Het is een kwetsbaar gegeven. Een plek in de stad waar iedereen welkom is, open en onbeschermd, waar je kunt neerknielen en bij je diepste nood zijn. En dan plaatst iemand een bom.
Edel Maex
Moet ik een leraar hebben? (vervolg)
Ik heb mijn hart verloren aan de dharma. Maar het blijft onvervreemdbaar mijn weg, die ik zelf te gaan heb en die mij op onbekende paden brengt.
Nobody knows
Wat een ontgoocheling om in het hart van de traditie waar ik zo ben van gaan houden, hetzelfde leed en geweld aan te treffen. Tot en met regelrecht seksueel misbruik.
OBA Live- Waarom kon Mettavihari zo lang zijn gang gaan?
Is er iets mis met de boeddhistische cultuur in Nederland? Wat kunnen we hiervan leren en hoe zorgen we dat het niet nog een keer gebeurt?
Edel Maex en de koude wetenschap die de werkelijkheid onttovert
Zijn boek Iedereen weet… is een pleidooi om met een open hart en een open geest naar religie en spiritualiteit te kijken.
Edel Maex- Wat is misbruik?
Waar zit onze kwetsbaarheid als leerling tegenover een boeddhistische leraar?
Imagining the blue light, lessen van Sri Kumaré
‘Dit is het verhaal van de grootste leugen die ik ooit vertelde en van de grootste waarheid die ik ooit ontdekte.’ Met deze woorden kondigt Vikram Gandhi zijn documentaire film Kumaré aan.
Edel Maex- ‘Uiteindelijk zijn er maar twee religies: fundamentalisme en openheid’
Edel Maex schreef de afgelopen jaren o.a. meerdere succesvolle boeken over mindfulness. Recent verscheen zijn boek Iedereen weet. Zen en religie in tijden van wetenschap.
Moet ik een leraar hebben?
Op een manier is de vraag de moeite van het stellen niet waard. Als ik iets wil leren is het interessant om iemand te hebben die mij dat kan leren.
Genade
Je hoeft het niet van boven te krijgen. Het is geen willekeur. Het is je geboorterecht. Het is alomtegenwoordig. Tout est grâce. We kunnen in er ieder ogenblik aan deelnemen.
Vrijheid
De vrije wil staat weer volop in de belangstelling. Dat is natuurlijk al enkele eeuwen zo, maar de neurowetenschappen geven het debat weer een nieuwe kleur.
De schriftgeleerde en de sukkel
Ik ben gewoon mijn domme ik dat maar al te vaak toch weer als een hovaardige schriftgeleerde de pen grijpt om zich te roeren tussen de andere schriftgeleerden.
Ommekeer
Stel je voor dat je morgen op het werk aan je collega’s enthousiast gaat vertellen over je ervaring van zelfloze liefde. Laat ons hopen dat het bij meewarige blikken blijft. Maar ook als je het als kind aan je mama probeert te vertellen, of aan je vriendjes. Zo krijgen mensen ‘eelt op de ziel’ en vergeten ze de vanzelfsprekendheid van deze ervaring.
Boeddhistisch filmfestival Antwerpen
Komende zondag is het zover. Het eerste boeddhistisch filmfestival in België vindt plaats in De Roma in Borgerhout. Alle boeddhistische families zijn vertegenwoordigd.
Het wegvallen van het zelf
Niets heeft een vaste essentie, ook wijzelf niet. We hebben wel de neiging aan alle fenomenen een vaste essentie toe te schrijven. Blijkbaar is het moeilijk functioneren zonder te doen alsof.
Mag het iets minder?
Het westers boeddhisme is een bravoure-religie geworden. Het moet altijd meer, sterker, intenser. Mag ik een lans breken voor het gewone?
Mindfulness behoeft boeddhisme als context
Leidt mindfulness van zichzelf tot het ontwikkelen van compassie en is dat voldoende? Of heeft mindfulness boeddhisme nodig als context?
De volheid van de traditie
Als de Dalai Lama in zijn boek Vrij van religie mindfulness aan de massa’s aanprijst, dan komt dit volgens mij omdat hij mensen tot een vorm van ‘Zivilreligion’ wil brengen: laagdrempelige ‘seculiere’ volksreligie opgebouwd rond compassie en andere gedeelde waarden.
Durven boeddhist te zijn
Aan Thich Nhat Hanh werd ooit de vraag gesteld of hij zenboeddhist was. Hij bleef enige tijd stil. Toen antwoordde hij: “Als ik ja zeg, dan geef ik mogelijk voedsel aan het beeld dat u hebt van een zenboeddhist. Als ik nee zeg, dan doe ik onrecht aan de traditie waarnaar ik leef.”
Een kostbaar kleinood
Een inleiding in het boeddhisme kruist mijn weg. Het is de vrucht van een gelukkige pen.
Als een bende idioten
Terwijl op hoog niveau processen gevoerd worden over misdaden tegen de menselijkheid, zien we in onze onmiddellijke leefomgeving de menselijkheid uit de common sense wegglippen.
Verjaarsbijeenkomst Han de Wit
Dr. Han F. de Wit, leerling van Chögyam Trungpa Rinpoche, richtte in 1977 in Amsterdam het eerste Shambhalacentrum van Europa op.
Verhalen
In de hymne van Rahulabhadra spreken we Prajnaparamita aan als een jij. We personifiëren haar. Personificatie wil zeggen dat levenloze dingen of abstracties worden voorgesteld als levende wezens. We doen dit heel vaak, zelfs als we zeggen ‘de zon komt op’ personifiëren we haar. In werkelijkheid doet de zon helemaal niets.
Edel Maex – Natuurlijk
De Boeddha was een kind van zijn tijd en leefde in dit wereldbeeld. Toch komt hij uit de oudste teksten naar voren als een bijzonder pragmatische natuur, niet bereid om iets aan te nemen wat niet zintuiglijk waarneembaar was. We gaan er van uit dat de Boeddha in reïncarnatie geloofde maar hij was vooral een scherpe criticus van de gangbare opvattingen hierover.
