kai han, deurbel zencentrum in Bemmel, geboorte en dood

Ga zitten, ja, wij zitten hier op de grond, om het een beetje comfortabel te maken hebben we er een kussentje bij. Hoe vaak zit u thuis op de grond? En wanneer zit u op de grond? Juist…, als u zich op uw gemak voelt, de open haard brandt, de gordijnen zijn dicht, een glas rode wijn. Maar ja, zodra de bel gaat word dit gevoel verstoord, u zet snel uw serieuze gezicht op en kijkt welke stoorzender uw gemoed verstoort. Het is uw jongste zoon van 7 die terug komt van judoles. Hij wordt onmiddellijk in de sfeer opgenomen en vertelt in geuren en kleuren hoe de les was en rolt de halve kamer door om aan te geven hoe hij iemand vloerde. U kent dit gevoel, je kunt zijn die je bent, je voelt je vrij, je hoeft geen image op te houden.

Ik ben vorige week naar de nieuwste film van ‘Beertje Paddington’ geweest met 2 kleine meisjes en hun vader. Ik kan je de film van harte aanbevelen hij is echt geweldig. Maar waar heb ik naar zitten kijken, wat flakkeringen van licht op een wit doek. Ik kon het niet vast grijpen, af en toe zat er een kindje te snikken om dat het heel zielig was dat beertje Paddington onschuldig naar de gevangenis moest. Waar zit de lach in de film, het sentiment, de ontroering? De film is met behulp van de computer gemaakt, het werkzame bestanddeel van een computer zijn eentjes en nulletjes waar je een beeld mee op kunt bouwen.

Een druk op je toetsenbord en in een nanoseconde verschijnt een ‘A’ op je beeldscherm, een beeld wat voor ons iets betekent zonder dat we er over na hoeven te denken, ergens in onze jeugd hebben we geleerd wat ‘a’ betekent.

Spoedig zullen we sterven, onze hoop en angsten zijn onbetekenend en wat we geleerd hebben verdwijnt als sneeuw voor de zon. De voortgang van het bestaan zonder begin of eind, we projecteren onze ideeën over leven en dood, vreugde en leed, goden en duivels op het filmscherm van het eeuwig durend ‘nu’.

Deze beelden, deze eentjes en nulletjes, ongrijpbare bits en bites zijn onze werkelijkheid.
Zonder maar iets in twijfel te trekken nemen we onze projecties voor de werkelijkheid aan.

In deze dans van constante beweging leggen we onze angst voor de dood en we doen er alles aan om de confrontatie te vermijden. Tot onze dood schuiven we het voor ons uit en blijven om de kaarsvlam dansen, samsara. Vorm is leegheid en leegheid is vorm, elke vorm zal verdwijnen we zijn als motten verslaafd aan de kaarsvlam, en toch…

Gelooft u in Boeddha? Boeddha is niemand het is een titel. Het boeddhisme is geen geloof het is een religie en dan,… niet iemand anders zijn religie, het is jouw religie, er is niemand anders alles is bits en bites. Geloof niet, praktiseer om door de projectie heen te breken en boeddhaschap kan je niet meer ontgaan. Boeddhaschap is thuis komen, geen schijn, geen maskers, zijn die je bent, een met alle wezens in het totale universum, niet een deel van alles maar een met alles.

waar bevind zich de roes
in de flonkerende wijn
het vuur in het blok

bloesem in de winter
de geborgenheid van je huis
mijn liefde voor jou

Thuis zonder masker
Thuis mag ik zijn die ik ben
Mijn thuis is bij jou.

Mijn hart zou bevriezen
Als ik liefde zou verliezen
Mijn liefde ligt in jou