Vanuit het besef dat de grenzen tussen dwaasheid en wijsheid, tussen waan en werkelijkheid, heel dun zijn, is het des te noodzakelijker dat we dit proces volledig bewust beleven, bewust van de dagelijkse zorgvuldigheid en bewust van de totale, onvoorwaardelijke betrokkenheid die van ons gevraagd wordt.
De Bijbel ligt al een tijdje opengeslagen op tafel. Op bladzijde 995. Al weken is het een terugkerende mantra: De raad in het hart van een man is als diepe wateren, maar iemand met inzicht zal hem naar boven halen.
Mijn innerlijke goeroe is al net zo inconsistent als mijn hoofdchakra, mijn diamantsoetra, mijn onderbuik en mijn dikkedarmmeridiaan.
Wij zien het hart als de zetel van het gevoel, vandaar ‘hartstocht’ en ‘hartenkreet’ en ‘harteloos’, maar dat was vroeger wel anders.
Deze beelden, deze eentjes en nulletjes, ongrijpbare bits en bites zijn onze werkelijkheid. Zonder maar iets in twijfel te trekken nemen we onze projecties voor de werkelijkheid aan.
De paus zei dat het hem verdrietig maakte dat de liturgie als een spektakel wordt gezien dat met smartphones moet worden vastgelegd.
