‘In de periode voor de oprichting van ‘de Vrienden’, (van het boeddhisme) in 1963, ging ik op zoek naar de duistere romantiek van de Nederlandse kunstenaars die in de jaren vijftig Parijs hadden opgezocht. Zoals de dichter Simon Vinkenoog.
Tulpenboeddhisme – met dit woord heeft de Dalai Lama ons kleurrijke boeddhistische landschap een inspirerende naam gegeven.
‘Weg met standbeelden en straatnamen ter ere van koloniale racisten en onderdrukkers! Doop de Coen-tunnel om!’.
Deze unieke collectie is nu al historisch te noemen en is samengesteld uit materiaal afkomstig van de BOS zelf en BOS-uitzendingen afkomstig uit het privé archief van Ger Reinders.
De grondlegger van de Daruma-zen is Dainichi Nōnin, die leefde in de 12e eeuw. Hij was monnik binnen het Tendai boeddhisme. maar kreeg twijfels omtrent de leer dat de mens van nature Boeddha is. Hij vroeg zich namelijk af: ‘Als de mens al van oorsprong Boeddha is, waarom zoekt hij dan verlichting en oefent hij zich spiritueel?
Zwarte Piet heeft mij gevraagd als zijn belangenbehartiger op te treden. Ik leg de kwestie aan een jury voor.
Ik denk dat het veel handiger is om verlicht te worden. Of desnoods in zo’n puur land geboren te worden. Vanuit daar alle levende wezens helpen zal vast een stuk makkelijker zijn, ik weet dat ik hier het bodhisattva ideaal verloochen, maar het zal toch wel niet lukken, ik zal in een volgend leven waarschijnlijk weer gewoon aan de bak moeten.
Het Amsterdamse zengroepje draaide om een kleine zendo aan de Haarlemmer Houttuinen, in het pand van het textielbedrijf van een bestuurslid dat naderhand beroemd is geworden als auteur van thrillers: Janwillem van de Wetering (1931-2008).
De jaren zestig waren de tijd van vernieuwing, ook op spiritueel gebied. Zen waaide over uit Amerika.
De denkbeelden van de Japanse zenleraar Hisamatsu zijn niet alleen één grote aanklacht tegen de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, maar in onze tijd ook tegen een wereld vol consumentisme, zonder dat je als boeddhist een veilig heenkomen kunt vinden.
