De weigering van de Birmese staatsadviseur Aung San Suu Kyi om in haar toespraak tot het Birmese volk gisteren de naam van de moslimminderheid Rohingya te noemen, is haar op wereldwijde kritiek komen te staan. Er zijn via sociale media petities op gang gekomen om de haar toegekende de Nobelprijs voor de vrede te ontnemen. Suu Kyi verdedigt zich door te zeggen dat zij expres de naam van de Rohingya niet heeft gebruikt in haar toespraak omdat niet alle inwoners in de regio Rakhine, waar de meeste Rohingya wonen, Rohingya zijn.
Zij noemt de volgens haar emotionele term geladen en spreekt liever over moslims, zei ze in een interview met ANI. Het gaat over de islamitische gemeenschap in de regio Rakhine, sommigen noemen zich Bengali. De term moslims is een beschrijving die niemand kan ontkennen, geen vragen oproept, zei Suu Kyi. Slechts één keer noemde de staatsadviseur de Rohingya bij naam, in relatie tot het Arakan Rohingya Salvation Army (ARSA) dat aanvallen uitvoerde op Birmese politieposten en legerbases.
Suu Kyi noemt de problemen met de Rohingya een humanitaire kwestie die al teruggaat tot de negentiende eeuw. Zij noemt het opbouwen van vertrouwen en harmonie tussen twee partijen die zo vijandig tegenover elkaar staan niet eenvoudig. Er zijn echter plaatsen in de regio Rakhine waar die gemeenschappen wel op harmonieuze wijze met elkaar samenleven, dus het is de vraag waarom dat op andere plaatsen niet het geval is, zegt Suu Kyi. Dat wil zij laten onderzoeken.
Guus Went zegt
In het Katholiek Nieuwsblad van 8 september, in een artikel over het komende bezoek van Paus Franciscus aan Myanmar en Bangladesh (27 november – 3 december) staat dat aartsbisschop Alexander Pyone Cho van Pyay, Rakhine staat, de Paus heeft gevraagd het woord Rohingya niet te gebruiken. Dat is geen verkapte vorm van genocide, maar deze Myanmarees kent zijn geschiedenis.
In hetzelfde artikel staat dat ene Pater Mariano Soe Naing de Paus met klem heeft gevraagd niet naar een Rohingya-kamp te gaan: ‘Dan begaat hij een fout. Als hij per se een vluchtelingenkamp wil bezoeken, zullen wij hem voorstellen naar een Kachin-kamp te gaan’
De media in het Westen moeten toch echt hun huiswerk eens wat beter gaan doen. De koloniale tijden zijn voorbij hoor.
Guus Went zegt
En dat laatste is misschien een beetje flauw van mij gezegd, waarde Goff. Maar het is geen kwestie van even wat bijlezen.
Ik vond de toespraak van de State Counselor gisteren in alle opzichten briljant. Het had de allure van een Dhamma talk, met voor ieder wat wils.
Met betrekking tot dit punt vroeg Aun San Suu Kyi aan het slot van haar rede de wereld nadrukkelijk om ons best te doen ons in het standpunt van Myanmar te verdiepen. Dat vereist vrijgevigheid en moed van ons, zei ze.
Voor wie het wil aangaan noem ik twee namen: de Amerikaan Rick Heizman en de Ier Gearóid Ó Colmaín, correspondent van de American Herald Tribune.
Guus Went zegt
De reactie hierboven is ook van mij, maar er ging iets mis bij het bewerken.
Hier is de Ier te vinden, correspondent in Parijs:
https://www.youtube.com/watch?v=Y1Elwff5QTs&feature=share
en hier Rick Heizman:
https://bdcburma.wordpress.com/2012/09/20/history-issues-and-truth-in-arakanrakhine-state-western-burma/
kees moerbeek zegt
Waar blijven de petities om de generaals van de achtereenvolgende militaire regimes in Birma voor het Strafhof in Den Haag moeten verschijnen? Voor misdaden tegen de menselijkheid.
En om de regeringsleiders van China en India voor het Strafhof te slepen die de generaals de hand boven het hoofd gehouden. De Birmezen hebben niet geprofiteerd van de bodemschatten die richting China en India gingen.
Ik ben op stoom :-( We hebben het over Rohingya’s, maar wie legt er verantwoording af ook voor de genocide op al die andere etnische groepen in Birma? De generaals zijn volkomen vrijuit gegaan.
Nu zijn de pijlen op Aung San Suu Kyi gericht en dat is wel heel goedkoop en selectief.
