• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Chinees boeddhisme » Vertrouwen, meditatie, zen, Reine-Land? Je doet maar!

Vertrouwen, meditatie, zen, Reine-Land? Je doet maar!

23 januari 2019 door gastauteur

Ergens bij willen horen, iemand willen zijn met een duidelijke visie over hoe het leven zou moeten zijn, en dan vaststellen dat het toch niet helemaal is zoals je wil? Het zal wel een eeuwigdurend bewustwordingsproces van de mens zijn.

Binnen deze optiek heeft Reine-Land boeddhisme een sterk punt: vertrouwen stellen! Niet in God, noch in Amida, dat zijn allemaal maar symbolen en metaforen om uit te drukken wat werkelijk belangrijk is, maar in jezelf. Vertrouwen stellen, alle verplichte rites en nummertjes loslaten; durven voortgaan op je gevoel, je hebbelijkheden, maar ook onhebbelijkheden aanvaarden; ze horen bij het totaalpakket dat je zelf bent, net zoals het leven.

Het Japans en Chinees boeddhisme en hun zienswijze blijven me inspireren, maar niet noodzakelijk meer als adept of volgeling van die of die stroming. Zenbeoefening, wat ik tot voor kort intens praktiseerde, is voor mij meer een methodiek en middel geworden; van het Reine-Land boeddhisme geloof ik dat het vooral een ondersteunende praktijk is die in combinatie met innerlijke zelfreflectie, zeg maar meditatie, leidt tot een voor mij volledig plaatje. Aan de leidraad van het witte pad , parabel van Shantao, een Chinese Reine-Landpatriarch uit de 7de eeuw,  en de ruimte om zelf in te vullen hoe ik dat bewandel, heb ik genoeg als filosofische overtuiging.

Boekenrol met Reine Land sutra.
Boekenrol met Reine Land sutra.

De Reine-Landstroming is een juweeltje van realistisch denken dat universeel, net als alle andere stromingen binnen het boeddhisme, de dharma in zich meedraagt. De meest eenvoudige manier van beleven? Gewoon effe rustig zitten voor mijn Amida-beeldje, prevelen van enkele ingetogen Namo Amida Butsu, branden van wat wierook en that’s it. Voor de rest? Vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf en in het leven dat, net zoals een rivier, allerhande dingen met zich meevoert, maar ook weer afvoert, goede en minder goede. Het leven is immers een impertinente stroom van dingen en gebeurtenissen die komen en gaan, niet toch?

Hiermee gezegd zijnde dat ik me niet langer door de buitenwereld laat indelen in hokjesdenkende classificatie: “Behoor jij tot die of die stroming? Ben jij een die of die boeddhist?” What’s in a name!!! Ik ben wat ik ben, doe wat ik doe; voorlopig blijft de kimono in de kast, de sutra-recitaties achterwege, overdreven formele handelingen achter mij. Ik ga voluit voor de natuurlijke en spontane opwelling en beleving: wierook branden, dankbaarheid betonen voor de dharma die ik heb leren kennen via het onderricht van de Boeddha, een buiging en wat complexloos zitten. Ik noem het zelf het sutra van stilte en aandacht: en halfduistere kamer; geluiden van buiten die mijn gedachten binnensijpelen; het leven accentuerend van alle dag zoals het is en waar ik deel van uit maak; een journey of dreams als ik mezelf en vooral mijn gedachten zie rondtollen terwijl ik zit en ze tracht te bevatten in een poging ze vast te leggen in een logisch denkpatroon, en daarmee ook de nutteloosheid van dit proberen ervan tracht in te zien.

Ik hoop alleszins dat ik het point of no return ooit zal bereiken; dat ik ooit al mijn twijfels, schuldgevoelens, hoop, verlangens kan opgeven en achter me laten, ze inruilend voor een zelfzeker en standvastig vertrouwen in dat wat is, was, of nog komen moet. Net zo hoop en vertrouw ik erop dat alle water uiteindelijk in een gemeenschappelijke zee terechtkomt, welke weg of pad we ook nemen.

Het Reine-Land boeddhisme is een mooi alternatief voor de leek om de dharma en daarmee het boeddhisme te beoefenen. Teruggrijpen naar de eenvoud van recitaties van de nembutsu, zich er volledig in verliezend, maar ook bevrijdend en het aspect vertrouwen opwekkend, niet al denkend maar al doende, … zichzelf overgevend aan … zichzelf, spontaan, zomaar … Het blijft een manier om voor velen, voor wie zen, meditatie of staren naar de muur niet de oplossing is, om een antwoord te geven op de vragen en gevoelens waarmee ze worstelen.

amida boeddha
Amida Boeddha

Dat heerlijke, pure, oprechte no nonsens beleven waar geen inspanning, studie of zware meditatie doorworsteld moet worden. Gewoon vertrouwen, vertrouwen dat het allemaal wel goed is, of komt, en dankbaarheid dat we dat geweldige verhaal dat het leven is, mee mogen beleven; en dit uitgesproken in één recitatie: Namo Amida Butsu. Dàt is waar het Shinboeddhisme voor staat. Enfin, mooi dat onze maatschappij stilaan ervan doordrongen wordt dat niet alle boeddhisten Tibetaan zijn of zenboeddhisten, en dat de dharma uit meer dan één kleur bestaat die antwoorden aanreikt op verzuchtingen, vragen, behoeften die zo prangend zijn voor ons als mens en individu, ook in deze tijd.

Door de jaren heen ben ik, gekleurd door het leven, geëvolueerd naar een zachter, pragmatischer iemand die met twee voeten op de grond staat en de vinger aan de pols van de maatschappij houdt. Ik leer als mens en beoefenaar van de dharma, dat ik ook tegen eigen huisjes mag durven trappen, maar dan met wel goed geargumenteerde en goed onderbouwde vaststellingen.

Tekst: Shaku Kajo, in contact met Jikoji Antwerpen

 

 

Categorie: Chinees boeddhisme, Japans boeddhisme, Nieuws Tags: Antwerpen, Boeddhisme, Reine Land, Shaku Kajo, shin

Lees ook:

  1. Kijken met de geest, onderzoeken met de geest?
  2. Shinboeddhisten bijeen in Southampton
  3. Wil de echte Zen opstaan
  4. Worstelen met God – Paul van der Velde in Antwerpen

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
28 sep
Choosing Kindness - Ven. Amy Miller
28 sep 23
28 sep
ONLINE cursusreeks Dhammakaya meditatie
28 sep 23
29 sep
Retraite voor ouders
29 sep 23
29 sep
Zenweekend/retraite
29 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Boeken – De bromvliegmethode
    • Ik weet niet wat discriminatie is
    • Duitse Letzte Generation sluit zich aan bij Extinction Rebellion
    • Sociale aspecten van het vroege boeddhisme (deel 2)
    • XR – Demonstratie tegen nieuwe gasboringen in de Noordzee

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.