Op zondag 30 november 2025 nodigt de Boeddhistische Unie België (BUB) belangstellenden uit voor een inspirerende dag rond het thema Boeddhisme en LGBTQIA+. Deze dag biedt ruimte voor persoonlijke verhalen, uitwisseling en gezamenlijke reflectie over hoe boeddhistische inzichten kunnen bijdragen aan inclusie en authenticiteit binnen de LGBTQIA+ gemeenschap en daarbuiten.
Guy – dhammazaadjes – Ontwikkel vriendelijkheid naar jezelf
Jezelf graag zien vereist dat je, nadat je je lijden herkend en erkend hebt, er met liefde op reageert. Dat je mededogen naar jezelf uitstraalt. Dat betekent concreet dat je niet van je lijden wegkijkt, dat je er geen afleiding voor zoekt (in je werk, door geestverruimende middelen, door zintuiglijke afleiding). Het betekent dat je je lijden toelaat, dat je aanwezig bent voor je eigen pijn. Dat je dukkha een plaats geeft in je leven. Als onderdeel van je bestaan. Zonder afkeer. Gelijkmoedig.
Gedachten over een haiku 49 – Isshō
In Japan staat de chrysanth echter voor geluk en een lang leven. Dat is in deze haiku wel wrang. Uit zijn geboorte- en sterfdatum blijkt dat Isshō maar 36 jaar is geworden. Of hij een gelukkig leven heeft gehad is niet bekend. Maar het was geen lang leven.
Ardan – Stel je eens voor dat je een vluchteling bent
Ik ben afhankelijk van de goodwill van vreemden. Ik kan me niet voorstellen dat ze ons niet zouden helpen.
Hojoki – aantekeningen uit mijn kluizenaarshut (I)
Kamo no Chomei leefde van omstreeks 1155-1216. Over zijn leven is weinig bekend en wat we weten is deels oncontroleerbaar. Hij zou de tweede zoon zijn van een belangrijk Shinto-priester in de toenmalige hoofdstad van Japan, Kyoto. Hij leek zijn vader te gaan opvolgen, maar door politieke verwikkelingen kwam het hier niet van en Kamo no Chomei weidde zich geheel – en niet zonder succes – aan muziek en dichtkunst.
Wat is absurder, het leven of het absurdisme?
Agnose is een gat.
Dagopening
good morning monk
Sodis – de virtuele denkster 553
…
Het open boek: previews, recensies, lezingen…
In mijn jonge jaren ontbeerde ik koestering en liefde. Er werd mij geen visie op het leven aangereikt. Ik ging als ziel zonder ankers de wereld in met pijn, eenzaamheid en het gevoel nergens bij te horen. Tot mijn dertigste levensjaar droeg ik een rugzak mee met verdriet, eenzaamheid én wrok. Depressie en alcohol werden stalkers van mijn dolende ziel. Tot een dam, die mijn verdriet tegenhield, doorbrak. Ik liet het verdriet vrijuit stromen.
B’eter: Kaddu Ki Sabzi, Indiase pompoencurry
Negenendertig jaar geleden kocht ik bij De Slegte het boek Indian Regional Cooking, voor 39 gulden, toen een flink bedrag voor de arme student die ik was. Het boek is goed gebruikt, het is een mooi boek met fijne recepten. Ik zou er eigenlijk vaker uit willen koken, maar ja, ik neem er vaak de tijd niet voor om recepten te vertalen, op zoek te gaan naar exotische producten en iets ingewikkelds te maken met veel ingrediënten. Ik zocht op de website van het Boeddhistisch Dagblad of ik al eerder recepten uit dit boek had gedeeld maar ik vind ze niet, wat opmerkelijk is. Toen ik voor het Boeddhistisch Dagblad begon te schrijven had ik een jonge dochter die niet van kruidig eten hield, dat was waarschijnlijk de reden dat ik het boek links liet liggen.
Gesprekjes: Gevaarlijke tijden.
