Het was een sombere novemberdag, maar het regende niet. Nog niet in ieder geval. Ik had voor de zekerheid wel een regenbroek in de fietstas gestopt. Langs het fietspad stonden twee jongetjes en een meisje achter een tafeltje. Op het tafeltje: twee teddyberen, allebei donkerbruin en de een ietsje groter dan de ander. De jongetjes keken nog somberder dan het weer. Het meisje speelde met haar vlechtjes. Ik remde en stond precies voor het stel stil.
Columns
Het jaar 2025 – dag 339 – hoofd
De drukte in het hoofd.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Mijn opa heeft een hobby
Ze roept dan lieverd
kom hier of ik schiet
Kersverse Nederlandse bhikkhu Arjan Schrier reist door Thailand (1)
Een nieuw jaar 2560 in Wat Mahatat.
Het jaar 2025 – dag 338 – grote schoonmaak
Zerken op de schouder…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Boeddha en Christus in één boot
’s Avonds, met de telefoon in de hand, herhaalt zich een bekend ritueel: scrollen door nieuwsfeeds, filmpjes en foto’s. Gebombardeerde steden, vluchtende gezinnen, mannen met wapens. De taal wordt scherper, de gezichten gespannener. Het lichaam spant zich aan, alsof het zelf in een loopgraaf staat.
Elementen feuilleton – Deel 7 – De vier grote stoffelijke elementen in hun gezamenlijke voorkomen
De indeling in de vier grote elementen verwoordt elk uniek, specifiek aspect van stoffelijkheid. Elk element is een dhamma, het draagt zijn eigen specifieke kenmerken. Hitte en beweging komen wel gezamenlijk voor maar zijn niet hetzelfde. Stoffelijkheid presenteert zich op vele manieren aan de zintuigen. Ieder element in haar eigen domein. Het zo kunnen beschouwen van zoiets alledaags als een stoel is een staaltje analyse van de bovenste plank
Het jaar 2025 – dag 337 – duister licht
Er is toch stroom nodig voor lantaarnpalen die duister licht verspreiden. Voor niks gaat de zon op.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Meditatie- ‘Het levert niets op, ik kom geen stap vooruit’
Je zit recht, je hebt je vastgebeten in je oefening, je bent helder, alert. Maar voor iedereen hier geldt, als je maar een klein beetje onvoorzichtig bent dan ben je het zo weer kwijt.
Guy – dhammazaadjes – Dukkha
De Boeddha was niet geïnteresseerd in het beantwoorden van metafysische vragen die puur speculatief zijn en slechts denkbeeldige problemen veroorzaken. Intellectuele bevrediging was niet zijn doel. Zijn leer was bedoeld om de mens vrede en geluk te brengen door het verkrijgen van helder inzicht in de ware aard van de dingen. Yatha-bhuta.
Peter – Bericht uit het beschermde huis (25)
Die solitaire benadering van het ongerief in je hoofd kan een eenzame aangelegenheid zijn. Maar Schopenhauer schreef het al: liever alleen, dan onder verraders.
Het jaar 2025 – dag 336 – senioren
Vroeger moest je een bordje met Slecht Horend achter op de fiets plakken, nu: uitvreter bejaarde.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Taigu – Ahimsa: beeld en werkelijkheid
Ahimsa, geweldloosheid, is hét wezenskenmerk van boeddhisme, geloven moderne aanhangers ervan, evenals de rest van de wereld. Deze normatieve reflex klopt echter niet met de historische praktijk.
Het Open Boek
Het boek Rotterdam verscheen vrij recent, in 2022. Met een verward gevoel over de subtitel begon ik te lezen. Een ode aan de inefficiëntie, hoe zo? Rotterdam blinkt toch uit in efficiency? Maar Arjen van Veelen beschrijft met pijn – op een heerlijke poëtische wijze- het tempo waarmee de stad en de economie van Rotterdam zich ontwikkelden. Een moorddadig tempo. Zijn verhaal laat zien hoe de moloch van economisch denken en handelen een liefdeloze verachting heeft voor alles wat de menselijke maat behoeft. Hij laat zien dat technologie ons niet een gemakkelijker leven heeft bezorgd, maar ons opjaagt, nerveus maakt en gevoelens van verlorenheid en eenzaamheid brengt. De samenleving atomiseert, het sociale weefsel wordt aangetast in een niets ontziende jacht op productie, snelheid en consumptie. Met de ontwikkeling van het wereldwijde containervervoer werden haven en stad gescheiden.
