Bitter Winter – ‘Ook vrouwen stelselmatig verkracht in Tibetaanse heropvoedingskampen’

Na de BBC-reportage van 2 februari, die de wereld schokte en ertoe leidde dat verschillende regeringen en parlementen de Chinese wreedheden veroordeelden, is het nu algemeen bekend dat in de gevreesde transformatie-door-onderwijskampen in Xinjiang Oeigoerse en andere Turkmeense vrouwen systematisch worden verkracht. Dit zijn geen incidentele mishandelingen. Er wordt een “verkrachtingscultuur” bevorderd om de etnische en religieuze identiteit en de wil van de vrouwen te breken. Op basis van getuigenissen van etnische Kazachen die uit Xinjiang naar Kazachstan zijn gevlucht, meldde Bitter Winter dat ook mannelijke gevangenen, met name de jongere jongens, het slachtoffer zijn van de “verkrachtingscultuur” in de transformatie-door-opleiding-kampen.

Deze kampen, die dezelfde naam dragen als “transformatie door onderwijs”, bestaan ook in Tibet. Sommige Tibetaanse correspondenten van Bitter Winter reageerden op de onthullingen van de BBC en vertelden ons dat de verhalen van de Oeigoerse en etnische Kazachse vrouwen ons bekend voorkwamen. Hetzelfde gebeurt in Tibetaanse kampen. Bitter Winter kreeg te horen dat elektrische veestokken daar worden gebruikt om gevangenen te controleren en te martelen, en het is gebruikelijk dat ze worden gebruikt om vrouwen te verkrachten door ze in hun geslachtsdelen te steken. Een van onze informanten merkte op dat dit routinematig gebeurt bij nonnen, die te horen krijgen dat hun lichaam “aan de CCP toebehoort” en niet aan de kloosters. Daar is een politieke reden voor. Eenmaal verkracht, zal een non moeilijk teruggenomen kunnen worden door haar klooster, en moet ze genoegen nemen met een seculier leven.

In 2018 publiceerde het Tibetaans Centrum voor Mensenrechten en Democratie een uitzonderlijk verslag en vertaald van een monnik die tijd had doorgebracht in een transformatie-door-middel-van- onderwijs- kamp in Sog, de Nagchu prefectuur, in de zogenaamde Tibetaanse Autonome Regio. Hij vertelde hoe de nonnen bij aankomst in het kamp gedwongen werden zich uit te kleden voor de bewakers voordat zij militaire uniformen kregen. Vervolgens werden zij onderworpen aan veeleisende militaire oefeningen. “Veel nonnen, schreef de monnik, verloren het bewustzijn tijdens de [militaire] oefeningen. Soms namen officieren bewusteloze nonnen mee naar binnen, waar ik ze de borsten van de nonnen zag strelen en over hun hele lichaam betasten.” Hij hoorde ook van “sommige officieren die in de slaapkamer van de nonnen lagen en bewusteloze nonnen onder druk zetten”.

De onthullingen van de BBC brachten de Taiwan Times er ook toe een reeks getuigenissen te publiceren over foltering en seksueel misbruik van vrouwen in Tibetaanse gevangenissen en detentiekampen. De twee artikelen, het tweede over het lot van de nonnen van de twee grote centra voor kloosterstudies in Serta Larung Gar en Yachen Gar, genereerden veel aandacht en politieke reacties in Taiwan, maar werden in het buitenland niet bijzonder opgemerkt.

Eén verhaal ging over Rinzen Kunsang, een Tibetaanse vrouw die was gearresteerd omdat zij had deelgenomen aan een demonstratie. “We werden geboeid en uitgekleed, meldde ze. Twee vrouwen sloegen ons met bamboestokken en prikten ons met elektrische knuppels… Toen sloegen ze mij met een stok. Ze sloegen zo hard en zo vaak dat de stokken vaak braken.”

Andere Tibetaanse vrouwen werden in dwangbuizen aan bomen opgehangen (de “vliegtuig”-foltering), en geslagen met elektrische knuppels. “Ngawang Tsepak, een non, werd pas naar beneden gehaald nadat haar beide schouders uit de kom waren geraakt,” meldde de Taiwan Times.

De vrouwen worden ook uitgehongerd met ondermaatse maaltijden, en velen sterven. Adhi, een getrouwde vrouw, vertelde de Taiwan Times dat zij overleefde omdat zij was uitgekozen om de varkens te voeren, en in staat was om wat van het varkensvoer te stelen en op te eten. Ze moest voor dit privilege betalen met speciale “seksuele gunsten” die werden gevraagd door de Han-Chinese bureaucraten die toezicht hielden op de gevangenis. Maar het was het waard, zei Adhi. Van de 100 Tibetaanse vrouwen in haar groep stierven er 96 in de gevangenis, en slechts vier overleefden: de vier die waren uitgekozen om de varkens te voeren.

Ngawang Jhampa, een non, vertelde dat ze “werd geslagen met stoelen, stokken en elektrische veestokken. Deze laatste werden in mijn mond geplaatst en rondgedraaid. Wanneer ze in de mond worden geplaatst, zuigen ze bloed en verslechteren ze snel het lichaam.”

Gyaltsen Chodon, een 23-jarige non, zei dat de Chinese bewakers “op onze handen trapten met hun enorme ijzeren laarzen, ons in het gezicht en in de maag schopten. Ze zetten emmers met urine en uitwerpselen op onze hoofden en bewakers sloegen met stokken op de emmers, bulderend van het lachen terwijl de uitwerpselen langs ons gezicht en lichaam stroomden.” Ngawang werd “vastgebonden met een elektrisch snoer, geslagen met veestokken, en werd vele malen aangevallen door honden.” Voor haar “was het ergste probleem de elektrische koorden die rond haar borsten waren gebonden. Wanneer de elektriciteit werd toegepast, voelde ze zich alsof ze ging sterven.”

Nima Tsamchoe werd op haar 19e gearresteerd nadat ze had deelgenomen aan een protest. Ze woont nu in India en vertelde aan de Taiwan Times: “Honden werden op ons losgelaten terwijl we naakt waren. Aangestoken sigarettenpeuken werden in onze gezichten gestoken, breinaalden in onze monden gestoken”. De Tibetaanse gevangenen werden “in hun borsten en genitaliën geschopt tot ze bloedden”, “opgehangen aan bomen en op hun naakte lichaam geslagen met elektrische knuppels”. Containers met menselijke urine werden over het hoofd gegoten.” Daarna werden ze verkracht. Nima werd eerst “opgehangen aan de muur met mijn benen omhoog en geslagen met elektrische staven in de genitaliën en in de mond,” daarna mishandeld door de bewakers.

Alle nonnen werden verkracht, meldde de Taiwan Times, eerst met veestokken en daarna gedwongen om met de bewakers naar bed te gaan. De “verkrachtingscultuur” die de BBC in Xinjiang aantrof, is ook in Tibet een dagelijkse, afschuwelijke cultuur.

Bron Bitter Winter https://bitterwinter.org/women-routinely-raped-in-tibetan-reeducation-camps-too/