Een voorbeeld de Karen en Mon: vergeten? https://www.youtube.com/watch?v=UY1_RBneF00
Guus Went zegt
In Myanmar wil Aung San Suu Kyi een Reconciliation Proces. De Boeddhistische versie van wat Nelson Mandela in Zuid-Afrika begonnen is.
Aung San Suu Kyi’s leraar, Sayadaw U Pandita, leert het als volgt: als leiders die fouten begaan hebben hun fouten bekennen, dan geeft dit bij de helft van de slachtoffers gevoelens van metta. Dat vraagt wel moed van de kant van de daders. Het vraagt ook iets van de kant van de slachtoffers. Het geeft verzachting en de mogelijkheid om opnieuw te beginnen.
Van Aung San Suu Kyi is mij altijd opgevallen dat zij haar tegenstanders – en dat waren er nogal veel – niet achternajaagt of in het openbaar voor schut zet. Zij geeft hen daarmee de kans op een (althans voor hen, in hun eigen ogen) eervolle aftocht.
Er is geen enkel streven naar berechting voor een strafhof.
De Amerikaanse journalist Alan Clements heeft in februari 2016 acht avonden achtereen met Sayadaw U Pandita gesproken over wat hij zijn landgenoten adviseerde. Het is samengevat in onderstaand artikel uit Tricycle, december 2016:
https://s3-us-west-2.amazonaws.com/worlddharma/tricycle.pdf
G.J. Smeets zegt
Guus,
Een paar opmerkingen:
– Ik volg de situatie in Myanmar niet, niet via de media en niet via studie. En ik wil direct geloven dat de media niet goed rapporteren. Goed rapporteren lijkt me trouwens lastig in een land dat nog maar net dictatuur-af is met een regering en volksvertegenwoordiging waar voormalige junta-officieren zitten. Overigens weet ik slechts dat Mayanmar een etnisch wespennest is, gelegen als het is tussen China, Thailand en India.
– Of de koloniale tijden voorbij zijn, ik betwijfel het. En de journalisten die je noemt (dank voor de info) betwijfelen het trouwens ook: ze hebben het over Islamitische kolonisering.
– “Er is geen enkel streven naar berechting voor een strafhof.” Zeg je.
Mijns inziens is dat een grote en historische vergissing die Aziatische Boeddhisten aankleeft. Gerechtigheid dient bij de onafhankelijke rechter, zo niet dan dient ze bij het plebs. Daar helpt geen enkele Sayadaw aan.
– Maar dit allemaal tussen haakjes. Het gaat in het redactionele stuk hierboven over petities om de Nobelprijswinnares Suu Kyi haar medaille te ontnemen. Van mij mag ’t maar ’t hoeft niet. Die Nobelprijzen zijn klinkklaar media-circus en Suu Kyi weet dat ook. Alfred Nobel is stinkend rijk geworden met de verkoop van dynamiet aan het westerse militair-industriële complex dat hij met zijn uitvinding a.h.w. in zijn eentje in het zadel heeft geholpen. De Britten en de Jappen en de Birmese junta hebben er allemaal hun voordeel mee gedaan.
kees moerbeek zegt
De situatie in Birma is wel eventjes anders dan in Zuid-Afrika. Daar is het blanke minderheidsregime zonder bloedvergieten opgedoekt. De laatste president van dat regime, De Klerk heeft samen met Mandela daarvoor gezorgd. In het parlement van Z.A, begrijp ik, zijn er geen x-aantal zetels gereserveerd voor blanken.
Het grote verschil is dat in de praktijk en formeel Z.A. verder is met de democratie dan Birma, ondanks het eenpartijstelsel in Z.A. In Birma is er sprake van een schijn burgerregering en het voortbestaan daarvan hangt aan een zijden draadje. Militairen, al of niet in burgerkloffie, en hun kliek trekken aan de touwtjes. Ook aan die van Aung San Suu Kyi, zij is burgemeester in oorlogstijd. Was ze eerst gevangen, nu is ze gegijzeld!
Het kan ook anders en dat laat Cambodja zien. Na de terreur van de Rode Khmer en de inval van Vietnam om ze te verjagen en de guerrilla van de restanten van de RK, zijn er processen geweest tegen kopstukken van de RK. Het kan dus wel dat boeddhisten rechtszaken aanspannen tegen massamoordenaars. Het Achtvoudige Pad is geen hindernis.
Er is het Achtvoudige Pad en er is het recht. Ik begrijp dat de Boeddha vond dat ‘mededogen’ geen reden is om het recht opzij te schuiven. Het zijn twee verschillende dingen. Een massamoordenaar kan spijt betuigen, mag rekenen op mededogen, maar dat wil niet zeggen dat recht is gedaan. De Boeddha nam het op voor ‘criminelen’, beschermde ze ook, en deed een goed woordje bij bevriende heersers.
