Op het moment dat ik sterf,
zal ik proberen naar je terug te komen
zo snel als ik kan.
Columns
Drie maal scheepsrecht
Mijn boeddhistische thema in deze column gaat over oordelen als: Dit is boeddhistisch en dàt is on-boeddhistisch.
B’eter – Japanse maaltijdsoep
Dit gerecht schijnt in boeddhistische tempels geserveerd te worden, en een typisch voorbeeld van shojin ryori (“buddhist temple food”) te zijn.
Gesprekjes: Hersenbeschadiging
Annelies legt het uit. Voor ze ziek werd, werkte ze als afgestudeerd klinisch psycholoog in een ziekenhuis. Na de operatie kon ze dat werk niet meer aan en kwam ze met een uitkering thuis te zitten. Ze kreeg van alle kanten hulp aangeboden, maar daar kreeg ze het benauwd van. Het leek wel alsof iedereen haar ineens als een klein kind begon te behandelen dat afhankelijk was van geboden hulp, waar ze vervolgens dankbaar voor moest zijn.
Geen dood, geen vrees (28) – Identiteit
Op het moment van sterven verliezen we niet alleen alles wat we bezitten, maar ook onze volledige identiteit. De reden waarom we bang zijn voor de dood, is dat we onszelf identificeren met deze wereld, dit lichaam, ons bezit, onze status, en onze familie.
Het jaar 2025 – dag 241 – understanding
Ik hou van je omdat…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Geen dood, geen vrees (27) – Huilen
Een van de teksten die ten gehore werd gebracht ‘Je moet zeilen op de wind van vandaag’ raakte me – als zeiler en begeleider van tientallen zeilretraites op het IJsselmeer – erg diep, ook omdat het zo’n boeddhistische tekst is. Nu, in het hier en nu, gebeurt het. In dit moment verblijven, in dit moment zijn, is de kunst en zo’n bijzondere oefening.
Het jaar 2025 – dag 240 – herinneringen
Mijn vader en de schakelaar op de trap.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Geen dood, geen vrees (26) – Het is toch nog snel gegaan
Ik word wakker uit een rare droom. Mijn vriendin en iemand anders gaan de kamer uit waar mijn lichaam kennelijk ligt opgebaard. Bij het dichtdoen van de deur hoor ik het bezoek nog net zeggen ‘het is toch nog snel gegaan.’
Het jaar 2025 – dag 239 – de snoeischaar
Doet snoeien groeien?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Gesprekjes: Giraf en Mammoet
Ik wandel doorgaans langzaam en sta ook nog eens regelmatig stil. Rondkijken en over een oneffen pad lopen gaan namelijk niet zo goed samen door een groot struikelrisico. Daardoor wordt ik ingehaald. Een vrouw van middelbare leeftijd stapt noest door. Blik gericht op de grond. Ze passeert mij zwijgend. Op haar kleine rugzak zie ik een Nederlands vlaggetje.
Guy – dhammazaadjes – Sampajanna (P.)
Sampajanna is één van de vier scharnierwoorden in het refrein van de Mahasatipatthana Sutta. Het is in dit refrein dat de Boeddha zijn volgelingen aanraadt om nauwgezet—ijverig, vurig, met grote inspanning (P. atapi); penetrerend aandachtig (P. satima); met helder begrip en diep inzicht in de vergankelijkheid van de dingen (P. sampajanna) en vrij en onthecht van werelds verlangen en afkeer (P. vineyya loke abhijja-domanassa)—de interne oorzaken van dukkha te onderzoeken in de Vier Velden van Opmerkzaamheid, namelijk in het lichaam; de gewaarwordingen; de geest en de geestinhoud.
Peter – Mediteren met Peter
Ik doe aan zenmeditatie, al decennia. Maar ik ben niet zo van de rode soepjurken, kaalgeschoren hoofden en zogenaamde boeddhistische gemeenschappen die sangha’s worden genoemd, in de praktijk sektes.
Mensen die lid zijn, begrijp ik uitstekend. Zelf nadenken hoeft niet meer. Dit kan verlichtend werken als je onzeker bent.
