• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Maatschappij » Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer

Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer

1 maart 2020 door Emmaho

Wat heb ik de laatste vier jaar allemaal niet moeten lossen . Horen (en erbij horen) , werk en goede fysiek, pijnloos zijn, muziek, gesprekken in groep, radio, evenwicht, wandelingen, vrienden die mij opbellen, “de oude Manu”, mensen die eens willen afspreken, optreden met muzikanten, stilte . Een waslijst doorstreepte zaken. Allemaal in postvak uit. Of beroerd door de delete toets.
Ik vind de eerste zin wel raar , ik heb ze WEL moeten lossen. En nog steeds is het een oefening in leren loslaten.  Dus werd ik aangetrokken door een boeddhistische oefening in bijna alles loslaten … “de straatretraite”.

Met enkel je identiteitskaart, een slaapzak en de kleren die je aanhebt “sans domicil” zijn. Je laat je uurwerk, geld, bankkaart, gsm, bezit, achter en wordt een kleine week dakloos in Brussel. Ik kruip dus onder het vernis van deze maatschappij (in groep welteverstaan en soms alleen.). Ik vertraag, hoef niet te rennen naar werk of bezienswaardigheid, heb geen excuus om door te lopen. Met lege zakken en open verwelkomende ogen stap ik door de rivier van mensen. iedereen druk druk met ergens heen te gaan. En rondkijken is blijkbaar verboden. Foei! als je eens oogcontact maakt of bewust stapt, kijkt naar het propere parkje waar je doorheen dendert. Snel snel naar je baas, naar je collega’s en je toekomstige centen. De mens als sociaal wezen,  maar dan niet als ie onderweg is.

Ik moet nu zorgen voor mijn eten, en voor de €0.50 om naar de wc te mogen gaan. Aarzelend steek ik mijn lege hand uit … dat gebaar alleen zorgt voor bruuske koerswijzigingen in de school mensen. Een goeiedag-wens wordt weggewuifd en lost op als een mistbankje. De regenbuien zijn minder storend dan dat mannetje met de hoed op en een plastieken zak (van kippenvoer, vol slaapzak, dichtgebonden met een fietsband) over de schouder. Hij vraagt om wat kleingeld om te kunnen eten, om wat te kunnen drinken, voor de  wc. De vervelende bedel-mug wordt ijskoud genegeerd, of met de “Metro” krant weggewuifd. “Ik heb niets bij mij” zeggen zakken vol rinkelend kleingeld. Sorry, zeggen volle magen of monden vol verse croissants.

Ik ga verder, tegen de stroom in en blijf vriendelijk vragen, zelfs mijn oprechte glimlach brengt de forenzenzee in verwarring. “Goedemorgen, bonjour” opent geen harten. Mensen horen mijn wens niet eens. Ze zien iemand die oogcontact probeert te maken en alle alarmsystemen gaan af. Af en toe breekt het wolkendek open en stopt een warme mens, geeft enkele hete muffins,wat geld, een broodje, enkele koeken, zelfs een croissant. In deze zonnestraal ontmoeten twee mensen elkaar, ogen kijken dieper, glimlachjes worden rondgestrooid, de ontvanger toont hoe dankbaar hij is, de gever wordt blij van het geven .Leren vragen, leren leven in het “niet weten”, “erkennen wat is” en “mijzelf en anderen heelmaken”. Mijn falend gehoor zorgt dat “niet weten” op een zeer hoog niveau stond!

De groep komt samen voor de maaltijd, ieder met zijn/haar inbreng en iedereen deelt en voegt het gekregene samen. Steeds was er voldoende! Een groep die elkaar draagt, de ruimte geeft om iemand uit te laten spreken (zonder vragen te stellen) maar luisterend vanuit het hart. Als het al donker is zoeken we een slaapplaats en karton om tussen ons en de koude grond te leggen. Nu nog, weken later, denk ik als ik karton zie: “onthoud waar het ligt, om straks te gebruiken als ik ga slapen.” Ondanks de regenweek schijnt de zon volop in onze harten en hebben we hartverwarmende contacten. Daklozen slapen naast ons of vervoegen onze eetcirkel.
Ze vinden het sympathiek dat wij het ook eens aan den lijve willen voelen hoe zij leven. De straatretraite geeft ook momenten van inkeer, naar binnen kijken, in groep en individueel.
We vertragen in het leven en worden ontroerend geraakt. In onze vijvers worden uitdijende kringen gevormd en onder ons “oppervlak” worden we beroerd. Natuurlijk voel ik de zenuwpijnen die blijven gieren voor mijn voeten en benen, het lawaai dat onverbiddelijk mijn schedelpan vult, de blaren die stilletjes de ruimte tussen tenen en schoen opvullen. Ik erken wat er is en leer gewoon verder te gaan, met een open geest en met een boel vrolijke twinkels in ogen en woorden. Kraantjeswater wordt champagne, stokbrood een festijn, mijn slaapzak een boot in de veilige haven.

De stad als living en slaapkamer. En wie er in rondloopt zie ik als vrienden en gasten. En ik probeer in mijn contacten helend te zijn, voor de andere en voor mijzelf.  Glimlachend, gevend en krijgend. “Dat ik dit maar niet moest doen” is spreken tegen dovemansoren. Ik deed de deur van mijn hart open en wandelde vol harts-tocht het onbekende in.

Ik wou de straat op!
En nu? Nu ben ik van’t straat. En enorm véél rijker, ontroerder en met een oor in mijn hart.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhistisch leven, Columns, Emmaho, Maatschappij, Zen Tags: de straat, Emmaho, straat, straatretraite, Tegen de stroom, zwerven

Lees ook:

  1. Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer
  2. De straat op…
  3. Kleine pijnlijke stapjes, grote stappen in menselijkheid
  4. Sta ik daar wat stof te vergaren…

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Emmaho

Emmaho is boeddhist in de Tibetaanse traditie. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 181 – boeren
  • Kloof tussen boekenrecensenten en lezers – auteur plaatst advertenties in NRC
  • Vrijdag Zindag – Arbeidsmigrant
  • Halte Hertenkamp, aantekeningen van Boeddha’s buschauffeur
  • Simpel en waar: drie nieuwe boeken van uitgeverij Samsara

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens