• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Leonie Drost – vrije val

10 september 2019 door gastauteur

Het is al donker aan het worden als ik alleen door de straat loop waar ik normaal met onze hond wandelde. Ik kijk door de verlichte ramen naar binnen en stel me voor hoe de levens er uit zien van de mensen die zich in de huizen bevinden. Ik krijg het koud, krimp een beetje ineen en wandel door.

Drie jaar geleden had ik me aangesloten bij de sangha nadat ik toevlucht had genomen. Het was mijn eerste retraite. Ik had me er zomaar ineens voor aangemeld zonder te weten wat ik daar zocht. Niet eerder had ik me bezig gehouden met het boeddhisme.

Ongeveer een jaar daarvoor had ik uit het niets uitgeroepen naar mijn man dat dit het leven zou zijn waarin ik alle karma op zou gaan lossen. Ik had niet geweten waar deze opmerking vandaan kwam, wel dat ik het meende. Mijn man reageerde niet.

Op de retraite heb ik hard gehuild nadat ik de leiding had verteld dat ik toevlucht wilde nemen. Ik had gemompeld dat ik alles kwijt zou raken. Hoe moest ik dit vertellen aan mijn man en kinderen? Ik werd gerustgesteld en gefeliciteerd. Het voelde niet passend. Er werd gezegd dat dzogchen de snelle route was naar verlichting. Ik wist niet wat ik me er bij voor moest stellen, Verlichting. Het klonk als een onweerswolk die dreigend boven mijn hoofd hing.

Nu liep ik alleen door de straat. Mijn man woonde inmiddels samen met zijn nieuwe vriendin. Hij was vertrokken nadat hij verliefd was geworden op een moeder van school. Mijn kinderen woonden daar de helft van de tijd. Van mijn schoonfamilie had ik al twee jaar niets meer gehoord. Over een maand zou ik verhuizen naar een eigen woning.

Ik had 3 jaar lang alle retraites bezocht en zoveel mogelijk de sangha bezocht. Ik had mijn best gedaan mijn nieuwe pad vorm te geven door de dingen te doen die daar bij hoorden. Ik had geen idee welke kant ik nu uit moest en had houvast gezocht bij de sangha door ze te zien als mijn spirituele familie en te zoeken naar informatie en steun.

Terwijl ik verder wandelde in het donker bedacht ik me dat ik al maanden niet naar de beoefening was gegaan. De geborgenheid en veiligheid die ik er had gezocht, had ik niet gevonden. De andere sangha bleken al net zo zoekende te zijn als ikzelf. Degene waar ik een spirituele connectie mee dacht te voelen, vond me een mental case. Teleurgesteld had ik me afgewend en was weggebleven.

Geld om naar retraites te gaan had ik niet meer. Mijn geld was opgegaan aan de advocaat nadat ik twee jaar lang in een vechtscheiding had gezeten. Mijn boosheid had me al die tijd op de been gehouden. Nu was ook de boosheid er niet meer. De controle die ik al die tijd meende te hebben over mijn leven bleek een illusie. Ook al wilde ik het niet, de zekerheden waren één voor één uit mijn leven verdwenen. Mijn huwelijk, mijn identiteit als moeder en partner, mijn financiële zekerheid, mijn huis, mijn leefomgeving, mijn familie, mijn beeld van de sangha als spirituele familie, het was allemaal weg. Zelfs de gewoonte die ik mijn leven lang had gehad om de strijd aan te gaan en die me al die tijd had geholpen om te overleven, was verdwenen.

De vergankelijkheid van mijn leven en alles wat daar onderdeel van uitmaakte trof me als een mokerslag. Als de Leonie en het leven zoals ik haar definieerde, niet meer bestonden en misschien wel nooit echt bestaan hadden, welk houvast was er dan nog? De wens die al maanden sluimerend aanwezig was, kwam in volle helderheid naar boven. Ik wilde niet meer in deze illusie zijn. Het touw waar ik me al die tijd krampachtig aan vast had gehouden, was één voor één ontrafeld en ik had uiteindelijk losgelaten.

