Ik voel behoefte aan stilte, veel stilte, en tijd voor meditatie, zitten, zitten en nog eens zitten, om de vrijheid en blijdschap zich te laten verdiepen, en ruimte te creëren waarbinnen het antwoord op de vraag ‘Wat nu?’ verder kan groeien en uiteindelijk spontaan geboren kan worden.
Taigu – Onder de motorkap
Een korte verhandeling over het spel van hoofd en hart, en de kracht van geloof.
.
Taigu – Berouw
Voor alles waar ik scheef zit, zat en zal zitten, toon ik mijn berouw.
Taigu – Wat de Boeddha zag
Geen uitweg. Geen hoop. En kom dan nog eens terug met je boeddhisme om te vertellen wat dat te betekenen heeft.
Kritisch boeddhisme in een onvrije wereld
Als een kritische boeddhist hecht ik aan de rechtstatelijke paraplu van naar onze maatstaven grondwettelijk gegarandeerde belijdenisvrijheid. En aan een defensie die bijdraagt aan een geloofwaardige afschrikking. Vanuit deze grondtonen zeg ik: westerse boeddhisten, pas op uw zaak.
Verandering van spijs
Ga niet te snel ‘sangha shoppen’. Maar als de tijd er rijp voor is, en je aarzelt, dan kun je er baat bij hebben om te onderzoeken welke steun je beoefening elders ondervindt.
Het menselijk tekort
Zoals wel vaker, ben ik de draad van het boeddhisme weer eens kwijt. Op de een of andere manier kan niets in het boeddhisme me vandaag overtuigen. Het is alsof de hoop het geloof voedt en al doende de realiteit van ons menselijk tekort overstemt.
Dharma is Uji
karma is Uji
Als een vogel op de tijdboom
De verschillen tussen boeddhisme en hindoeïsme zijn minder groot dan wij misschien denken
Wedergeboorte, een hopeloze zaak?
Wat voor zekerheid is dat eigenlijk die boeddhisme mensen biedt, vraagt Williams zich af. Wie, schrijft hij, zou er wedergeboren willen worden als een kakkerlak in Zuid Amerika?
Vroom gelispel
Wie lalt en zingt toch al die namen, als Koning Raaskal, vol van Vuur en Rede?
Mijn vriend Shinran
Karma laat zich niet uitvlekken; kwaad hoort bij de Weg.
Hoe lang voordat je boeddha wordt?
Als je wedergeboorte en karma tot de hocus pocus rekent van voorbije tijden en culturen, besef je dan wel dat hiermee de bodem ontvalt aan wat de Dharma tot de Dharma maakt en boeddhisme tot boeddhisme?
Taigu – De wijsheid van de wereld en het vers van berouw
Wat een kwaad karma kun je uit onwetendheid met je mond en gedachten aanrichten, zij het misschien ook onbedoeld. Nu, hier, op deze plaats, toon ik voor dit alles mijn berouw. Met mijn zenleraar Nico Tydeman was ik onlangs verwikkeld in een diep gesprek over zen- en reine-landboeddhisme. Voor wie zich afvragen wat er nu […]
Odysseus ontwaakt
Willend, gillend, rillend gaat het ongemak voort zichzelf te herscheppen
Boe boe boetsoenatuur
Die grote ogen. Zwaaiende staarten. Praten, loeien, kijken.
Doorboord door eenzaamheid
“Hoe fris en helder vind ik de maan, zo rustig stralend in het blauw.” Enkele verzen van de Japanse zendichter Ryokan Taigu (1758-1831) in het Nederlands vertaald.
Taigu – veranderlijk en onveranderlijk
In de geest van Linji heb ik Amida allang ‘gedood’. Wat als constante te groot wordt en in de weg gaat zitten van de beoefening, moet soms even extra onder de sloophamer van de impermanentie, om de sfeer te zuiveren en de vorm weer terug te geven aan de leegte.
Boeken – Asoka – boeddhisme is een religie
Taigu Prast: ‘Open, milde aandacht is als oefentherapie effectief tegen stress, voor mijn part, maar verder is mindfulness nul komma niets als het niet uitmondt in een weg naar een religieuze smeltkern die zijn vorm vindt in een persoonlijke realisatie van onze gevangenschap in oneindige ketens van condities.’
Taigu Prast – Een bodhisattva aan je bed
“Goedemiddag, mag ik me even voorstellen? Ik ben boeddhistisch geestelijk verzorger en ik kom even langs omdat ik zag dat er vandaag een boeddhist is opgenomen. Bent u dat? Dit komt namelijk niet vaak voor.”
Taigu – verlichting onnodig voor geëngageerd zen
Zenleraar Edel Maex wil achttiende-eeuwse samenlevingswaarden revitaliseren. Voor een maatschappelijk betrokken zenbeoefening is dit echter onnodig en ongewenst.
Taigu Prast – De kinderen van het licht
De vraag is of wij sinds de dagen van Franciscus Xaverius met het boeddhisme zoveel zijn opgeschoten dat het de basis kan zijn van een dialoog tussen religies.
Zen en de dood, het gifgas in Syrië
Wat moet je als boeddhist met al dit lijden dat zich aan je geestesoog voltrekt? In ‘Zen en de dood’, een opstel van Nico Tydeman in de bundel De karper is uit het net (2012), lees ik dat de ware zenbeoefenaar de dimensie van de dood bij voortduring opzoekt, in zijn (of haar) beoefening en levenspraktijk. Historisch gezien voelen zenmonniken een vreemde aantrekkingskracht tot begraafplaatsen, lijkstoeten en gebieden waar epidemieën slachtingen aanrichtten.
Taigu – Domme boeddhisten
Die domme boeddhisten toch, die zich vastklampten aan uiterlijkheden, aan tempels en teksten; zo benamen zij zich de mogelijkheid om zich te realiseren dat alles al in verlichte staat aanwezig is en dat de enige opdracht is in andere levende wezens dit lichtje van bevrijding aan te steken.
