De angst, het virus en de pagode.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Plaatsen zoals het Chaksam Kha-klooster in Kardze zijn volgens een Chinese reisorganisatie op vrijdag heropend, met een bovengrens van 4.000 bezoekers per dag.
Dat het virus de wereld in kwam is de schuld van de Chinezen. Dat het Europa binnenkwam komt door de Italianen. Dat Nederland uiteindelijk ook werd getroffen ligt aan de Brabanders. We zijn allemaal hullie.
De knollen worden vergiftigd, denigrerend behandeld, gekapt, terwijl ze gevoel en emotie kennen. Is het dan niet triest om in jullie frituur te eindigen.
Wat de hardwerkende plattelanders overkomt lijkt op wat velen van ons overkomt. Opgejaagd worden in een bedreigende omgeving, steeds meer moeten produceren.
Wouter ter Braake: ‘Mijn praktijk, mijn weg, ben ik boeddhist? Ik voel me diep verwant. De kennismaking met boeddhistische zienswijzen heb ik ervaren als ‘spiritueel thuiskomen’. Ik zet mijn licht niet onder de korenmaat, noch laat ik overal het verlichte woord op schijnen. Wel spreek ik veelvuldig met mijn spirituele wezen.’
Wie kent er geen angst? Angst is een bekende factor voor velen: angst voor eenzaamheid, voor verlies, voor ziekte of dood. Soms voelen we angst zonder dat we weten waarvoor. Angst verlamt, en daarom duwen we deze emotie het liefst ver weg.
Het gratiebesluit komt op een tijdstip waarop de moslims in Sri Lanka een reactie na de 21 April aanslagen vrezen waarbij meer dan 250 mensen om het leven kwamen. De aanslagen zijn opgeëist door twee lokale radicale islamitische organisaties.
De verschrikkelijke angst door het aangetekende stuk.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Voor iedereen die soms bang is en zijn grenzen wil verleggen.
