Een gedicht voor een wereld die geen weet heeft van niet weten
Columns
Pot en deksel
Winter 2013. Zittend op mijn kussentje, hartje Amsterdam, reciteren we deze tekst uit de 8e eeuw. Deze tekst die steeds maar helderder wordt….’Deze woorden tonen de Grote Werkelijkheid’. Het ontroert me en maakt me dankbaar.
Oost en West: een culturele Rorschach
Ons verlangen naar de ideale meester creëert vacatures die blijkbaar snel ingevuld worden. Het is schokkend te zien hoe bereid we in het Westen zijn om te geloven in verlichte leraren. Alle rationaliteit, alle autonomie evaporeert oog in oog met iemand die zich als verlichte leraar presenteert.
Drie maanden huur niet betaald, op straat gezet
Ik heb me afgevraagd of een tehuis, het zich thuis voelen, niet een fundamenteel recht is van iedereen. Het diepste verlangen van ieder mens is de behoefte om zichzelf te kunnen zijn. Dan voelt iemand zich thuis.
Gedachten over vergankelijkheid…
Zal men in de zee ooit zoeken naar de resten van de verzonken stad New York, de eens zo machtige stadstaat in het oosten van het Noord-Amerikaanse continent?
Pleegzuster Bloedwijn
De motieven van Pleegzuster Bloedwijn zijn niet helemaal zuiver: ze wil redden en daarmee een bijzondere plaats verwerven, lief gevonden worden, gezien worden. Ook Pleegzuster heeft traumaatjes namelijk.
‘Economisch gezien begint het bewandelen van de Middenweg met het beteugelen van hebzucht.’
Er is niks mis met – economische – productie en consumptie, mits het maar dienstbaar is en constructief bijdraagt aan het welzijn van alle levende wezens. Het materiële wordt gezien en behandeld als een middel om het immateriële doel – geluk – te bereiken.
Modder
Verlichtingservaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zoveel is weer duidelijk. Het geestelijk pad gebeurt precies daar: in de geest.
Shikantaza
Ga zitten en kijk. Doe niets. Wacht tot je het ziet.
Een boeiende festivaldag in India
Ujukarin is lid van de Triratna Boeddhistische Orde. Mensen komen hem tegen als nerd, familiemens, wereldreiziger maar bovenal als Ordelid. In dit soms hilarische verhaal beschrijft hij hoe hij in India de dharma onderwijst aan Indiërs. Deel twee: over een beetje onbegrip.
De hunkering naar heil en de macht van zelfbedrog
Als je niet oppast kan boeddhisme worden vervormd in de mal van het al te menselijke wensdenken in termen van houvast waar geen houvast is. Op iedere stap loert de dreiging van zelfbedrog. Door zijn ontkenning van het bestaan van een onsterfelijke ziel (atman) heeft het boeddhisme in zijn lange wordingsgeschiedenis vaak gekampt met een ‘nihilistisch’ imago.
Dharmachari Ujukarin, een Solex en de Boeddha: Een lesdag in India
Natuurlijk op geheel Indiase wijze, achterop z’n Solex. En helmen, daarvan hebben in India weinigen gehoord :-). Ik dus zonder m’n onafscheidelijke baseballpet (die anders zou afwaaien) en met beide handen vastgeklemd achterop, en de tien minuten ging eigenlijk opvallend goed gezien het echt-Indiase verkeer.
Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Wat wij in de bodhisattvagelofte reciteren is het besef dat verlichting of bevrijding geen eenzijdige zaak is. Het is alles of niets in de bodhisattvagelofte.
Onheil? We vergeten dat het om mensen gaat…
In Woerden ontdekt een wethouder dat een probleemgezin wordt behandeld door tien tot zeventien hulpverleners met verschillende uitgangspunten. Een kind in nood dat verknipt wordt in zeventien elementen: wat blijft er over van het kind-zijn en zijn menselijke karakter?
Ontmanteling
Laatst stond ik op een brug en keek naar de winterzon die de sneeuw en de Amstel deed glinsteren. En ik bedacht dat het leven niet gaat over leren maar over afleren. Zien en afleren om precies te zijn. Over het uitpakken van je rugzakje.
Boeddhistisch centrum niet toegankelijk voor moslims
‘For Non-Muslims only’ … Hoe kan een boeddhistisch centrum dat de boodschap van medegogen, liefdevolle vriendelijkheid, niet oordelen en gelijkmoedigheid uitstraalt, zulk onderscheid maken en een bepaalde bevolkingsgroep uitsluiten?
De toekomst is aan het realisme
Terwijl u dit leest, heeft het gezever over het vermeende einde van de wereld zo’n beetje zijn hoogtepunt bereikt. Ik geloof persoonlijk geen snars van al die apocalyptische prietpraat. Wel geloof ik in het einde van een wereldbeeld. Ons huidige systeem is simpelweg niet langer houdbaar. Het moet sterven.
Drie stappen voor het realiseren of opgeven van je voornemens.
Onze opvoeding en leven staan in het licht van onszelf verbeteren, veranderen en grenzen verleggen. Mooie voornemens die we maar al te goed kennen.
Leve de Constructieve Destructie! Het voetstuk en de schaamte.
Wat hebben Lance Armstrong, Bernie Madoff, Dominique Strauss-Kahn, Diederik Stapel, René Diekstra en Genpo Roshi gemeen? Het zijn allemaal mannen die genadeloos hard van hun voetstuk zijn gevallen.
Dharmaqueen, dhramaqueen
Mijn vingers hebben eigenaardige schrijfvoorkeuren. Ze tikken graag ‘ene’ in plaats van ‘een’ bijvoorbeeld. En ze schrijven ook graag dhrama in plaats van dharma. Waarom ze dat doen? Geen idee.
Dokter Zen- een toekomstsprookje?
Hij zet de muziek aan en samen zingen we de Hartsutra. Leeg, alles wat vorm heeft leeg, zelfs de basiselementen van de natuur: leeg. Als we klaar zijn, grinnikt hij: “Ja ja, moleculen, atomen, proteïnen, enzymen, neuronen, axonen: allemaal leeg. Allemaal modellen. Modern science meets ancient wisdom.”
Boeddha in actie…
Meditatie aan de zelfkant van de maatschappij.
Edel Maex: ‘De betekenis van mindfulness in de oncologie’
Na de discussie over het al of niet heilzame effect van vipasssana en insight dialogue op (ex)kankerpatiënten tijdens de retraite ‘Midweek’, schrijft psychiater en mindfulnesstrainer van het eerste uur Edel Maex over zijn bevindingen en effecten van mindfulness bij kankerpatiënten.
Politiek en bedrijfsleven: meer aandacht voor het gezin
Het is niet alleen de taak van de politiek om het welzijn van het gezin te waarborgen. Het hoort ook tot de verantwoordelijkheid van de bedrijven om hieraan te werken. Een beschouwing van prof. Paul de Blot.
