Wanneer is men in het opkomende mahayana het spoor van het oerboeddhisme kwijtgeraakt? Nagarjuna kende het nog en Vasubandhu ook. Men zegt dat Chih-I, de stichter van de Tientaischool, de laatste is geweest die het boeddhisme van de Boeddha in evenwicht probeerde te houden met dat van China.
Hedendaags boeddhisme
De Boeddha kan mij weinig schelen; hij is als een fictief spook dat rondwaart zonder dat je er een vinger op kunt leggen, zo bedolven als hij is onder een baaierd van historische legendevorming.
Jules Prast – Op de maat van het menselijk verlangen
Er is niet één juiste weg, niet één ware boeddha. Wie het mysterie binnentreedt, weet niet waaraan hij of zij begint en waar het zal eindigen.
Wanneer leefde de Boeddha?
Het vermoedelijke jaar van de dood van de Boeddha bepalen is een kwestie van optellen en aftrekken, op basis van een complex aan interpretaties van historisch bewijsmateriaal.
De boeddha van de bouwplaats
Er is geen hoger moreel standpunt. Er is alleen de weg van het midden.
Boeddhisme zonder boeddhanatuur
Moeten we in plaats van de dialoog aan te gaan met andersdenkenden, niet ook en eerst eens diepgaand met elkaar in gesprek gaan als boeddhisten onderling?
Professor Van der Braak papegaait voor China
André is mijn zendocent geweest en ik heb hem uit die tijd hoog, maar dat verhindert me niet opnieuw kritiek op hem uit te oefenen over de naïeve manier waarop hij zich laat inpassen in de staatspropaganda van de Chinese politiestaat.
Quo vadis, Taigu?
Taigu hervatte de boeddhaweg. Ergens in dat bos moesten geestverwanten huizen, ook al spraken zij een vreemde taal.
Jules- Boeddhistisch universalisme
De geschiedenis is een grillige optelsom van wegen en afslagen. Tiantai baarde het Japanse Tendai dat eeuwen later uit de gratie raakte en grote hervormers als Honen en Shinran, Eisai en Dogen, en Nichiren voortbracht.
De Grote Tent van Tegenspraak
Hopelijk maakt de benadering van de Grote Tent van Tegenspraak het eveneens mogelijk in ons deel van de wereld de basis te leggen voor een volkser boeddhisme.
Jules – De geest die als een fles op het water dobbert
Op Taigu’s gezicht tekent zich een glimlach af. Korte gedichten van een boeddhistische ambachtsman uit de negentiende eeuw blijken een goed voorbeeld dat tot goed doet volgen.
De dharma van Dallas
“Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven.”
God, Spinoza en boeddhanatuur – deel twee
Taigu schrijft van zich af over modern westers boeddhisme. Dit mag én moet een adaptatie zijn van het oerboeddhisme.
God, Spinoza en boeddhanatuur
Taigu is in het middelgebergte van de Duitse Harz met de oudste van zijn courante vrienden. Hier zijn wouden vol everzwijnen temidden waarvan Ryokan zo uit het niets naar voren zou kunnen treden.
Zonde, geloof, doodsangst en genade
Wie heeft er na een operatie in het ziekenhuis wel eens een morfinepompje gehad tegen de pijn? Ik. Dan is de bevrijding ver weg en wil je ten koste van alles overleven en je partner en je kinderen terugzien. Is dat geen hechten? Of ben ik te streng voor mezelf, te zwaar op de hand?
Boeddhanabijheid
“Mediteer jij nog wel eens?”, vroeg iemand me pas op een belangstellende toon.
Geen boeddha in onze tijd
In wat werkelijk lijkt, zie je wat werkelijk is. Of je ziet het niet. In beide gevallen zie je hetzelfde.
Een normatieve knip in het boeddhisme
De reden dat ik me verzet tegen Batchelors boek is dat hij impliciet een normatieve knip maakt binnen het boeddhisme: dit hoort er wel bij, dat niet.
Moderniteit en metafysica
Een kernvraag voor Westers boeddhisme: Wat prevaleert als zingevend kader, traditie of moderniteit?
De enormiteiten van Stephen Batchelor
Het boek After Buddhism (2015) van de Britse auteur Stephen Batchelor lijkt in het Boeddhistisch Dagblad bij Edel Maex een warmere ontvangst te krijgen dan bij mij.
After Batchelor – Erik Hoogkarspel met ‘Het boeddhafenomeen’
Twee boeken komen tot dezelfde conclusie: boeddhisme kan zonder karma en wedergeboorte. Erik Hoogkarspel plaatst de leer van de Boeddha in de context van de Westerse filosofie. Hij weet de lezer mee te nemen in begrijpelijke taal.
Satori
Hisamatsu over zen en ontwaken: het leest zo glashelder in een tijd waarin zen onderhevig is aan vertroebeling, aan commercialisering en een noodlottige verstrengeling met een ontspannings- en wellnessoefening genaamd mindfulness.
Het lege graf
Taigu kende de leegte van de leegte. Want eerst daar begint het begrip. Al dat graven, al dat schrijven van hem, het had geen andere functie dan te leren mee-neuriën op de geheime, doch openbare melodie van zo-is-het.
Wie verstaat dat wat verstaat?
Wie verstaat de taal van dharmakaya?
