Dit was het laatste verhaal uit de serie ‘Sogenji desu…’
Toen gaf ze me nog een laatste hug en zei ze:
– ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’
En inderdaad: misschien is het wel zo eenvoudig.
Boeddhisme
Eigentijds dromen over de Dha(r)mma…
Ik droom, ik droom van een boeddhisme waar monniken, en nonnen, mannen en vrouwen, leken, op gelijkwaardige basis kunnen omgaan zonder onderscheid des persoons, motivatie , kaste (figuurlijk dan toch). Ik droom, van een boeddhisme waar alle regels en keurslijven wegvallen ( opgebouwd door de eeuwen heen ten gevolge van profilering, cultuureigen of andere motivatie […]
Sogenji desu: SUSOKKAN
Dat zijn de momenten dat je iemands hersenen wel zou willen inslaan. Letterlijk dus…En trouwens ook de hersenen van al die mensen die langsliepen met de kyōsaku – de encouragement stick die ons tijdens zazen bij de les moest houden.
Dansen met je Ego vanuit je stiltepunt
Je grote IK is als de grootste diepte van de Oceaan waar het altijd rustig en stil is en dat niet wordt verstoord door de golven aan de oppervlakte, ook al razen daar stormen en orkanen.
Bouddhisme, la loi du silence – over criminele misdragingen binnen Tibetaans boeddhisme
Lichamelijke mishandeling, uithongering, opsluiting en verkrachting waren het dagelijkse lot van onbeschermde kinderen.
Ludo – aangespoeld
…
De boeddistische blik – een nieuw verhaal
Tot zo’n acht jaar geleden maakte Tom Hannes actief deel uit van een boeddhistische gemeenschap waar hij twintig jaar samen met zijn toenmalige vrouw in zat. Alles moest wijken voor zijn beoefening en zenretraites, zo zeer zelfs dat hij er soms zijn baan voor opgaf. Maar langzaam begon zijn perspectief te kantelen van een teruggetrokken kloosterling naar een schrijver die zich steeds meer begon te interesseren voor actuele maatschappelijke vraagstukken.
Dick – Mijn vader
Als ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt.
Sogenji desu: KI
Voor ik naar Sogenji vertrok vroeg ik me af of ik het allemaal wel aan zou kunnen: eindeloos veel zazen, weinig slapen, de kou, het moordende tempo waarin alles ging, het gebrek aan privacy, het harde werken.
Geen dood, geen vrees (47) – Het gaat goed
De inzichten van Thich Nhat Hanh, de ongelofelijke inspiratie die hij geeft, ervaar ik iedere dag.
Sogenji desu: SAKURA
Vanaf half maart werden we toch wel een keer of tien per dag opgebeld met de vraag ‘of de sakura al bloeide’. Hanami – de kunst van het bloemen kijken – is namelijk big in Japan en daarbij draait alles om de bloesem van de sakura, de kersenboom.
De boeddistische blik – een nieuw verhaal
Tot zo’n acht jaar geleden maakte Tom Hannes actief deel uit van een boeddhistische gemeenschap waar hij twintig jaar samen met zijn toenmalige vrouw in zat. Alles moest wijken voor zijn beoefening en zenretraites, zo zeer zelfs dat hij er soms zijn baan voor opgaf. Maar langzaam begon zijn perspectief te kantelen van een teruggetrokken kloosterling naar een schrijver die zich steeds meer begon te interesseren voor actuele maatschappelijke vraagstukken.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (61)
‘Niet denken en niet doen. Want is dat niet de grootste valkuil van de mens. Alleen maar denken en dan doen?
Sogenji desu: DOZO
Als het om eten ging, dan was het ieder voor zich. Ik kan me nog goed herinneren dat toen ik nog maar net in Sogenji was, iemand tijdens yakuzeki – de maaltijd om vijf uur ’s middags waar de opgewarmde restjes van de lunch geserveerd werden – iemand recht voor mijn neus ongegeneerd letterlijk alle stukjes tomaat uit de salade viste.
Zeshin – De functie van een zenmonnik
Toen ik indertijd naar een Japans klooster vertrok had ik geen idee waar ik terecht zou komen, laat staan dat ik wist wat het kloosterleven inhield. Zonder dat ik het inhoudelijk wist was ik aan een opleiding begonnen. Elke Japanner weet dat je voor twee zaken in een klooster kan verblijven. De eerste is de priesteropleiding, en de tweede is een tijdje in retraite gaan.
CCP ontkent fundamentele mensenrechten in Tibet, burgers voelen zich ’tweederangs’ in eigen land
Volgens verschillende berichten heeft de Chinese regering vrouwelijke gevangenen meegenomen voor “gezondheidscontroles” waarbij zij werden mishandeld en een operatie kregen zonder behoorlijke hygiëne, waarbij talloze Tibetaanse vrouwen zonder hun toestemming werden gesteriliseerd.
Guy – Vergankelijkheid (P. anicca)
Vergankelijkheid is de sleutel tot inzicht: beseffen dat het niet onze vergankelijkheid is die ons doet lijden, maar wél ons verlangen om bestendig te zijn.
‘China’s intimidatie van Tibetanen in Europa moet stoppen’
Tibetanen die in Europa wonen – ook in Nederland – ondervinden druk en chantage van de Chinese autoriteiten.
Sogenji desu: KANNON
Net een week ervoor had Peter me verteld dat hij hier in Sogenji pas gemerkt had hoe jaloers hij eigenlijk was. ‘En dat terwijl ik van mijzelf dacht dat ik dat helemaal niet was! Maar man… ik ben zó jaloers… en de hele tijd ook… op iedereen… om niks!’ Dat kwam me akelig bekend voor.
Het jaar 2022 – dag 297 – leegte
niets en alles
Xi’s derde termijn is de doodsteek voor Tibet
Xi maakt er geen geheim van dat zijn ambities ver voorbij de grenzen van Tibet liggen. Rond 2049, honderd jaar na de stichting van de Volksrepubliek, wil China het Westen op economisch, militair en diplomatiek gebied voorbij te zijn gestreefd. Tibet zou voor iedereen in het Westen een gruwelijk voorbeeld moeten zijn van wat een leven onder Chinese heerschappij betekent.
Sogenji desu: CHIZU
Nou was één ervan zo’n echte Franse schimmelkaas. Een enorme stinkkaas dus. Nou ben ik daar gek op, maar deze was zelfs voor mij bijna – let op: bijna – te veel.
Loepzuiver boekje over het taoïsme van Michel Dijkstra
Een van de mooiste citaten uit de Zhuang Zi tref ik in dit verband ook weer aan in Dijkstra’s boek: ‘Het visnet bestaat omwille van de vis, en als de vis gevangen is, dan kun je het net vergeten. De konijnenstrik bestaat omwille van het konijn, en als het konijn gevangen is, dan kun je de strik vergeten.’
Over Theologie 40: Nobelprijs?
Veel mensen die in (een) god geloven, geloven in een illusie. Ze doen dat omdat ze daardoor denken (de illusie koesteren) dat zij grip houden op de wereld waarin zij leven, of dat er iets of iemand is die dat voor hen doet.