Er zijn voorbeelden van Arahats, met een crimineel verleden, die akelig aan hun levenseinde kwamen. Hun slachtoffers namen het recht in eigen hand. Noem het karma.
Even naar Europa. Hoe is men in West- en Oost-Duitsland omgegaan met Nazi’s. De grote vissen zijn aangepakt. Het hele bestuurlijke en economische apparaat werd jarenlang door nazi’s geleid en die had men nodig na de val van Nazi-Duitsland. Militairen, rechters e.d. uit de Nazi-tijd waren in West- en Oost-Duitsland hard nodig. Op een andere manier speelde dit ook in ons land. In Spanje liggen zaken rond de Burgeroorlog aan beide zijden nog gevoelig en er worden nog steeds massagraven uit de tijd ontdekt.
Dus oordeel niet te snel over Aung San Suu Kyi vanuit de leunstoel.
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/rode-khmer-leiders-gestraft-voor-massagenocide
Namo Guanshiyin pusa
Guus Went zegt
Oordelen over zijn meestal niet erg behulpzaam.
Wat de wereld er ook van vindt: Aung San Suu Kyi’s insteek is Reconciliation. Dat is het al sinds 1988 en het was ook het motto van haar speech van 19 september.
kees moerbeek zegt
‘Oordelen over zijn meestal niet erg behulpzaam.’
Mmwah, de Boeddha dacht daar toch anders over, Guus. Hij had een duidelijke mening over wat heilzaam is en wat niet. Zijn Achtvoudig Pad is duidelijk en moreel. Hij oordeelde (maakte onderscheid), maar dat is totaal iets anders dan veroordelen. Het is allemaal mensenwerk.
De Boeddha was beslist geen geen nihilist of cynicus, waarvoor hij nog steeds versleten wordt. Dit omdat hij het godsidee afwees.
We zijn allemaal Kalama’s.
https://www.youtube.com/watch?v=A36tmCQ6soI
Guus Went zegt
Dat waren en zijn feiten die de Boeddha bracht, Kees, geen oordelen of meningen.
En nee, de Boeddha bracht een blijde boodschap hoor. Hij is in het Westen geïntroduceerd als nihilist inderdaad, dertig jaar geleden werd hij als realist gezien, maar de feiten zijn dat hij verlichting van lijden leert, en dat is vreugdevol!
kees moerbeek zegt
‘Dat waren en zijn feiten die de Boeddha bracht, Kees, geen oordelen of meningen.’ Dat weet ik, maar omdat hij ontwaakt was, wist hij dit en ervoer het zo. Andere mensen moeten dit (nog) ondervinden door het Pad te leren volgen. Weten is een ding, doen en ervaren is iets anders.
Mensen leven in een dualistische wereld waar bijvoorbeeld zwart naast wit bestaat, goed naast kwaad, wijs naast dwaas, geboorte en dood, ziekte en gezondheid enzovoorts. Dat was de aanleiding voor de vindtocht van de Boeddha.
De Boeddha moffelt het menselijk gegeven van dualiteit niet weg. Hij spoort de Kalama’s aan het Pad te volgen en op termijn zullen zij in staat zijn vanuit zichzelf zich heilzaam te gedragen. De Boeddha op het Pad volgen betekent mogelijk boeddha te worden.
Hopelijk volgden de Kalama’s zijn raad op. Doen ze dit niet dan is er het risico dat zij hun individuele zelfzuchtige oordeelsvermogen en dito weg blijven vervolgen. Mogelijk noemen ze dit zelfs de Boeddha Dharma.
Mensen kunnen zitten, soetra’s reciteren en de Boeddha citeren tot dat ze een ons wegen. Daar gaat het niet om, maar kan wel behulpzaam zijn. Wat ze zouden moeten doen is het Achtvoudige Pad werkelijk volgen in deze duale wereld.
Er worden overal in deze wereld mensen vervolgd en vermoord, echte mensen, en ze zijn echt dood. Dat is niet in de haak en dat is een oordeel. Als we allemaal verlicht zijn, dan gebeuren dit soort dingen niet meer.
Oordeel naar hart en lust, zie de beperking ervan in, kies het heilzame en volg het Pad. Door met vallen en opstaan op deze wijze te leren heilzaam te handelen beklijft dit soort gedrag en wordt het een automatisme.
Dit is niet alleen vreugdevol, maar vooral ook de handjes laten wapperen.
Guus Went zegt
Sadhu, sadhu, sadhu!
jan zegt
Goed kijken. Mensen met macht zijn de gevaarlijkste mensen.