Wie lalt en zingt toch al die namen, als Koning Raaskal, vol van Vuur en Rede?
Jules Prast
Mijn vriend Shinran
Karma laat zich niet uitvlekken; kwaad hoort bij de Weg.
Hoe lang voordat je boeddha wordt?
Als je wedergeboorte en karma tot de hocus pocus rekent van voorbije tijden en culturen, besef je dan wel dat hiermee de bodem ontvalt aan wat de Dharma tot de Dharma maakt en boeddhisme tot boeddhisme?
Taigu – De wijsheid van de wereld en het vers van berouw
Wat een kwaad karma kun je uit onwetendheid met je mond en gedachten aanrichten, zij het misschien ook onbedoeld. Nu, hier, op deze plaats, toon ik voor dit alles mijn berouw. Met mijn zenleraar Nico Tydeman was ik onlangs verwikkeld in een diep gesprek over zen- en reine-landboeddhisme. Voor wie zich afvragen wat er nu […]
Odysseus ontwaakt
Willend, gillend, rillend gaat het ongemak voort zichzelf te herscheppen
Boe boe boetsoenatuur
Die grote ogen. Zwaaiende staarten. Praten, loeien, kijken.
Doorboord door eenzaamheid
“Hoe fris en helder vind ik de maan, zo rustig stralend in het blauw.” Enkele verzen van de Japanse zendichter Ryokan Taigu (1758-1831) in het Nederlands vertaald.
Taigu Prast – Een bodhisattva aan je bed
“Goedemiddag, mag ik me even voorstellen? Ik ben boeddhistisch geestelijk verzorger en ik kom even langs omdat ik zag dat er vandaag een boeddhist is opgenomen. Bent u dat? Dit komt namelijk niet vaak voor.”
Taigu – verlichting onnodig voor geëngageerd zen
Zenleraar Edel Maex wil achttiende-eeuwse samenlevingswaarden revitaliseren. Voor een maatschappelijk betrokken zenbeoefening is dit echter onnodig en ongewenst.
Taigu Prast – De kinderen van het licht
De vraag is of wij sinds de dagen van Franciscus Xaverius met het boeddhisme zoveel zijn opgeschoten dat het de basis kan zijn van een dialoog tussen religies.
Zen en de dood, het gifgas in Syrië
Wat moet je als boeddhist met al dit lijden dat zich aan je geestesoog voltrekt? In ‘Zen en de dood’, een opstel van Nico Tydeman in de bundel De karper is uit het net (2012), lees ik dat de ware zenbeoefenaar de dimensie van de dood bij voortduring opzoekt, in zijn (of haar) beoefening en levenspraktijk. Historisch gezien voelen zenmonniken een vreemde aantrekkingskracht tot begraafplaatsen, lijkstoeten en gebieden waar epidemieën slachtingen aanrichtten.
Taigu – Domme boeddhisten
Die domme boeddhisten toch, die zich vastklampten aan uiterlijkheden, aan tempels en teksten; zo benamen zij zich de mogelijkheid om zich te realiseren dat alles al in verlichte staat aanwezig is en dat de enige opdracht is in andere levende wezens dit lichtje van bevrijding aan te steken.
Taigu – twee zekerheden
Leven naar boeddhistische inspiratie maakt het leven er al niet makkelijker op. Met de wet van het voorwaardelijk ontstaan komt ook de alleenheerschappij van ons cultureel voorgeprogrammeerde denken in termen van oorzaak en gevolg onder druk te staan.
Jules – Een woordeloze ervaring van levende boeddha
Wat verbindt de Hartsutra, Dogen en Ryokan? Maandenlang kauwen op een aantal korte teksten maakt een intimiteit los die een beoefenaar in staat kan stellen zijn of haar relatie met boeddhisme te vernieuwen.
Hedendaags boeddhisme
De Boeddha kan mij weinig schelen; hij is als een fictief spook dat rondwaart zonder dat je er een vinger op kunt leggen, zo bedolven als hij is onder een baaierd van historische legendevorming.
Jules Prast – Op de maat van het menselijk verlangen
Er is niet één juiste weg, niet één ware boeddha. Wie het mysterie binnentreedt, weet niet waaraan hij of zij begint en waar het zal eindigen.
De boeddha van de bouwplaats
Er is geen hoger moreel standpunt. Er is alleen de weg van het midden.
Boeddhisme zonder boeddhanatuur
Moeten we in plaats van de dialoog aan te gaan met andersdenkenden, niet ook en eerst eens diepgaand met elkaar in gesprek gaan als boeddhisten onderling?
Professor Van der Braak papegaait voor China
André is mijn zendocent geweest en ik heb hem uit die tijd hoog, maar dat verhindert me niet opnieuw kritiek op hem uit te oefenen over de naïeve manier waarop hij zich laat inpassen in de staatspropaganda van de Chinese politiestaat.
Quo vadis, Taigu?
Taigu hervatte de boeddhaweg. Ergens in dat bos moesten geestverwanten huizen, ook al spraken zij een vreemde taal.
Jules- Boeddhistisch universalisme
De geschiedenis is een grillige optelsom van wegen en afslagen. Tiantai baarde het Japanse Tendai dat eeuwen later uit de gratie raakte en grote hervormers als Honen en Shinran, Eisai en Dogen, en Nichiren voortbracht.
Jules – De geest die als een fles op het water dobbert
Op Taigu’s gezicht tekent zich een glimlach af. Korte gedichten van een boeddhistische ambachtsman uit de negentiende eeuw blijken een goed voorbeeld dat tot goed doet volgen.
De dharma van Dallas
“Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven.”
God, Spinoza en boeddhanatuur – deel twee
Taigu schrijft van zich af over modern westers boeddhisme. Dit mag én moet een adaptatie zijn van het oerboeddhisme.
