Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Nieuwe Orde opgericht – Ordo Benevoli Populi

door

Er zijn overal op de wereld orden te vinden, zowel religieuze als niet-religieuze. Veel mensen denken bij het woord “Orde” vooral aan monniken en nonnen, zoals de Benedictijnen en Franciscanen. Deze Orden zijn vaak honderden jaren geleden opgericht. Er zijn al lang geen nieuwe bij gekomen. Er zijn drie redenen om nu dan toch een nieuwe Orde op te richten. De eerste is dat veel mensen, vooral jongeren, zoekende zijn naar twee dingen tegelijk: zingeving én ergens bij willen horen. De tweede is dat deze wereld mensen nodig heeft die voor haar op willen komen, te beginnen bij de eigen leefomgeving. En dan de derde: een groep is sterker dan een eenling. Maar het begint wel altijd bij die eenling! De Regel biedt hem/haar/het houvast en geeft sturing.

Politiek zonder hart – Zeg maar ‘Daddy’ tegen me

door

In een wereld die steeds luider wordt, kreeg de stilte van de Spaanse premier de grootste zeggingskracht. Misschien is dat wat een boeddhistische blik op deze NAVO-top zou herkennen: dat ware vrede niet schuilt in geschreeuw, maar in de moed om stil te blijven wanneer anderen buigen.
Misschien begint echte veiligheid daar — bij de moed om níét ‘daddy’ te zeggen wanneer macht dat van je verlangt.

Zingeving of zinkrijging

door

De laatste tijd heb ik weer eens het een en ander over zingeving gelezen en ik ben tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk bijna altijd over zinkrijging ging.  Wat is er aan de hand? Dit: veel mensen denken dat de zin ergens van – van wat ook – van buiten hen aangereikt of tenminste binnen hun bereik gebracht dient te worden. En met de zin bedoel ik: het antwoord op de eeuwige vraag ‘waartoe’?  Waartoe dient dit? Waartoe dient dat? Waartoe ben ik op aarde?

Politiek zonder hart 6 – De toeslagenaffaire is niet voorbij – ze heet nu jeugdbeschermingaffaire

door

In de jeugdbescherming worden kinderen nog steeds zonder voldoende grond onder toezicht geplaatst, en zelfs uit huis gehaald. Ouders worden niet gehoord. Rapporten bevatten halve waarheden, suggestieve formuleringen en missen context. En opnieuw zwijgt de politiek. Of zegt: “We mogen ons niet mengen in lopende procedures.” Alsof we dat excuus niet eerder hebben gehoord.

Menno – Ja…maar

door

De eerste nacht maakt Menno kennis met Abdel, een Marokkaan van in de veertig. Hij is pas enkele maanden in Nederland als er keelkanker bij hem wordt ontdekt, en de artsen zullen de volgende dag zijn strottenhoofd verwijderen, waarna hij niet meer kan spreken.

B’eter: reflectie op twee jaar stukjes schrijven en recept voor landkraalpesto

door

Sinds 2013 schreef ik tweewekelijks stukje met een recept, met tussenpauzes van weken, maanden of zelfs jaren. Sinds maart 2023 heb ik bijna wekelijks een stukje gemaakt, het stukje waarmee ik begon: een oproep aan lezers om hun vegetarische of veganistische recepten van vroeger met mij te delen.
Nu, twee jaar en drie maanden later, blik ik terug en maak ik de balans op. Mijn oproep heeft een handjevol recepten opgeleverd, maar niet genoeg om de rubriek mee te vullen. Mijn interviews met ouderen in mijn omgeving leverden niet op wat ik gehoopt had, en op een gegeven moment waren de ouderen in mijn naaste omgeving ‘op’. Nou wil een mens toch elke dag eten, en kon ik gewoon schrijven over wat ik zelf bedacht of gevonden had aan recepten, maar het toeval wilde – of misschien is het mijn leeftijd? – dat ik vaak weinig tijd en energie over had om te koken, laat staan om nieuwe dingen te proberen.
Ik bleef natuurlijk wel koken, en vooral bakken, maar de recepten die ik gebruikte heb ik al lang en breed gedeeld in deze rubriek. Ik wilde de lezer niet vermoeien met wéér een bessentaart (met mindful geplukte bessen) of wéér een dadelwalnoot cake. Ik werd bang dat mijn stukjes ‘niet goed genoeg’ zouden zijn en dat lezers zouden afhaken of slecht over mij zouden denken. Die gedachten zijn natuurlijk onzin; er bestaat niet zoiets als ‘beter’ of ‘slechter’ of zelfs maar ‘even goed’ volgens de boeddha. Toch voelde het niet helemaal lekker, iets in mij wil toch graag een beetje trots zijn op wat ik schrijf. Mijn ego? De balans opmakend merk ik dus dat ik even ben ‘uitgekookt’ en ‘uitgeschreven’, en ik heb besloten om twee maanden pauze te nemen. Twee maanden, waarin de redactie oude recepten zal herplaatsen. Hierbij dus voorlopig mijn laatste recept: pesto van hertshoornweegbree oftewel landkraal.