Lama Christopher Wilkinson begon zijn loopbaan in de Dharma op 15-jarige leeftijd met het afleggen van de toevluchtsgeloften van zijn stamleraar Dezhung Rinpoche. In de jaren die volgden introduceerde Dezhung Rinpoche hem bij Geshe Ngawang Nornang, Lama Kalu Rinpoche, Dilgo Kyentse Rinpoche, Nyoshul Khen Rinpoche, en vele anderen. Chris identificeerde zich vanaf het begin met de Rime Non-Sectarische beweging.
Boeddhisme
Guy – De metafoor van de oceaan
De stroombetreder (P. sotapanna) wéét (P. janati) dat ‘geboorte’ en ‘dood’ slechts concepten zijn van zijn onwetende geest. Dat het begoochelingen zijn van het bewustzijn dat zich per se een separate plaats wil toemeten in het Geheel. Een bewustzijn dat zich—volkomen illusoir—een onafhankelijke, eeuwige ‘ziel’ droomt (P. sassata-ditthi).
De boeddhistische blik – Everything will change
In EVERYTHING WILL CHANGE ontdekken drie twintigers in het jaar 2054 per toeval dat de steriele aarde waar zij op leven ooit een groene planeet is geweest met een rijk palet aan flora en fauna.
Zevende congres van leiders van wereld- en traditionele religies roept op tot het stoppen van conflicten en bloedvergieten
Momenteel wordt gewerkt aan het actief en consequent promoten van de ideeën van het congres van leiders van wereld- en traditionele religies en de Verklaring op de internationale informatie- en intellectuele agenda, waarbij buitenlandse politici, deskundigen en journalisten bij de dialoog worden betrokken.
Guus – gaan sport en boeddhisme samen?
Of sport en boeddhisme samengaan? Het is een vraag die kan leiden tot veel discussies. Wat is tegenwoordig belangrijker, sport of het naleven van boeddhistische voorschriften? Helaas, maar dat zegt mijn gevoel, lijkt het erop dat sport nog altijd – of steeds meer – aan de winnende hand is.
Taigu – Het lege graf
De mens is pas werkelijk mens in het zicht van het transcendente. Het antwoord op de vraag of de Boeddha vrijwillige levensbeëindiging had kunnen billijken, is vrij voorhanden.
De natuurlijke gang van het leven
Ik fietste verder en zag de stoet langzaam dichterbij komen. Een witte kist, zes dragers en – ik schat – ruim honderd mensen die achter de kist aanlopen. Lopen. In stilte. Ik vond het aangrijpend.
Over Theologie 41: Godsdienstles
Laat ik zelf de eerste vraag dan maar beantwoorden: vervang godsdienstonderwijs door onderwijs in het leren van het voeren van een dialoog met anderen, vanuit zelfonderzoek, zelfreflectie en empathie. Hoe zou je dat moeten noemen? Ik sta open voor suggesties!
‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
Dit was het laatste verhaal uit de serie ‘Sogenji desu…’
Toen gaf ze me nog een laatste hug en zei ze:
– ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
En inderdaad: misschien is het wel zo eenvoudig.
Eigentijds dromen over de Dha(r)mma…
Ik droom, ik droom van een boeddhisme waar monniken, en nonnen, mannen en vrouwen, leken, op gelijkwaardige basis kunnen omgaan zonder onderscheid des persoons, motivatie , kaste (figuurlijk dan toch). Ik droom, van een boeddhisme waar alle regels en keurslijven wegvallen ( opgebouwd door de eeuwen heen ten gevolge van profilering, cultuureigen of andere motivatie […]
Guy – Spiritueel Ontwaken
Spiritueel Ontwaken—wakker worden—is het loslaten, het oplossen, het verdampen, het vernietigen van ons geconditioneerde gewoontepatroon waardoor we als een separaat ‘ik’ kijken naar ‘ónze’ objecten. En er ons mee identificeren.
Sogenji desu: SUSOKKAN
Dat zijn de momenten dat je iemands hersenen wel zou willen inslaan. Letterlijk dus…En trouwens ook de hersenen van al die mensen die langsliepen met de kyōsaku – de encouragement stick die ons tijdens zazen bij de les moest houden.
Dansen met je Ego vanuit je stiltepunt
Je grote IK is als de grootste diepte van de Oceaan waar het altijd rustig en stil is en dat niet wordt verstoord door de golven aan de oppervlakte, ook al razen daar stormen en orkanen.
Bouddhisme, la loi du silence – over criminele misdragingen binnen Tibetaans boeddhisme
Lichamelijke mishandeling, uithongering, opsluiting en verkrachting waren het dagelijkse lot van onbeschermde kinderen.
Ludo – aangespoeld
…
De boeddistische blik – een nieuw verhaal
Tot zo’n acht jaar geleden maakte Tom Hannes actief deel uit van een boeddhistische gemeenschap waar hij twintig jaar samen met zijn toenmalige vrouw in zat. Alles moest wijken voor zijn beoefening en zenretraites, zo zeer zelfs dat hij er soms zijn baan voor opgaf. Maar langzaam begon zijn perspectief te kantelen van een teruggetrokken kloosterling naar een schrijver die zich steeds meer begon te interesseren voor actuele maatschappelijke vraagstukken.
Dick – Mijn vader
Als ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt.
Sogenji desu: KI
Voor ik naar Sogenji vertrok vroeg ik me af of ik het allemaal wel aan zou kunnen: eindeloos veel zazen, weinig slapen, de kou, het moordende tempo waarin alles ging, het gebrek aan privacy, het harde werken.
Geen dood, geen vrees (47) – Het gaat goed
De inzichten van Thich Nhat Hanh, de ongelofelijke inspiratie die hij geeft, ervaar ik iedere dag.
Sogenji desu: SAKURA
Vanaf half maart werden we toch wel een keer of tien per dag opgebeld met de vraag ‘of de sakura al bloeide’. Hanami – de kunst van het bloemen kijken – is namelijk big in Japan en daarbij draait alles om de bloesem van de sakura, de kersenboom.
De boeddistische blik – een nieuw verhaal
Tot zo’n acht jaar geleden maakte Tom Hannes actief deel uit van een boeddhistische gemeenschap waar hij twintig jaar samen met zijn toenmalige vrouw in zat. Alles moest wijken voor zijn beoefening en zenretraites, zo zeer zelfs dat hij er soms zijn baan voor opgaf. Maar langzaam begon zijn perspectief te kantelen van een teruggetrokken kloosterling naar een schrijver die zich steeds meer begon te interesseren voor actuele maatschappelijke vraagstukken.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (61)
‘Niet denken en niet doen. Want is dat niet de grootste valkuil van de mens. Alleen maar denken en dan doen?
Sogenji desu: DOZO
Als het om eten ging, dan was het ieder voor zich. Ik kan me nog goed herinneren dat toen ik nog maar net in Sogenji was, iemand tijdens yakuzeki – de maaltijd om vijf uur ’s middags waar de opgewarmde restjes van de lunch geserveerd werden – iemand recht voor mijn neus ongegeneerd letterlijk alle stukjes tomaat uit de salade viste.
Zeshin – De functie van een zenmonnik
Toen ik indertijd naar een Japans klooster vertrok had ik geen idee waar ik terecht zou komen, laat staan dat ik wist wat het kloosterleven inhield. Zonder dat ik het inhoudelijk wist was ik aan een opleiding begonnen. Elke Japanner weet dat je voor twee zaken in een klooster kan verblijven. De eerste is de priesteropleiding, en de tweede is een tijdje in retraite gaan.
