• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Het denkhoofd en de schrijfhand

Het denkhoofd en de schrijfhand

16 mei 2023 door Zeshin van der Plas

Het is laat en ik kan niet slapen, overmorgen komt iemand van de vrijwilligerscentrale hier op bezoek. Weer iemand waar mee ik in onderhandeling moet. Ik vraag mij af of ik onder woorden kan brengen waarom ik mijzelf afhankelijk opstel tegenover overheidsinstanties. Ze hebben mij te kennen gegeven dat de stichting het zelf moet oplossen? Maar ik zie niet hoe? De saamhorigheid in onze samenleving is opgeslokt door regels en voorschriften.

Wij stellen geen eisen aan vrijwilligers anders is het niet vrijwillig en gaan we aan de grondbeginselen van de stichting voorbij, aan het hart van zen ‘overgave’. Dus ik stel mij afhankelijk op omdat ik de overheid serieus neem. Niet dat ik het eens ben met zijn beleid, overgave moet je dan ook niet verwarren met passieve onverschilligheid. Maar wat zou ik in zijn positie doen?  Ik zou waarschijnlijk net zo opgeslokt worden door de lucht- en windhandel als zij. En ter verdediging tegen alle papieren tijgers en een stuk of twintig maskers moeten opzetten. Ik heb mij in deze hachelijke onderneming gestort omdat deze wereld van lucht- en windhandel de enige dimensie is waar de meeste mensen nog in vertoeven. Werkelijk welzijn en hart voor elkaar hebben is mystiek geworden. Mystiek wil zeggen dat je er overheen kijkt, maar het is levensgroot aanwezig en wordt niet opgemerkt. Je komt pas tot de ontdekking wat, en hoe waardevol het is als je het kwijt bent.

De huidige vrijwilligers worden emotioneel gechanteerd, want wat doe je als een hulpbehoevend familielid aan haar/zijn lot word overgelaten? En de waardering van verplegend personeel is “jullie zijn kanjers met het hart op de goede plek”, terwijl steeds meer van hun collega’s wegvallen. De schouders waar het nu op ligt zijn aan het bezwijken. Kan de politiek er iets aan doen? Ik denk het niet- zij zijn zelf gevangenen van hun eigen bloedserieuze politieke spel, ze zetten zichzelf net zo onder druk als zij ’de boeren, verplegend personeel, leraren, politie, enz. Het is een natuurlijk proces, deze chaos is de orde van het universum, je kunt je er tegen verzetten, boos worden of protesteren of er naar kijken en het doorgronden. Je kunt wel ergens op schelden maar als je niet snapt waarom je auto niet starten wil zal je boosheid hem niet aan de gang krijgen.

Tangen Roshi heeft in het grijze verleden een kalligrafie gemaakt, drie Japanse karakters in een cirkel. De karakters zijn: ‘Dai Shin Gyo’. Dai betekent ‘Groot’ Shin betekent ‘Hart’ en gyo betekent , Beoefenen’ Dat is mijn oefening, het oefenen groothartig te zijn, hartelijk, hartverwarmend, hart voor de zaak hebben, het hart op de goede plaats hebben, enz, enz. Dit is mijn oefening en daarom stel ik mij afhankelijk op. Ik stel mij afhankelijk op omdat ik afhankelijk van alles, ik ben afhankelijk van mijn lichaam en van alles wat zich buiten mijn lichaam bevindt. Maar…wie is het die zich afhankelijk opstelt? De werkelijke les van de Groot hart beoefening is jezelf vergeten, totaal, geen voor of tegen, nog afhankelijk nog zelfstandig. Only doing, zonder uitzicht op resultaat.

Categorie: Boeddhisme, Columns, Geluk, Zeshin van der Plas Tags: beoefenen, boeren, groot hart, leraren, vrijwilligers

Lees ook:

  1. Het denkhoofd en de schrijfhand
  2. Ontkennen? 
  3. Het jaar 2022 – dag 271 – aanraking
  4. ‘Magische momenten’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Mieke zegt

    18 mei 2023 om 09:11

    Je stukje is me uit het hart gegrepen.
    We hebben een wereld gecreëerd waarin we kijken en horen en is er afscheiding gekomen. En wanneer horen luisteren wordt en kijken zién, wordt tegenkomen ontmoeten. Voor mij gaat hier leven uit het hart over.

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
22 sep
Retraite: natuur en meditatie
22 sep 23
23 sep
Teaching over Bodhicitta, het actieve mededogen
23 sep 23
23 sep
De Vijf krachten en de Dood
23 sep 23
24 sep
Meditatiedag: handleiding voor creatieve meditatie
24 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • B’eter – Risotto met paprika, courgette en paddenstoelen.
    • Kleefkracht
    • Het ene bewustzijn is het andere (niet)
    • Het jaar 2023 – dag 245 – benenwagen
    • Het BD en het grote driedaagse onderhoud

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.