Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Dertiende jaargang

Boeddhisme

Dick – De zin van zen

door

Een monnik zei tegen zijn meester Sozan: Ik ben totaal radeloos, kunt u me helpen? De meester riep zijn naam: ‘Seizei!’ ‘Ja meester’ antwoordde de monnik. ‘Je hebt al drie glazen van de beste wijn uit China achter je kiezen en je blijft volhouden dat je nog niet eens natte lippen hebt!’

Dharmaleraar Daehae Sunim – films om spirituele concepten over te brengen

door

Op het eerste gezicht lijkt ‘Sermon on the Mount’ een Bijbelse film over acht jonge christenen die samenkomen in een geheime grot om na te denken en te discussiëren over hun geloofsgerelateerde vragen. De film onderzoekt diepe kwesties zoals de aanwezigheid van pijn in een universum dat wordt geregeerd door een almachtige God, de symboliek van de boom der kennis en de verboden vrucht, en het concept van menselijke schuld. Interessant genoeg overbrugt de film de kloof tussen het boeddhisme en het christendom door spirituele ideeën te onderzoeken die identiek zijn.

‘Is sociale actie bevorderlijk voor vipassana?’

door

Privé moeten leraren zelf weten of ze betrokken willen zijn bij een zaak of niet. Echter, de geschiedenis laat zien dat als je bezig bent met concepten, dat polarisatie en wording (bhava) direct ontstaan. Betrokken boeddhisten zijn er altijd geweest, ook in Azië. Maar zodra men gewend raakt aan het aanhangen van visies, dan worden visies dwangmatig, bepalend, en confronterend.

Vooraanstaand Tibetaans onderwijsdeskundige dr. Gyal Lo rondt bezoek aan Europa af

door

In 2016 was hij persoonlijk getuige van de gevolgen van dit Chinese beleid voor zijn eigen achternichtjes, die al na drie maanden op een kostschool Chinees met elkaar begonnen te praten en emotioneel steeds verder van hun familie kwamen te staan. Ontzet door deze situatie, startte hij een academisch veldonderzoek en bezocht meer dan 50 kostscholen om de gevolgen voor de kinderen en hun gemeenschappen vast te leggen.

Reacties in het Boeddhistisch Dagblad – beledigen

door

De uitgever van het Boeddhistisch Dagblad staat reacties van lezers onder geplaatste teksten toe. Om op een vriendelijke wijze zinvolle discussies op gang te brengen en de geest te scherpen en inzichten te verrijken. Edoch, de laatste tijd verhardt de toon van de reacties, gaan de reacties over in jij en jou bakken en hebben soms geen directe link met het artikel.

Boeddhistisch gedrag

door

Tijdens thakuhatsu (bedelronde) passeerden we een man die een kar de heuvel op duwde. Een van de monniken sprong uit de rij om de man te helpen en werd onmiddellijk teruggefloten. Hij was de man niet aan het helpen, hij had een zwijgende deal voor ogen, hij wilde zijn hulp ruilen voor de dankbaarheid van de man.

Over de Lotus-soetra (32): Leer op eigen benen staan

door

Shakyamuni Boeddha gaat dood. De Eeuwige Boeddha blijft, want de Eeuwige Boeddha is en blijft wat ie altijd was en zijn zal: de WET; en die WET is de Waarheid. Er is geen andere. Daar moet niet alleen Ananda het mee doen, daar moeten wij het allemaal mee doen. En wat anderen zeggen, doet niet ter zake. Er bestaat geen enkele andere formule die de kern van welke andere religie dan ook krachtiger weergeeft dan deze: Neem eigen verantwoordelijkheid en doe het zelf.

Taigu – De maatschappelijke praktijk van westers boeddhisme

door

Een terechte vraag is dan ook hoe westerse boeddhisten zich verhouden tot de maatschappelijke orde waarin zij leven. Wie nu opmerkt dat er voor liefhebbers geëngageerd boeddhisme bestaat, begrijpt niet de reikwijdte van mijn vraag. Ik zou graag weten wie op welke wijze geloofsartikelen aanhangen zoals ‘onderling afhankelijk ontstaan’, bevrijding van de cyclus van lijden en wedergeboorte in een definitief nirvana, ‘oorspronkelijke verlichting’, en het uitstellen van verlichting om als bodhisattva andere levende wezens bij te staan. Zijn dit symbolische voorstellingen of geloven boeddhisten werkelijk in volgende levens en andere werelden?

Dick – Het komt niet binnen

door

Ik herinner me dat, toen ik net met zitten begon, de woorden van leraren soms vertraagd binnenkwamen of helemaal niet. Het was alsof ze door een muur heen moesten. Achteraf zie ik vooral ook dat ik ze vervormde. Vaak schiep ik zelf in hun woorden een ‘overkant’ die bereikt moest worden. Of een onneembare kloof. Zeiden ze dat of hoorde ik het zo?