Zondagavond, net na het zenweekeinde, wordt er op de poort van onze tempel geklopt. Ik was hondsmoe van het koken, teisho’s geven, dokusan, tafels sjouwen, bedden opruimen, enz. enz. Gelukkig was eenoog Gyogen-san nog aanwezig om te helpen de keuken weer aan kant te maken. Hij komt naar mij toe en zegt: ’ D’r staat een monnik aan de poort.’
dharma
Dick – Godsbeeld
De hele nadruk die wij in zen en bijvoorbeeld mindfulness leggen op aandacht, het NU en het vernieuwende wonder dat daarin elke nanoseconde plaatsgrijpt, wijst in de richting van het onpeilbare mysterie.
Ujukarin – Tussen droom en daad
Bij structureel gedrag waar je achteraf op reflecteert omdat je er ernstige spijt van hebt zie je vaak dat het klein begonnen is: een als één nacht bedoeld het bed delen met iemand buiten je vaste relatie, of een enkel avondje gokken of meer-dan-normaal feestelijk drinken.
Taigu – absurd boeddhisme
Vijfentwintig eeuwen boeddhisme hebben geen gedragsverandering teweeggebracht. Of je nu verlossing zoekt in wereldverzaking of in een gedachteloze realisatie van bevrijdende wijsheid, het lijkt geen bal uit te maken.
Wanneer ben je boeddhist?
Wanneer ben je eigenlijk boeddhist? Is dat een goede vraag of niet? En als het een goede vraag is, is er dan wel een goed antwoord op?
Een tekst geschreven vanuit verbazing…
Ik heb namelijk de indruk dat sommige Zenboeddhisten en iemand als Thich Nhat Hanh de concepten dukkha en samsara niet erg centraal stellen in hun uitingen, om het voorzichtig te zeggen. Ik ben niet te beroerd om het stelliger te zeggen: die de concepten dukkha en samsara hebben verdonkeremaand in hun Dharma.
Eigentijds dromen over de Dha(r)mma…
Ik droom, ik droom van een boeddhisme waar monniken, en nonnen, mannen en vrouwen, leken, op gelijkwaardige basis kunnen omgaan zonder onderscheid des persoons, motivatie , kaste (figuurlijk dan toch). Ik droom, van een boeddhisme waar alle regels en keurslijven wegvallen ( opgebouwd door de eeuwen heen ten gevolge van profilering, cultuureigen of andere motivatie […]
Giving it all away
Wat is vrijgevigheid wél en niet volgens Boeddha?
Jan Willis in Nederland – Gender, Identity and Spirituality -2
Jan Willis – is professor emerita Religie aan Wesleyan University. Zij was een van de eerste studenten van Lama Yeshe, de stichter van de FPMT. Ze heeft veertig jaar ervaring als wetenschapper, leraar en beoefenaar en persoonlijke, doorleefde ervaring met het kiezen van het pad van de dharma wanneer men geconfronteerd wordt met racisme en seksisme.
Taigu – Bevrijd door religieuze verbeelding
Dat ik me nog nooit heb vertoond in een shintempel komt niet alleen omdat de dichtstbijzijnde zich in Antwerpen bevindt. Ik vind shinboeddhisme, hoe sympathiek ook op papier, in de praktijk een beetje eng.
De zoete broodjes van een zorgeloos boeddhisme
Als je het boeddhistische spoor volgt van bevrijding, dan kan er een punt komen dat je niet meer de dingen anders kunt doen, maar ook andere dingen moet gaan doen. Er is, met andere woorden, een soort maatstaf, al is het een pragmatische, niet een serie geboden; in de boeddhistische methodiek, van welke richting dan ook, kan en hoort een ‘systeem’ te zitten van drukpunten op geest en gedrag. Dan is boeddhisme niet vrijblijvend meer.
Met stomheid geslagen
Het boeddhisme beweegt zich op het slappe koord van de middenweg en de val van eternalisme is altijd dichtbij. Ik heb een zekere mate van allergie ontwikkeld voor woorden als leegte en eenheid. Hoe rechtvaardig je deze vanuit de fenomenologie van het boeddhisme en het voorwaardelijk ontstaan, waarin niet-weten altijd vóór de abstractie komt?