De uitdrukking op de gezichten van mijn tafelgenoten is werkelijk bijzonder interessant. Ze vertonen een mengeling van irritatie, geamuseerdheid en regelrechte verbouwereerdheid. Ik ga door: “Wanneer er vroeger een keer iemand werd vermoord, las je dat op zijn vroegst de volgende dag een keer in een krant. En als er ergens op de wereld een boot zonk, hoorde je dat pas dagen later. En wanneer er in een ver land waar niemand interesse in had een ramp plaats vond, hoorde je dat pas – als je geluk had – maanden of zelfs jaren later. Nu hoor je drie minuten nadat iemand een ergens een scheet liet precies waar het naar rook. Kom op zeg
Woordkunst
Met Muso Soseki was het liefde op het eerste gezicht. Zijn heldere en simpele (natuur)beschrijvingen, zijn verwijzingen naar de oorspronkelijke leegheid – die wat mij betreft voelbaar aanwezig is in veel van zijn gedichten – van ons bestaan, doen me oplichten en herinneren aan een andere geliefde dichter–zenmonnik–kluizenaar: Ryokan.
Is liefde een illusie? Het troebele bewustzijn van Anthony de Mello
Hou je van de ander of van jouw beeld van de ander?
Dagopening
good morning monk
Het jaar 2025 – dag 311 – oude spullen
Paula is dood…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het boeddhisme bereikt het Vaticaan: een stap in de richting van een wereldwijde dialoog
De delegatie van 80 leden van de United Association of Humanistic Buddhism Chunghua, met meer dan 200 boeddhistische groeperingen in Taiwan, was de enige Chinese boeddhistische groep die was uitgenodigd om de ceremonie bij te wonen, paus Leo XIV te ontmoeten en deel te nemen aan een reeks interreligieuze dialoogactiviteiten.
Arnold Bake Day – Mark van Tongeren on Tibetan Buddhist Chanting
In de jaren zestig werd voor het eerst beschreven dat Tibetaanse boeddhistische monniken in staat waren om iets te doen wat ‘akkoordzang’ of boventoonzang werd genoemd. Deze prestatie, gebaseerd op zeer ongebruikelijke vocale vaardigheden, droeg bij aan het creëren van een mystieke aura rond Tibetaanse gezangen. Hoewel studies waarin verschillende disciplines werden gecombineerd zorgvuldig hebben vastgesteld in welke boeddhistische tradities dit soort gezangen voorkwamen en wat de parameters waren, blijft het onduidelijk waar de feiten over akkoordgezang ophouden en de fantasie het overneemt.
Letterlijk
Enkele dagen geleden kreeg ik het bericht dat Broeder Jeroen overleden was. Jeroen Witkam was de eerste zenleraar bij wie ik, eind jaren ’80, een sesshin deed, in het trappistenklooster in Zundert, waar hij abt was. Het was de atheïstische filosoof Leo Apostel, ook een zenbeoefenaar, die mij de weg daar naartoe gewezen had.
Vrijdag Zindag – Dubbel perspectief
Mensen denken ogenschijnlijk het ene na het andere. Als je dít doet, is dát wat er gebeurt. Oorzaken brengen je bij gevolgen. Zo kunnen we ook redelijk voorspellen wat gaat komen. Maar is opeenvolgend denken het enige? Toch niet.
Levenskunst
Vergankelijkheid is een veelvoorkomend onderwerp in de gedichten van Ryokan. Alles in deze vormenwereld komt tot stand, is voortdurend aan verandering onderhevig en vindt zijn einde.
Alleen met jou kan ik alleen zijn
…
Dagopening
good morning monk
Het jaar 2025 – dag 310 – bretels
Bretels en de vreugde in het leven.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Have en goed
Zoek wat je niet kunt stelen
Zoek wat je niet verliest
Zoek dat wat je moet delen
Zoek waar je niet voor kiest




















