Dan hoor ik eindelijk in zijn antwoord wat verstaan wordt door wat ik wezenlijk ben. De meesters binnen en buiten mij vloeien samen: oostpoort, westpoort, noordpoort, zuidpoort.
Han Fortmann, een stille baanbreker
Het Han Fortmann Centrum HFC (voor persoonlijke groei en bewustzijn) bestaat dit jaar 35 jaar en dat wordt gevierd met een symposium.
Non-conformist Brad Warner op toer in Nederland
Je houdt van Warner of je negeert hem, schreef het BD.
Juwelenschip
Waar ik ook zo van onder de indruk ben, is de volkomen onlosmakelijkheid tussen wat Longchenpa Zicht noemt en Mededogen. Zicht is er zeker van worden dat wat verschijnt het spel van ervaren is en ondervinden dat ervaring open is. Dit gaat gepaard met ‘Mededogen dat niet oprijst, niet ophoudt te bestaan en zonder zelf is.’
Oh, kijk…!
Kana drukt een onbeschrijflijke ervaring uit van bewondering, bewogenheid, lof, verwondering, verdriet, vreugde. Wij zouden minimaal een uitroepteken gebruiken. Maar de betekenis van kana reikt veel verder.
Kaartje van God
Het boeddhisme, zo heet het, heeft het niet zo met God. Met of zonder O. Dat heeft vast te maken met het massaal ontvlieden van het Christendom sinds in onze cultuur het idee groeit dat God Dood is.
Mijn vader
Als ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt. Dat dit ook helemaal niet mogelijk is, wist ik destijds niet. Het was een verlangen waarvan ik dacht dat het te vervullen was als ik aan zijn wensen beantwoordde.
De zenleraar, kapotte knieën en weemoed
Ja, je eigen hart leren kennen in zo’n situatie is een bar traject afleggen, net zo bar als Mustang doorkruisen na drie uur ’s middags. Er is niets meer om op te houden. Je kunt alleen je verkreukeldheid aanvaarden en blij zijn dat er iemand is die om je geeft.
Oude en nieuwe practice in Nepal
Ach, zei hij, dat bedoel ik nou als ik zeg dat er nog veel te doen is om de oude en traditionele opvattingen om te buigen. Die hel, zo plastisch afgebeeld op het levenswiel, is geen hiernamaals of overgangsfase, die maken we zelf, in dit leven.
Lama Khenpo: ‘Je hebt een groot hart nodig om je doel te bereiken’
In Kagbeni ontstaat een ‘klein Tibet’
Zenleraar Dick Verstegen: ‘Heilig in Mustang’
Niet alleen de Himalayagiganten dekken ons elk moment toe met hun heiligheid. Ze waken over ons. We hebben daar geen erg in. Zij ook niet.
Dick Verstegen: ‘Weer in Nepal’
Zenleraar en columnist voor het Boeddhistisch Dagblad Dick Verstegen is met zijn partner Ellen in Nepal, net iets meer chaotisch en mogelijk boeiender dan zijn geliefde Nederland. Voor het BD schrijft hij over zijn belevenissen daar.
Leerling van Nico
Wat wij dan van elkaar zijn, de lucifer en de brandstof? Het is dit onderscheid dat in ons samengaan vervaagt, zoals het in- en uitademen zozeer één proces kan worden dat je alleen maar kan zeggen: ‘ het ademt in mij’. Maar Nico blijft mijn leraar en ik zijn leerling.
Marloes Lasker en haar mystieke dagboek
Marloes komt er zonder veel omwegen voor uit dat ze zich van haar missie bewust is: Vieren dat ze een mens is, zoals ze zelf zegt. Zij weet zich daarin uiteindelijk onkwetsbaar. Maar dat kan alleen omdat ze bereid is haar gebrokenheid als uitgangspunt te nemen, steeds weer opnieuw.
Sesshin – wat is dat?
Sesshins komen uit de monastieke zentraining voort en vormen in feite het hart van de zenbeoefening.
Theekommen maken
De allermooiste theekommen worden gemaakt door het Japanse Raku-geslacht.
Sokun Tsushimoto: ‘Laat je niet op sleeptouw nemen door de mystiek van het Oosten’
In 1995 schreef journalist Dick Verstegen een artikel over een sesshin van Sokun Tsushimoto Roshi in het Nederlandse bezinning-en meditatiecentrum De Tiltenmberg. Rients Ritskes was de organisator van deze bijeenkomst. Toen leek niets erop dat het tot zo’n grote breuk tussen beide mannen zou komen.
Wat is er eigenlijk mis met maakbaarheid?
Is het ook niet mijn eigen ervaring dat de beoefening ten gunste van aanvaarding, openheid en vertrouwen en dus het loslaten van gehechtheden, positieve effecten heeft, zowel voor anderen als voor mezelf?
‘De herkenning is een feest. Zoals bij de bloem die de Boeddha omhoog hield op de Gierenberg’
Deze dag, die ik nooit zal vergeten, ging echt niet om wat via mij gezegd werd.
Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Wat wij in de bodhisattvagelofte reciteren is het besef dat verlichting of bevrijding geen eenzijdige zaak is. Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Leven-in-grondeloosheid
Bij het BD komen wel eens mensen hun bezwaard gemoed luchten. Ze zijn dan bijvoorbeeld beducht voor de toekomst van het boeddhisme in het Westen. Laatst was er zo iemand die op een Belgische zensite iets had gelezen over een zenleraar die zou laten blijken dat hij ‘ leven-in-grondeloosheid’ belichaamt.
Permanente segregatie dreigt voor Rohingya in Birma
Birma wordt gedomineerd door het boeddhisme, dat traditioneel weinig ruimte liet voor andere religies. Vooral de moslims uit Rakhine, de Rohingya, worden gemarginaliseerd. Begin jaren tachtig werd hen het staatsburgerschap ontnomen.
Drie generaties zenzientekenen
In deze column leg ik de wondere weg neer van drie generaties Zenzientekenen. De vraag is of deze nieuwe, uit de vorige eeuw daterende zenkunst, tijdig zal worden doorgegeven om haarvoor de wereld te behouden als een weg van ware verbinding en van waarlijk waarnemen.
Alles was nieuw en vertrouwd tegelijk, de struiken, de bomen, de raamkozijnen, de bagagedrager van een fiets…
We zouden naar het MuZIEum in Nijmegen gaan, Marloes en ik. Je kunt daar ervaren hoe het is om blind te zijn. Voor Marloes is dat haar voorland, want haar gezichtsvermogen is minder dan 3 %.