Geen dood geen vrees (25) – De Vijf Overdenkingen
Ik kan niets vasthouden. Ik kom hier met lege handen, en ik ga met lege handen.
Het jaar 2025 – dag 238 – eigendom
Ik ben geboren, kwam uit hen, maar was geen eigendom van mijn ouders.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Geen dood, geen vrees (24) – Leven(s)werk
Laten we in dankbaarheid leven. Diepe dankbaarheid is het ‘middel’. De essentie dat we het gelukkigst zijn wanneer we dankbaar zijn en niet andersom is een diepgaande oefening. Laat dankbaarheid in ons groeien als een bloem, laten we dankbaar zijn voor alles wat er is, en zeker ook voor de kleinste dingen.
Het jaar 2025 – dag 237 – autonome boeddhisten
Zijn het spionnen? Aan wie rapporteren ze?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Menno – yogales geven
De vraag naar Hatha Yogalessen neemt geleidelijk toe, maar alleen doordat het wordt gezien als een soort veredelde gymnastiek. Op gemiddeld twee avonden per week geeft Menno totaal vier uur les in Hatha Yoga: in Zeist Noord; Maarssen en Woerden. Dat levert jaarlijks een niet te verwaarlozen extra bijdrage aan het gezinsinkomen op. Ondertussen worstelt hij met alles wat met Yoga te maken heeft, doordat hij enerzijds de financiële voordelen van het lesgeven in Hatha Yoga wel kan waarderen, maar anderzijds in toenemende mate twijfelt aan alle filosofische en spirituele aspecten van Hatha Yoga. Die twijfels hangen nauw samen met de rage om in een oranje gewaad achter Bhagwan Sri Rajnees aan te lopen. In Amsterdam en andere grote plaatsen paraderen deze zogenaamde sannyasin ‘Hare Krishna, hare Krishna’ chantend met een bijkans kale kop door de straten. Hij wil daar absoluut niet mee vereenzelvigd worden, maar vindt het tegelijkertijd mateloos boeiend.
Geen dood, geen vrees (23) – Dood
Bij ons thuis ligt Minie sinds haar inslapen in een kaasdoek in een mandje. Ik praat met haar, aai haar en bedank haar voor alles wat we samen hebben meegemaakt. Voor haar aanwezigheid in de tijden dat ik het moeilijk had, voor haar rust en voor de gekke capriolen die ze uithaalde.
De ziel en de chip 6 – de dans van de seities
In onze serie De ziel en de chip onderzoeken we wat er gebeurt wanneer de ziel – de binnenkant van ons bestaan – de ontmoeting aangaat met de chip, het symbool van een wereld die steeds meer wordt gedomineerd door technologie en algoritmen. Vandaag kijken we met Federico Faggin en Thich Nhat Hanh naar een nieuw perspectief op leven en dood: het universum als een voortdurende dans van verschijnen en verdwijnen.
Guy – dhammazaadjes – Kamma (P.)
We hoeven ons niet te verschuilen achter illusie. Niet de schuld bij anderen leggen. Maar evenmin de verantwoordelijkheid voor onze bevrijding op de rug van een illustere onbekende macht schuiven. Dat is vluchtgedrag. Wegkijken van de realiteit.
Geen dood, geen vrees (22) – radicale remissie
Iedere drie maanden is het raak. Bloedprikken om te bepalen of de medicatie nog werkt en iedere zes maanden bloedprikken en een scan om te zien of er daadwerkelijk niet meer uitzaaiingen zijn bijgekomen.
B’eter – aardappelgnocchi
Soms word ik een beetje moe van deze wereld met z’n multinationals die vooral hun best lijken te doen om zo veel mogelijk winst te maken. Ze verkopen ons voor veel geld producten waar bijna niks in zit – maar wel allerlei toegevoegde chemicaliën.
Gesprekjes: Geslaagd
Hij daalt het keukentrapje af dat hij heeft gebruikt om een Nederlandse vlag en een schooltas aan een vlaggenstok te hangen. Ik sta op de stoep voor zijn huis toe te kijken.
“Gefeliciteerd!” roep ik. “Zoon of dochter?”
“Dochter”, antwoord de man. “Gymnasium.”
“Slimme dochter!”.