Het jaar 2025 – dag 335 – zeil
Zeilen met tegenwind…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Zen en de kunst van het Solex-onderhoud
Mijn nieuwe acquisitie was een bij elkaar geraapt zooitje dat met tieribs, zogenaamde kabelbinders, bijeen gehouden werd.
Over Antropologie 5: Veldwerk
Vroeger werd er geen of nauwelijks veldwerk verricht. Antropologen bleven gewoon thuis en zagen dus niet met eigen ogen hoe het dagelijks leven ergens anders verliep. Wat ze wilden weten, haalden ze uit geschreven bronnen. Reisverhalen. Brieven. Logboeken. Ze borduurden voort op werk van anderen, en wat zij hadden opgetekend over geschiedenis en traditie. Noem het leunstoel-antropologie. Vandaag de dag zijn er mijns inziens nog veel amateur antropologen die vanuit hun leunstoel menen ‘alles te weten’ over bijvoorbeeld het boeddhisme in het verre oosten omdat ze een paar boeken hebben gelezen, of door een reisgids hebben gebladerd met mooie foto’s over pagodes. Ik zeg maar wat. Zelf bezit ik trouwens een tweedehands leunstoel.
Guy – dhammazaadjes – De werkelijkheid van onze eigen aard
Het niet bewust zijn van het feit dat we blindelings reageren (P. sankhara’s). Noch bewust van de reden waarom we reageren op onze gewaarwordingen. Ons evenmin bewust zijn van de werkelijke aard van datgene waarop we reageren. Verder onwetend omtrent de vergankelijke, onpersoonlijke aard van ons bestaan en tenslotte onwetend over het feit dat onze gehechtheid aan dit bestaan slechts lijden brengt.
B’eter: Provençaalse salades
Kort nadat we thuisgekomen waren van onze rondreis door de Provence kwam het boek Passie voor de Provence van Yvone Lenard toevallig op mijn pad. Het bevat verhalen over de Provence en elk hoofdstuk wordt begeleid door een recept. Vandaag wil ik het hebben over vinaigrette. Salades maak ik doorgaans af met een scheutje olijfolie en een scheutje azijn, maar de vinaigrette uit het boek heeft wel wat. We hebben er al diverse salades mee gemaakt. Steeds verder uitgeklede varianten van de salade Niçoise.
Gesprekjes: Nieuwe woorden
Bij mij in de buurt noemen ze mij soms “ ’t vogeltje” doordat ik vrijwel altijd liedjes fluit zodra ik buiten ben. Dat doe ik al zolang ik mij dat kan herinneren, dus pak ‘m beet: zo’n jaar of zeventig. Het gaat mij ook best goed af, vind ik zelf. De melodieën variëren van ‘Die Forelle’ van Franz Schubert tot kinderliedjes die wij uit volle borst op de lagere school zongen, begeleidt door een meester of juf die vaardig was met een blokfluit. Helaas wordt er tegenwoordig op school nog maar zelden muziek gemaakt of gezongen. Maar eerlijk is eerlijk: niet iedereen is van vrolijkheid gecharmeerd.
Het jaar 2025 – dag 332 – telescoop
Mijn stem is later nog te horen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Vrijdag Zindag – Overeenkomsten maken het verschil
De polarisatietrend typeert onze tijd. Twee verkiezingscampagnes versterkten de neiging om verschillen breder uit te meten dan overeenkomsten. Maar hoe krijgen overeenkomsten weer hun plek in het publieke debat? Voorvraag: welke keuzes maken mensen in hun betekenisgeving, vanuit welke waarden, en binnen welke machtsverhoudingen?
Het jaar 2025 – dag 331 – house for sale
Hoe een song mooie herinneringen op kan roepen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Leven in Thailand – Effe wennen
“Waar zijn toch al die keukendoekjes gebleven?” vraagt Mieke zich hardop af. Inderdaad is het opvallend dat de mand waar die dingen normaal gesproken inzitten maar half vol is. Eerst dacht ik nog dat er een heleboel in de was zouden zitten, maar nadat de vuile was gewassen was was de wastas leeg maar de keukendoekjesmand nog steeds niet vol. De beschuldigende vinger begon al te wijzen in de richting van de house and pet sitters, de Chileense woestijnbewoner en het Engels-Braziliaanse koppel die tijdens onze zesweekse Europareis op ons huisje en de beestenboel gepast hadden. Geen idee wat die met de doekjes uitgespookt zouden moeten hebben, maar het enige wat we zeker wisten is, dat er bij ons vertrek nog een flink gevulde mand was.