Ik wilde dood maar deed het niet. Natuurlijk niet, want ik had kinderen. Voor mezelf had ik het geen enkel probleem gevonden. Al maanden was ik somber en voldeed ik aan alle criteria voor een depressie. De ommekeer kwam toen ik me realiseerde dat ik al dood was gegaan. De Leonie zoals ik haar kende was er niet meer. In de drie jaar dat ik een leerling was van de 7e Dzogchen Rinpoche, waren mijn angsten, mijn onzekerheden, mijn gewoontes en denkpatronen stuk voor stuk naar voren gekomen en uitgedaagd. In een hoog tempo en niet op de meest zachtzinnige manier. Uiteindelijk had ik de strijd opgegeven en had ik er niet meer aan vast kunnen houden. Ik was moe geweest van de situatie, maar vooral moe van mijn eigen geest. Ik had het touw los gelaten en was in een vrije val terecht gekomen.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Dzogchen, Geluk, Gezondheid, Krijgsmacht Tags: 7e Dzogchen Rinpoche, eenzaamheid, Leonie Drost, sangha, scheiding

Lees ook:

  1. Sangha: let come, let go
  2. Illusie
  3. ‘Als je je mind eenmaal meer en meer herkent, is dat best ontnuchterend’
  4. Het jaar 2020 – dag 111 – Jimmy Stone

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Henk van Kalken zegt

    10 september 2019 om 15:31

    Heftig allemaal, Leonie. Ik ben zelf ook dzogchenpractitioner (Namkhai Norbu Rinpoche) en mij hebben beoefening zowel als de sangha juist geholpen om te zien hoe ongelooflijk relatief het samsarische bestaan is.
    Maar het touw loslaten, dat lijkt me goed nieuws. Er is namelijk niets om je aan vast te houden en dit lijkt me het moment om dat te zien.

    • Leonie Drost zegt

      11 september 2019 om 18:37

      Dank je wel voor je mooie aanvulling Henk. Ik ben ook blij met deze ervaringen. Ze hebben me geholpen om een helderder zicht te krijgen. Er is ook niets om je aan vast te houden. Toen ik ineens alles kwijt raakte, kwam het zicht dat het illusie is. Er was feitelijk niks aan de hand. Wil niet zeggen dat ik niet toch steeds opnieuw weer vastgrijp. Maar de momenten dat ik het niet doe, worden wel talrijker.

  2. Piet Nusteleijn zegt

    11 september 2019 om 08:37

    Waar hebben jullie het over? Het loslaten van het touw…
    Wat bedoel je dan precies?
    Serieus las ik “vrije val”. Serieus las ik de reactie van Henk van Kalken.

    Er is wel heel veel om je aan vast te houden. Probeer je best te doen. Zen je in..zet je in. Doe je best om te leven.
    Het is zeer de moeite waard.
    Met groet.

    • Henk van Kalken zegt

      11 september 2019 om 12:45

      Niet het leven loslaten… maar beseffen – zeker voor een dzogchenpractitioner – dat er niets is om je aan vast te houden. Geen touwen, geen handvatten, geen verdriet, geen geluk.

  3. Gerry Verbeek zegt

    11 september 2019 om 18:05

    Dag Leonie, mooie tekst schrijf jij daar. Het raakt mij. Je toevlucht tot …
    Verdriet, pijn en tranen? ‘Pain is inevitable, suffering is optional’. Fijn te weten dat jij net als ik ook aan het oud karma ruimen bent.
    Lekker samen puinruimen … hoppekee weg ermee. Dat schept nog meer RUIMTE voor onze vrije val …Dankjewel! Gerry

  4. Leonie Drost zegt

    11 september 2019 om 18:24

    Precies, dat is het. En dat kunnen geeft een enorm gevoel van vrijheid!

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 1 maart 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 3 maart 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 3 maart 2021
    Weten - Niet Weten | Cursus Lotus Trilogie online
  • 3 maart 2021
    Lezingenserie 'Mystiek leven'
  • 4 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Lantaarn – Licht in de bodemloosheid van het bestaan
  • Podcast #14 – Verbonden met Myanmar
  • Milieudefensie – Burger flink belast en industrie ontzien onder kabinetten Rutte
  • Elf percent Nederlanders – coronavirus bewust ontwikkeld
  • Niet-weten is leven in onduidelijkheid

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens