Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Achtergronden

Taigu – De lijn en de cirkel

door

Tijd is een moeilijk onderwerp voor boeddhisten. Om te beginnen bevinden wij ons in een periode en een cultuur die diep geïmpregneerd is met de idee van een lijn van gestage progressie waarlangs wij ons bewegen. Af en toe flakkert er een golf van cultuurpessimisme op, op basis van de idee dat ook regressie, een terugval in de tijd, mogelijk is.

De oplossing van het aloude en tragische misverstand over Boeddha’s Anatta-leer

door

In Boeddha’s eigen – beroemde – woorden, zouden we bij alles wat we ervaren moeten bedenken: ‘N’etam mama, n’eso’ham asmi, na me so atta’ – ‘Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.’ Hiermee wilde hij eens en voor goed duidelijk maken, dat verschijnselen in het relatieve bestaan  – inclusief onze gedachten, gevoelens en ziele roerselen – vergankelijk zijn en dus geen vaste, blijvende kern hebben en dat we ons dus er beter niet aan kunnen hechten.

De Boeddha als mens

door

De historische Boeddha is al lang dood. En dat komt de latere volgelingen goed uit. Over een dode meester kan je fantaseren, je kunt hem belangrijk maken, beter, bovenaards. Je kunt projecteren, een droom om hem heen weven. Dan wordt hij meer mythe dan realiteit. En de Boeddha is er niet meer om te zeggen: “Nee, zo bedoelde ik het niet.”

Groningen, de levenszekerheid als onrealistische sluitpost

door

Wat te denken van het idee van een vermindering van gasverbruik (bijvoorbeeld) 10% sowieso, met daarbij de nodige oefening met warmte produceren en die vasthouden op korte termijn? Bijvoorbeeld bij 10 graden vorst de wijkbewoners opvangen als was het een watersnood. Warmte en energie collectief gebruiken en niet in alle situaties individueel thuis met de kachel aan.

Vrij zijn wie je bent

door

Kun je blijven staan voor je eigen idealen, voor je eigen inzichten (gebaseerd op kennis en ervaring), ondanks dat je tegengewerkt wordt, ondanks dat mensen je onheus bejegenen of negeren? Dat is vaak moeilijk, zeker als er een beroep gedaan wordt op harmonie die er zou moeten zijn of wanneer er op een andere manier het, ik noem het ‘het Boeddhistische vingertje’ geheven wordt.

De verrassende evolutionaire voordelen van het celibaat

door

Waarom zou iemand lid worden van een instelling die hem de mogelijkheid van een gezinsleven ontneemt en verplicht celibatair te zijn? Voortplanting is tenslotte de kern van de evolutie die ons heeft gevormd. Toch eisen veel religieuze instellingen over de hele wereld precies dit. Door deze praktijk vragen antropologen zich af hoe het celibaat überhaupt kon ontstaan.

Sleutel tot inzicht – De wortel-belemmering

door

Het vernederende kastenstelsel dat in India wordt toegepast, een systeem waar mensen vanwege hun geboorte worden ingedeeld, versterkt het idee van ‘ik’ tot in grote extremen. Het is het toonbeeld van hoe ideeën van ‘ik’ tot verdeeldheid in de maatschappij teweeg brengen en groot lijden veroorzaken vooral voor de mensen die tot de laagste kasten (‘de onaanraakbare’) behoren. Deze mensen zijn volgens de hindoeïstische zienswijze helemaal niets waard.

Taigu – ‘Zen op je ziekbed’

door

Hoe moet je zen beoefenen vanaf je ziekbed? De veertiende-eeuwse Japanse zenmeester Bassui kreeg deze vraag ooit per brief door een patiënt voorgelegd.“Wie is hij die ziek is?”, schreef hij terug. “Wie is hij die zen beoefent? Iemands gehele zijn is de Grote Weg. Deze Weg is naar zijn inhoud inherent rein en overstijgt alle vormen. Is er hierin enige ziekte?”

Robert Keurntjes – Zorgen over het boeddhisme

door

Ik vraag me af in hoeverre het heilzaam is, is de rigiditeit waarmee sommigen het boeddhisme beleven. Vragen of je met het boeddhisme geld mag verdienen en of je als boeddhist vlees mag eten worden daardoor vanuit een verkeerd perspectief gesteld. Boeddhisme is uiteindelijk niet geïnteresseerd in de vraag of iets mag. De vraag is wat een handeling doet met je geest.