Ook al zijn we weg, we zijn er nog. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Columns
Voor mij was het loslaten van regels na een leven vol ‘moeten’ een bevrijding
Vorige week schreef Joop Hoek in een column in het BD over zijn twijfel, of hij nog wel boeddhist wilde zijn, dat eeuwige zitten, die opgelegde vriendelijkheid, ook in zijn mails en brieven. Hij voelde zich opgesloten, wil een breekijzer om die deur open te krikken. In onderstaande tekst reageert Geertruida* op die column.
Begeleiding
Ik heb weleens een opblaaskussen in de zendo aangetroffen, maar daar zat een keurig zwarte hoes omheen en was geen storend element binnen het geheel. Ik ontdekte het pas toen ik het kussen oppakte.
Het jaar 2017 – de honderdenzevenenzestigste dag – afvallige
Ik twijfel me rot, waarom zit ik? Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden haat en gehechtheid. Vrede en alle goeds.
Spelbederf
De kabinetsformatie is eigenlijk een overgangsritueel. Kijk je er op die antropologische manier naar, dan komt wat in Den Haag gebeurt langs een onverwachte meetlat te liggen. Conclusie: men haalt er niet uit wat erin zit. Nog sterker: er lijkt sprake van spelbederf.
Mindfulness is niet: ‘goed voor iedereen’
Er bestaat geen aanpak die goed is voor iedereen.
Het jaar 2017 – de honderdenzesenzestigste dag – Oranje Vrijstaat
Wat heerlijk om in Oranje Vrijstaat te leven. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Krijgen onze kinderen wel genoeg aandacht en liefde?
We schrikken als we horen dat er twee jonge meisjes zijn vermoord en vooral wanneer er sprake is van een minderjarige verdachte. Eigenlijk zijn ze allemaal slachtoffers, want ook de dader is slachtoffer van ons beleid.
Het jaar 2017 – de honderdenvijfenzestigste dag – Verkade en Sogyal
Sinds ik helder horend ben hoor ik oosterse muziek. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Het jaar 2017 – de honderdenvierenzestigste dag – love you
Ik zal altijd van je blijven houden. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Een dag met een gouden randje…
Al lopend dringt het tot me door dat er ook andere geluiden zijn waar te nemen. Het is het geluid van muziek, zomaar midden in het bos. Heel in de verte hoor ik de subtiele klanken van een viool.
Vrede en vrijheid
Na een verblijf van zeven weken in een revalidatiekliniek kijkt Taigu met ogen van verwondering en ontroering naar zijn vertrouwde woonomgeving.