Een belangrijk thema van Elisabeth is aandacht. Zijn we wel wakker vraagt ze zich af. “We denken dat we wakker zijn als we niet slapen, maar wat ons bewustzijn betreft, leven we meestal in een slaaptoestand[1] waarin we helemaal niet ontvankelijk zijn voor de totale werkelijkheid. Toch koesteren we de illusie dat wat wij zien, de gehele werkelijkheid is”.
Columns
Goff – fabels voor fabeldieren – vandaag aflevering 1
In elk verhaaltje spreekt een bepaald dier (das, orka, vlo etc.) zijn soortgenoten toe. Daarbij blijft het in het midden wat precies de rol van de spreker is ten opzichte van zijn gehoor. Onderwijzer? Heraut? Clown? Missionaris? Consulent?
Het jaar 2025 – dag 125 – tirannen
Een volk dat voor tirannen zwicht…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Jules – stilstaan bij het wereldgebeuren
Open brief aan Wouter ter Braake. Dank en respect voor je prangende, indringende overweging naar aanleiding van de nationale dodenherdenking (Boeddhistisch Dagblad, 3 mei 2025). Je maakt de balans van een leven echter op in een misantropisch geschiedbeeld, vol helaas ook van westerse zelfhaat die ik niet kan plaatsen in de context van zen en zin. Ja, er is een explosie van lijden, maar verlies de moed niet, broeder.
Wordingsdrang: De oerkracht die ons draagt
In de moderne psychologie en psychiatrie duiken steeds vaker nieuwe begrippen op: traumaverwerking, systeemtherapie, neuroplasticiteit, hechtingsproblematiek, polyvagaaltheorie, lichaamsgerichte therapie, EMDR, mentale veerkracht, compassiegerichte therapie en zelfregulatie. Er lijkt een verschuiving plaats te vinden naar een meer mensgerichte, holistische benadering, waarin het individu serieus genomen wordt binnen zijn context en ervaringen.
Menno – gewelddadig
De mogelijkheid van een derde wereldoorlog wakkert Menno ’s nieuwsgierigheid aan voor wat er in de eerste en tweede wereldoorlog is gebeurd. Wat hij daarover leest, voedt zijn verbeelding met afschuwelijke gedachten, die op hun beurt weer worden versterkt door foto’s uit geïllustreerde naslagwerken en beelden uit documentaires of speelfilms. Hij kan er vaak niet van slapen. Vooral twee foto’s bezorgen hem nachtmerries. De eerste foto toont een stapel lijken in een bevrijd concentratiekamp, de tweede slachtoffers van de bom op Hiroshima.
Guy – dhammazaadjes – Het essentiële
In de Dhammapada wijst de Boeddha erop dat we ons op het essentiële moeten richten. Niet op het bijkomstige.
Ardan – Mijn vader is boeddhistisch…
Allemachtig…
Waarom ik niet twee minuten stil ben
De westerse herdenkingscultuur focust zich op dichtbij én op het schuldgevoel over het wegvagen van miljoenen joodse mensen via de industriële vernietigingsindustrie die de westerse ‘beschaving’ voortbracht. Het is een herdenkingscultuur geworden van selectieve empathie. Het dit-nooit-meer-parool lijkt enkel van toepassing op Europese landen. Het westerse bewustzijn herhaalt daarom dezelfde patronen die hebben geleid tot de gruwelen van de tweede wereldoorlog. Patronen die nu opduiken in genocides die worden voltrokken door ondemocratische en agressieve landen als Israël, Soedan, China (om enkele in het oog springende te noemen). Genocides die plaatsvinden met stilzwijgen of met steun van westerse regeringen, met voorop de Verenigde Staten.
Beter – plastic verpakkingen
De salade op de foto bevatte romainesla – los verkocht maar in de winkel door mij in een plastic zak gestopt, tomaten, komkommer, paprika, salade-uitjes (alles los verkocht), kikkererwten, groene asperges en olijven uit een glazen pot, en verder zout, kruiden, olijfolie en azijn, de laatste twee uit een glazen fles. Al met al een hele hoop afval – helaas lukt het op reis niet om verpakkingsvrij te leven, en ook thuis is het een hele uitdaging.
Het jaar 2025 – dag 122 – partijen
De zuilen en de herdenking en gedenking.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Vrijdag Zindag – Bevrijdingsdag
Er wordt aangebeld. Tegelijk gaat mijn mobiel. Terwijl ik naar de voordeur loop, houd ik het ding aan mijn oor en zeg mijn naam. Geen antwoord, alleen ruis. Voor de deur staat een man in een zwart leren jack. Ook hij houdt een mobieltje aan zijn oor. In zijn andere hand heeft hij een diplomatenkoffertje. Rare combi. Om zijn nek hangt een lint in de nationale driekleur met daaraan een badge. Achter hem, bij de straat, staan twee agenten naast hun politieauto. Het geel van hun blouses spat mij tegemoet. Ik schrik en vraag: ‘Is er iets gebeurd?’.
Bang voor het kussen?
In mijn hoofd is meditatie iets heel groots geworden, iets dat zó belangrijk is dat ik er helemaal van dichtklap. Als je verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het soms verleidelijk om er maar helemaal niet aan te beginnen, zodat je dat hele belangrijke ding ook niet kunt verpesten.
Het jaar 2025 – dag 121 – arbeidersdag
Dag van de arbeid, arbeidersmacht.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Jules – De uitgestoken hand
Onlangs had ik de eer en het genoegen de here Jezus te ontmoeten, heel persoonlijk en direct. Het was een volkomen onverwachte ontmoeting, een die mij met stomheid sloeg en een diepe indruk op mij heeft achtergelaten.
Het jaar 2025 – dag 120 – knieperig
Slaven binnen de bevrijding.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – dhammazaadjes – Gelijkmoedige aandacht
Volledige aandacht bij wat in het NU aanwezig is—zonder oordeel of evaluatie—is een daad van mededogen. Door het inzicht dat we met zijn allen in hetzelfde gammele bootje zitten.
Vrijheid
Kun je wel van vrijheid spreken als niets je raakt.
Peter – Bericht uit de revalidatiekliniek (slot)
Tien maanden duurde mijn revalidatie, en het leek een zucht. Ik begon eind mei vorig jaar met een geamputeerd rechter onderbeen, verloor toen ook mijn linker onderbeen, en nu loop ik binnenshuis al zonder stokken, terwijl vrijwel niemand opmerkt dat ik onderbeenprotheses draag.
Het jaar 2025 – dag 119 – eeuwige wet
Een hoofdknikje is al voldoende…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 119 – parkkade
De altijd vallende bommen…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Een picknickbank aan het woord
Ik ben dus blijkbaar sociale cohesie in het gewone leven en geen abstract politiek begrip. Nou, dat maakt mij gelukkig. Ik ben een gelukkige picknickbank, en ik maak mensen gelukkig omdat ze op en om mij heen gezelligheid, contact en verbinding vinden.
‘Het leven zelf is zazen’
De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.
Menno – tweetalig
Er zijn meer factoren die Menno de lust tot leren ontnemen. Hij spreekt er met niemand over, uit wisselende mengelingen van angst, boosheid, eigenwijsheid, gekrenktheid en pure rebellie. Hij ondergaat school als pure vrijheidsberoving en vindt de inhoud van de meeste lessen amper de moeite waard om op te blijven letten, doordat ze op geen enkele manier beantwoorden aan zijn behoeften. Het meest duidelijke voorbeeld is Duits.
