De Boeddha zei: ‘Alles wat geboren wordt, moet sterven.’ Als er sprake is van geboorte, is er ook sprake van dood. Als er sprake is van links, is er ook sprake van rechts. Als er een begin is, moet er ook een eind zijn. Dat is hoe de dingen er in de historische dimensie uitzien.
dood
Na langdurige detentie – Tibetaanse lama Tulku Palden Wangyal overleden in Chinese gevangenis
Uit rapporten blijkt dat hij meedogenloos werd gemarteld, terwijl oproepen tot zijn vrijlating onbeantwoord bleven. Er werden strenge beperkingen opgelegd aan elke vorm van communicatie of bezoek, waardoor zijn volgelingen in angst verkeerden. In 2025 werd Tulku Palden Wangyal overgebracht naar de provincie Gansu, waar zijn lijden voortduurde. Op 19 juli stierf hij terwijl hij nog steeds in hechtenis zat.
Het jaar 2025 – dag 247 – grafpraat
Artis, Tibet en de burgertruttige graven in Beekbergen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Klimaatverandering en de persoonlijke beoefening
‘In elke sangha zijn er mensen met een dominante mentale gesteldheid uit de boeddhistische psychologie: lobha (hebzucht), dosa (boosheid) en moha (onwetendheid). Een dosa-type zal zoeken naar heilzame acties; een lobha-type zal plannen maken en met oplossingen komen; en een moha-type heeft genoeg aan zijn eigen leven en trekt zich bij voorkeur terug. Wat ik op mijn kussen ontdek, de realiteit die zich in mijn geest ontwikkelt en hoe ik in het leven sta, is het meest wezenlijk activistische dat ik te bieden heb.’
Kunt u zich voorstellen hoe het is om dood te zijn?
Kunt u zich voorstellen hoe het is om dood te zijn?
Ik doel nu niet zozeer op die kant en klare voorstellingen—voorgesneden, gedroogd en in zakjes verpakt—die we via deze of gene cultuur hebben meekregen: al die mozaïekjes van hoop en vrees, inzicht en verbeelding, en zo meer, die we als een soort van hebbedingetjes verwachtingsvol in ons kleine koffertje voor het lange reisje gestopt hebben (want … je weet maar nooit …).
Nee, de vraag is directer, is ‘dood-zijn’ iets dat ervaarbaar is, en, ‘Hoe is dat dan’? Het punt is dus niet, welke voorstellingen heeft u hier al over, maar hoe zou u zich dit nu, vers van het mes zogezeid, als een ervaringsfeit voorstellen.
Geen dood, geen vrees (26) – Het is toch nog snel gegaan
Ik word wakker uit een rare droom. Mijn vriendin en iemand anders gaan de kamer uit waar mijn lichaam kennelijk ligt opgebaard. Bij het dichtdoen van de deur hoor ik het bezoek nog net zeggen ‘het is toch nog snel gegaan.’
Geen dood, geen vrees (23) – Dood
Bij ons thuis ligt Minie sinds haar inslapen in een kaasdoek in een mandje. Ik praat met haar, aai haar en bedank haar voor alles wat we samen hebben meegemaakt. Voor haar aanwezigheid in de tijden dat ik het moeilijk had, voor haar rust en voor de gekke capriolen die ze uithaalde.
Guy – dhammazaadjes – Zonder ‘zelf’ (P. anatta)
Alles wat veranderlijk, onbevredigend en zelfloos is moet beschouwd worden als ‘Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf’.
Geen dood, geen vrees (15) – de dood
Waarom zouden we de dood buiten het leven plaatsen, of er niet over praten? De dood is onlosmakelijk met het leven verbonden. Immers, het enige wat we zeker weten is dat we doodgaan.
Helaas waar gebeurd
Ik ben er nog niet overheen dat ik mijn moeder pas weer zag toen ze dood was. En het was maar een paar maanden geleden toen ze nog leefde.
Menno – ars moriendi
Meneer Van Hall slaapt. Menno ’s maag rommelt. Zijn darmen spelen op. Hij wil naar het toilet, maar durft niet om aflossing te vragen en blijft daarom maar zitten. Hij maakt zijn hand voorzichtig los en zoekt de polsslag van de patiënt. Zesennegentig slagen per minuut telt hij. Menno zucht, schuift zijn stoel een beetje naar achteren en begint allerlei figuurtjes in het witte pleisterwerk van het plafond te bestuderen. Hij voelt zich slaperig worden.
Het jaar 2025 – dag 154 – verdrinkingsdood
Door mijn onoplettendheid verdronk een vogeltje.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 105 – meerfout
Nederland vergroend maar dan anders.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 79 – dood en soep
Eet nooit soep in een ziekenhuis.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Paul Stolk is dood
Twee jonge, gedreven gasten werden ouwe knarren. En toen bleef er nog maar een over.
Het jaar 2025 – dag 65 – Conor
Troostend lied.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 35 – kanarie
Vogeltje wat zing je doods.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Menno – ze leven nog
Dan komt oma. Ze pakt de teil op, en gaat ermee de trap op, naar de keuken boven. Menno volgt haar. Een voor één haalt oma de alen uit de teil, legt de vissen op een houten snijplank en snijdt ze de kop af. Tot Menno ’s stomme verbazing lijken de van elkaar losgesneden koppen en lijven afzonderlijk voort te leven. De bekjes blijven open en dicht gaan, net als de kieuwen, en de lange lijven kronkelen gewoon door.
Het jaar 2025 – dag 9 – bosdood
Het vaderschap, de kinderen, de vorst en de kramsvogel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Hans de Booij: ‘Boeddhisten volgen geen opleiding in het moorden’
‘Ik ga niet meer mee in emoties en maak geen keuzes. Ik zeg gewoon: dit voelt niet goed aan en ik wil niet weten waarom.’
Peter – Mijn artsen zijn anders
Een mening hebben over hoe mijn lichaam behandeld wordt na mijn overlijden is altijd prematuur: het moet nog gebeuren. Of, in mijn geval: volgens sommigen had het al gebeurd moeten zijn. Mijn artsen zijn anders.
Guy – dhammazaadjes – Ook al vergaat het lichaam, er is niets te vrezen
Op 1 november sloot Johan C. de stille online meditatie af met onderstaand prachtig gedicht. Een juweeltje. Johan liet zich inspireren door vers nr. 16 van de Tao Te Ching van Lao Tse in een vertaling van de pas overleden auteur Kristofer Schipper.
Guy – dhammazaadjes – Aandacht op de dood (P. maranasati bhavana)
De traditionele maranasati-praktijk van het Theravada is gebaseerd op de (Maha) Satipatthana Sutta. Deze meditatiebeoefening omvat de visualisatie van het lichaam dat metaforisch uit 32 ‘onderdelen’ (organen en lichaamsvloeistoffen) bestaat. Het lijk wordt door de beoefenaar gevisualiseerd in verschillende stadia van verval. In de Oosterse praktijk worden skeletten prominent op verschillende locaties in de kloosters geplaatst om deze contemplatie aan te moedigen en te bevorderen.
Jelle Seidel – Opmaat tot eeuwigheid
Ik ben opgevoed met achterdocht tegen de katholieke kerk en had de eerste jaren grote moeite met zenrituelen en –verhoudingen. Al die mannen in jurken, devoot gevouwen handen, buigingen tot op de grond, wierook, en niet vergeten de hiërarchie…
