In de traditionele tafelverzen zongen we steeds de frase sanrin kujaku: de drie wielen zijn leeg.
‘Wat is groter, onze berg hier, de berg Fuji, of de Himalaya?’ ‘Dat is makkelijk,’ zei de jongeman enthousiast, ‘de Himalaya natuurlijk!’ ‘Nee’, antwoordde Daiun Sogaku kalm. ‘Ze zijn allemaal even groot. Er is geen verschil. Als je dit begrijpt, ben je bevrijd van je problemen.’
Als je loopt, alleen maar lopen, als je veegt, alleen maar vegen, als je eet, alleen maar eten.
Dromen zijn bedrog, herinneringen ook?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
We slagen er in het Westen in om zelfs ‘mindfulness’ te herleiden tot een begrip en een techniek om ‘stress te reduceren.’ Onze cultuur koestert de mythe van individueel succes. ‘You can make it.’
Veel doden in mijn leven maar gelukkig ook aanwas van levenden.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘Nee, ik hoef niks.”
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ciska Matthes woonde en trainde van 1999-2005 (zes jaar lang) in Bukkokuji, de tempel van de in het voorjaar van 2018 overleden Harada Tangen roshi in Obama, Japan.
Ciska Matthes woonde en trainde van 1999-2005 (zes jaar lang) in Bukkokuji, de tempel van Harada Tangen roshi in Obama, Japan.
De dood is soms sneller dan een artikel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
