegenslag, angst en gemoedsrust, woede en vrede in het hart, waarin innerlijke groei ons als genade kan toevallen. Breek je een kersenboom open dan vind je geen bloemen, maar de zachte lentewind laat duizenden bloesems bloeien.
Een boze leraar van weinig woorden: het misverstand
Ergens in een uithoek van Japan hadden twee broers de tempel van hun vader geërfd en sleten rustig hun dagen met sutra reciteren. Af en toe kwamen er wat oude vrouwtjes om aan de tempeldienst mee te doen, maar veel meer bezoek kregen ze niet. Er bleef veel vrije tijd over en een van de broers verdiepte zich dan ook grondig in de leer.
Hel en verdoemenis
Het zoeken naar de zin van het leven heeft me veel ontnomen- namelijk het leven leven, nu overkomt het leven me. Elk mens loopt op hetzelfde levenspad, waarbij veel mensen zoeken naar iets; kapitaal, status, liefde, noem maar op.
Peter Baekelmans – Jezus en Kukai, een wereld van non-dualiteit
Treed niet in de voetsporen van oude meesters
Volg je eigen pad naar de waarheid
Recepten voor een gezond en mededogend hart
Het dieet van dr. Esselstyn c.s. is ook een dieet met compassie voor andere levende wezens. In zijn woorden: “eet niets wat een gezicht heeft, of een moeder”.
Westers boeddhisme en de invloed daarvan op de Aziatische maatschappij
De verbreiding van de boeddhistische ideeën, zoals “de ontkenning van een permanent zelf” en “het tijdelijke van alle levende wezens” heeft grote invloed op de Aziatische maatschappij. Voor de meest Aziaten is het boeddhisme meer dan een religie of een ceremoniële bescherming.
Over de Lotus-soetra (1): Inleiding
De boeddhistische leer is moeilijk, heet het. Is dat zo? Of maken we het zelf moeilijk? Kan zomaar. Mijn ervaring is dat veel mensen geneigd zijn om alles wat gemakkelijk is af te wijzen, omdat het véél te simpel is om waar te zijn. Diezelfde mensen lijken alles wat moeilijk is te beschouwen als waar omdat het juist – soms onmenselijk en onbegrijpelijk – moeilijk is. “Waarom simpel doen als het moeilijk kan”, luidt het motto van de meesten. Best sneu, eigenlijk.
Voormalige Tibetaanse leider benadrukt mensenrechten China tijdens ontmoeting met Japanse parlementariërs
Daarnaast gebruikte Lobsang Sangay deze gelegenheid om te netwerken met prominente wereldfiguren. De Tibetaanse leider sprak met leiders uit 21 landen, onder wie meer dan 50 parlementsleden, over hoe dit initiatief een mijlpaal is voor mensenrechtenverdedigers over de hele wereld.
‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
Dit was het laatste verhaal uit de serie ‘Sogenji desu…’
Toen gaf ze me nog een laatste hug en zei ze:
– ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
En inderdaad: misschien is het wel zo eenvoudig.
Sogenji desu: SUSOKKAN
Dat zijn de momenten dat je iemands hersenen wel zou willen inslaan. Letterlijk dus…En trouwens ook de hersenen van al die mensen die langsliepen met de kyōsaku – de encouragement stick die ons tijdens zazen bij de les moest houden.
Sogenji desu: KI
Voor ik naar Sogenji vertrok vroeg ik me af of ik het allemaal wel aan zou kunnen: eindeloos veel zazen, weinig slapen, de kou, het moordende tempo waarin alles ging, het gebrek aan privacy, het harde werken.
Sogenji desu: SAKURA
Vanaf half maart werden we toch wel een keer of tien per dag opgebeld met de vraag ‘of de sakura al bloeide’. Hanami – de kunst van het bloemen kijken – is namelijk big in Japan en daarbij draait alles om de bloesem van de sakura, de kersenboom.
Sogenji desu: DOZO
Als het om eten ging, dan was het ieder voor zich. Ik kan me nog goed herinneren dat toen ik nog maar net in Sogenji was, iemand tijdens yakuzeki – de maaltijd om vijf uur ’s middags waar de opgewarmde restjes van de lunch geserveerd werden – iemand recht voor mijn neus ongegeneerd letterlijk alle stukjes tomaat uit de salade viste.
Zeshin – De functie van een zenmonnik
Toen ik indertijd naar een Japans klooster vertrok had ik geen idee waar ik terecht zou komen, laat staan dat ik wist wat het kloosterleven inhield. Zonder dat ik het inhoudelijk wist was ik aan een opleiding begonnen. Elke Japanner weet dat je voor twee zaken in een klooster kan verblijven. De eerste is de priesteropleiding, en de tweede is een tijdje in retraite gaan.
Sogenji desu: KANNON
Net een week ervoor had Peter me verteld dat hij hier in Sogenji pas gemerkt had hoe jaloers hij eigenlijk was. ‘En dat terwijl ik van mijzelf dacht dat ik dat helemaal niet was! Maar man… ik ben zó jaloers… en de hele tijd ook… op iedereen… om niks!’ Dat kwam me akelig bekend voor.
Sogenji desu: CHIZU
Nou was één ervan zo’n echte Franse schimmelkaas. Een enorme stinkkaas dus. Nou ben ik daar gek op, maar deze was zelfs voor mij bijna – let op: bijna – te veel.
Sogenji desu: NIN’NIKU
Maar toch: één van de weinige redenen waarom je uit Sogenji ‘weggestuurd’ kon worden, was de liefde. Als je verliefd zou worden en een relatie met iemand zou beginnen, dan was het einde verhaal.
Sogenji desu: Hiroshima
In de vuurbal die op de explosie volgde werden mensen levend verbrand. Hun huid werd eerst plakkerig, dan vloeibaar en liet tenslotte los.
Sogenji Desu: OFURO
De irritatie die ik toen voelde. Toegesproken worden alsof ik een kleine jongen was! En dat natuurlijk alleen maar omdat Keisan, die als koban voorop liep, zélf als eerste het bad in wilde!
Sogenji desu: KOMAKU (slot)
Nadat ik de oorarts in m’n beste Japans bedankt had voor z’n goede zorgen liep ik terug naar Sogenji. Onderweg glipte ik stiekem even de Hallows in en trakteerde mezelf op een stuk cheesecake. Om het te vieren, zeg maar. OK, ik geef toe dat ik me een klein beetje schuldig voelde toen ik het – zittend op de trap van een klein buurttempeltje – opat. Maar ik liet het me er niet minder door smaken.
