Effe naar buiten…
Zen
Ad van Dun – Je rust vestigen
Rust is een hartskwaliteit, net als vreugde, echtheid, toewijding of helderheid. Hartskwaliteit wordt niet veroorzaakt maar heerst uit zichzelf, het is de ingeboren werking, het meest elementaire, meest natuurlijke potentieel van ons menselijk bewustzijn.
Ardan – het moment
Toen was het weer weg…
Jules – Breuklijn door de menselijke conditie
In een boze droom zit ik in de put, om precies te zijn: in een boeddhistische echoput. Het is hierbinnen leeg, er is op de bodem nauwelijks ruimte om te zitten.
Jules – De farma en de dharma: boeddhisme op de beurs
Hoe verhouden ‘boeddhistisch’ en ‘beursgenoteerd’ zich tegenover elkaar? Wordt een bedrijf ethischer en duurzamer wanneer het meditatie en mindfulness in zijn cultuur integreert?
Boeken – De vonk en de vlam
Een verfijnde, schilderachtige beschrijving van vijf levens, die laat zien dat zen ten diepste een levenskunst is
Japanse monnik runt al acht jaar een cocktailbar
De Japanse boeddhistische monnik Yoshinobu Fujioka (35) heeft wel een heel bijzondere locatie uitgekozen om de boeddhistische leer uit te dragen. In het centrum van Tokio runt hij al acht jaar de ‘Vowz-bar’, waar kaalgeschoren bartenders onder het reciteren van gebeden de drankjes rondbrengen. Boeddhistische gezangen vervangen karaoke liedjes. Vowz is een speelse vertaling van het Japanse woord voor monnik.
Een grenzeloze leegte
Toen zen eind 5e eeuw in China binnenkwam, was het boeddhisme er al in volle bloei. De belangrijkste sutra’s en tractaten waren al in het Chinees vertaald. Tempels en stupa’s kleurden het landschap, samen met gigantische, uit de rotsen gehouwen boeddhabeelden. En dan verschijnt Bodhidharma ten tonele. Als de keizer hem vraagt wat de verdienste is van alle tempels en stupa’s die hij had laten bouwen, antwoordt Bodhidharma ’Geen verdienste’ en op de vraag wat dan wel de essentie van de leer is, antwoordt hij ‘Weidse open ruimte, niets is heilig’.
Rients Ritskes: ‘Het meest ben ik thuis bij zen’
‘De kwaliteit van de leraren die nu bij mij starten is tig keer zo hoog als tien jaar geleden. De kwaliteit van mijn organisatie trekt kwaliteit aan. Dat is niet vanzelfsprekend omdat het boeddhisme, in de ontwikkelingsfase waarin het zich bevindt , niet alleen verlichte mensen aantrekt.’
De boeddhanatuur van Adolf Hitler
Had Hitler boeddhanatuur? Het is weer eens wat anders dan de vraag van de klassieke mu-koan, of een hond boeddhanatuur heeft.
Ardan
Inzicht.
Jan Veenendaal en het Kindermonument in Vught
‘Voor mij persoonlijk is een bezoek aan NM Kamp Vught rustgevend. Het museum is mooi en compact. Op de terugweg vanaf het kindermonument ben ik telkens weer geëmotioneerd over wat ik gezien heb. De eenvoudige wand met reacties van bezoekers – in al zijn eenvoud, fascinerend!’
Bio Janwillem van de Wetering – ‘koopman of zendeling’
Uit krantenartikelen, weblogs en documentaires komt het beeld naar voren van een vrijdenker die slaagde in veel van wat hij ondernam. Maar hij was ook een complexe persoonlijkheid die voortdurend op zoek was naar een manier om zijn onrust te bezweren. Hij schreef daarover met stijl, humor en intelligentie. De belangrijkste boodschap die het boeddhisme hem leerde was: onthechting is fijnzinnig, onverschilligheid stompzinnig.
Ardan – “de boeddhisten”
Klimaatverandering…
De boeddhistische blik – walk with me
Bijzondere intieme blik op de boeddhistische gemeenschap van de wereldberoemde zenmeester Thich Nhat Hanh (Thay) die op 22 januari 2022 op 95-jarige leeftijd is overleden. De boeddhistische leider bracht mindfulness naar het Westen en wordt beschouwd als vader van de mindfulness beweging en grondlegger van het geëngageerd boeddhisme.
Hoe blus je een veenbrand
Plakkerige gedachten over de afwijzing dringen zich voortdurend aan me op. F*ck!
Zen is meer dan zitten
Wat we doen op ons kussen is zeker belangrijk. Maar wat we doen wanneer we van ons kussen opstaan, is minstens even belangrijk. Uiteindelijk is het zelfs belangrijker. Onze meditatiepraktijk zou futiel zijn als ze zich niet uitdrukte in ons dagelijkse leven.
Bertjan – de Boeddha, dharma en sangha
Net zolang totdat je het doorkrijgt: je bent nooit ook maar één haar beter dan wie dan ook.
Connie – Kletsen met de dharma
Ik vroeg: ‘Wat is je taak?’. ‘Er zijn’, zei de dharma
Guy – dhammazaadjes – Dhamma is één
‘Dhamma heeft slechts één smaak. De smaak van bevrijding.’
Ardan – De (on)gelukkige boeddhist
Dus waarom dan toch deze identiteitscrisis? Waarom wil ik zo’n rigoureuze stap zetten? Iemand die 18 jaar zen beoefent, en notabene deze zomer ook nog tot zenleraar is geordineerd, zou toch beter moeten weten? Of in zen jargon: beter moeten niet-weten…
Peter – Mediteren na amputaties
Ook invalide mensen kunnen mediteren. Toen ik veertien jaar geleden in een rolstoel belandde, probeerde ik de eerste jaren wel eens volgens de zenmethode te mediteren die ik toen al lang kende. Maar met geamputeerde benen vijfentwintig minuten in een rolstoel mediteren met een rechte rug en gevouwen handen leidde tot serieuze rugklachten.
Zen en wijn – Martin Kieninger: ‘Ik vier het leven’
Het transformeren van mijn donkere gevoelens was een behoorlijke kluif. Uit ervaring weet ik dat zelftransformatie vraagt om een flinke toewijding aan meditatie en het werken aan je innerlijk.
‘Leer mij hoe ik mijn hart moet vertrouwen’
Elsbeth Wolf: ‘Sinds mensenheugenis is de eindejaarperiode een tijd van bezinning, het is de tijd van hoop op het nieuwe leven en nieuwe licht. Wellicht is er daarom ook in onze tijd bij veel mensen een innerlijke drang om samen te komen in de stilte. Jarenlang nam ik deel aan oudejaars sesshins in Cadzand. Ze waren van een grote schoonheid, mede door de locatie, want de lichtvervuiling is daar vele malen minder dan in de Randstad. Cadzand ligt aan de kust te midden van het Zeeuwse uitgestrekte polderlandschap. Op weg van de zendo naar onze slaapplaatsen, liepen we dan onder een fonkelende sterrenhemel met heldere maan, die de onderlinge verbondenheid en eeuwigheid in het moment tastbaar maakten in de vrieskou. Het is een dierbare plek; in zo’n vriesnacht van acht jaar geleden maakte ik een sprong in het diepe en onbekende: sprong voorbij alle angst, de sprong van een ‘honderdmeter hoge paal’. Dit jaar ben ik er weer geweest om de oude en dierbare banden met m’n vroegere leraar en andere medereisgenoten op de weg te vieren.’
